قناعت در زندگی

پیشرفت اقتصادی با قناعت

 امام کاظم علیه‌السلام فرمود: 

قناعت، از جمله عناصر امیدآفرینی در خانه، خانواده و جامعه است. گواراترین زندگی برای کسی است که به آنچه خداوند قسمت او کرده، خرسند باشد.

روزی روزگاری در جنگل سبز و زیبا که توی اون زندگی می کردن حیوون های ناقلا و باوفا، چند تا طوطی ناز و خوشگل کنار هم زندگی می کردن. اون ها همیشه توی آسمون آبی پرواز می کردن و از این‌طرف جنگل به اون طرف جنگل سر می زدن. یه روز همین‌طور که اون ها روی شاخه یه درختی نشسته بودن و داشتن با هم صحبت می کردن، یه دفعه یه زاغ سیاه که همون نزدیکی‌ها زندگی می‌کرد اون ها رو دید. زاغ تا چشمم به طوطی‌ها افتاد گریه اش گرفت. اون  بدون این که حرفی بزنه از لونه اش پرواز کرد و به‌طرف آبشار بلند وسط جنگل رفت. زاغی دلش نمی‌خواست کسی گریه‌اش رو ببینه برای همین هر وقت دلش می‌گرفت به طرف همین آبشار میومد و یه گوشه ای می‌نشست و با قطره‌های آب صحبت می‌کرد.
اون روز هم وقتی زاغی دلش گرفت همون کار رو کرد. کم کم به آبشار رسید. روی تخته سنگی نشست. و به آبشار نگاه کرد و شروع به صحبت کرد...

قناعت، عامل بی‌نیازی و آرامش

... علی همیشه به مامانش می گفت: چرا ما نباید مثل بابای احسان یه خونه با حیاط بزرگ داشته باشیم؟! چرا باید خونه ما اینقدر کوچیک باشه؟ چرا من مثل احسان وسایل بازی شیک و باکلاس ندارم.
احسان پسرخاله علی بود و باباش صاحب یه کارخونه بزرگ تولیدی بود. اون یه دوچرخه خوشگل داشت که همیشه با اون بازی می کرد و گاهی هم که حوصله دوچرخه سواری نداشت به سراغ دستگاه پلی استیشن 4 که داشت می رفت و با اون بازی می کرد ولی بابای علی یه مغازه کوچیک خوار بار داشت...
 

منظور از قناعت چیست

گنج قناعت

پارسایی و قناعت به مال اندک و امکاناتی ناچیز، در عین امکان بهره‌مندی از بالاترین امکانات، موجب نجات انسان در سختی‌ها زندگی می‌شود.

چشم نداشتن به مال مردم

وقال (عليه السلام): الْغِنَى الاَْكْبَرُ، الْيَأْسُ عَمَّا فِي أَيْدِي النَّاسِ.

امام عليه السلام فرمود: برترين بى نيازى، يأس و چشم پوشى است از آنچه در دست مردم است.

نه فقر به خودی خود و بدون در نظر گرفتن ارزش های دینی، ارزش ذاتی دارد و نه ثروت و مالی که از راه حلال به دست آید مذموم است. فقر و غنا هر دو از ابزارهای امتحان الاهی اند که می توانند مایه پیشرفت و تعالی، و یا انحراف و انحطاط انسان واقع شوند. البته، از این مطلب نباید غافل شد که انسان فقیر در جامعه نسبت به هم نوعان خویش مسئولیت کمتری خواهد داشت.

قناعت، رضایت به کم و حسن تدبیر معاش است بدون دوست داشتن زیاده از حد زندگانی و اعتدال. قناعت از ماده قنع و به معنای اکتفا کردن به اندک و ضد اسراف‌کاری است. در اصطلاح شرعی: صفتی است که با تکرار و تمرین در انسان بصورت ملکه‌ای در می‌آید که باعث خشنودی و راضی شدن به چیز کم و نگه داشتن نفس از زیاده‌خواهی می‌شود.

قناعت بیشتر در اخلاق فردی مطرح است و مربوط به استفاده بهینه از امکانات زندگی و اجتناب از زیاده روی در هزینه‌ها و مصارف و رضایت به نعمت‌های الاهی است، اگر چه اندک باشد، در حالی‌که بخل مربوط به اخلاق اجتماعی است، آن گاه که انسان باید به یاری دیگران بشتابد و از امکانات مالی و اعتباری خویش در جهت مصارف مورد نیاز جامعه استفاده نماید، بخل بورزد و هزینه نکند.