#غدیر_حقیقت_دین

-طبق بیان پیامبر گرامی اسلام در خطبه غدیر، کامل شدن دین و تمام شدن نعمت به سبب امامت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) است و بدون آن، دین ناقص و نعمت ناتمام است.

-همانا كه اين فرمان را خداوند فرموده است و من از قول خداى عز و جل مى‏ گويم كه كسى جز اين برادر من، اميرمؤمنان نيست و پس از من براى هيچ كس جز او، اميرى بر مؤمنان، حلال و روا نيست.

-مخالفت بعضي از روايات صحيح بخاري و مسلم در تعيين سبب نزول آيات، اقتضاي تكذيب روايات ديگر را ندارد، بلكه كاشف از تعدّد و تغاير أسباب و زمان و مكان نزول يك آيه است.

-قرائنى وجود دارد كه شاهدان غدير از سوى جريان حاكم به شدت تحت فشار بودند و از نقل داستان غدير پرهيز مى كردند. حضرت رسول اكرم صلى الله عليه وآله، در مسير بازگشت از حجة الوداع، مسلمانان را جمع كرد و در ضمن خطبه اى ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام را اعلان فرمود و از مسلمانان براى ايشان بيعت گرفت.

- در تاريخ ثابت شده است كه حضرت على از سفر يمن برگشته و در حجّة الوداع همراه رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم بوده اند. و نيز در كتب صحاح اهل سنّت واقعه خروج از احرام را در حجّ ذكر كرده، و در آنجا تصريح كرده اند كه: على عليه السّلام در حجّة الوداع همراه رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم بوده است.

-غزالی اعتراف می‌کند که عمر پس از آنکه در روز غدیر بیعت نمود پس از رحلت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به خاطر حب ریاست و دنیا طلبی و هوای نفس، بیعتش را با امیرالمومنین علی(علیه‌السلام) شکست.

-یکی از موضوعات مرتبط با غدیر که در محافل علمی مورد غفلت واقع می شود سؤال و جواب بین محمود بن لبید و حضرت صدیقه کبری است.

-عمر از جمله شاهدان غدیر بود و در زمره تبریک‌گویان به امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام)، قرار داشت که این افتخار بزرگ را به ایشان تبریک گفت. تبریک عمر در حادثه غدیر را مورخان در کتب خود نگاشته‌اند.

-اولا: کمک امام علی(ع) به خلفا از باب امر به معروف و نهی از منکر بود تا احکام اسلام درست اجرا شده، بی‌گناهی اشتباه مجازات نشود. ثانیا: اگر روابط حسنه بود و حضرت از خلفا رضایت داشت، دیگر نیاز نبود که در مواردی به مظلومیت خود اشاره و از حق خود دفاع کنند

-"انطباق تقویمی" علاوه بر استدلال به "آیه إکمال" دو قرینه بر این هستند که آیه إکمال در روز عید غدیر نازل شده است نه در روز عرفه!

-جانشينی پيامبر بايد با نص الهی باشد و انتخاب خليفه به دست مردم نيست.

-آیاتی که پیامبر را امر به مشورت می کند به این معنا نیست که اجازه دهد پیامبر در تمام امور بخصوص امور تعبدی با مردم مشورت کرد.