مطمین باشید همین که پشیمون هستید و اصلا تمایلی به تکرار ائن اتفاقها ندارین و خوشی اون باهم بودن ها براتون تلخ شده نشانه های این است که خدا شما رو خیلی دوست داره و شما می تونید امیدوار باشید که خدا شما رو بخشیده و به شما یک زندگی جدیدی عنایت کرده...با امید به رحمت خداوند و در عین حال پشیمانی از گذشته زندگی جدیدتون رو قدر بدونین و نگذارین که این لحظه ها هم در افسوس گذشته بی ثمر بگذرد...با توسل به ائمه میتونید روحتون رو بازسازی کنین و ... امروز رو دریابید که دیروز بر نمی گرده...
این جور که معلومه شما از نظر اعتقادی و فرهنگی خیلی باهم فرق می کنین و این رابطه فقط در همین سطح و در ظاهر برای شما جذابیت داشته و مطمیئن باشید که با این اختلافات زیر یک سقف نمیشه زندگی کرد...احساساتتون رو کنار بگذارید و اجازه بدین اون دختر ازدواج کند و برای همیشه همدیگه رو فراموش کنین و هر چه زودتر به فکر ازدواج باشین که دوستی همینطور که گفتین اخر عاقبت خوبی ندارد...اگر الان تصمیم عاقلانه ای نگیرین و دل بستگی رو در عین علاقه کنار نگذارین در اینده ی نه چندان دور با تنفر باید کنار بگذارین و مشکلات خیلی بیشتر...به نظر من کنار اومدن با اختلافات فرهنگی و اعتقادی یک دروغ است که به خودتون گفتین و در واقعیت نمی تونین این طوری عمل کنین... دل بستگی ای که بدون منطق و تشابه بوجود آمده از استحکام زیادی برخورد دار نخواهد بود... یه سری به دادگاههای خانواده بزنین و بعد تصمیم بگیرین...البته که بعد چهارسال سخت و به غیر ممکن نزدیک اما جلوی ضرر رو هر وقت بگیرین منفعت است...یک نکته ی دیگه هم اینه که طبق روایات انسان باید درباره ی هر شخصی در زمان حاضر قضاوت کند، شاید یک نفری گناهی رو کرده و پشیمون شده وتوبه کرده و خدا هم بخشیده ...
احترام پدر و مادر تا حدی واجبه که جلوی انجام واجب خدا گرفته نشوداگر این اقا قرار باشه با یک خانواده ای مثل خانواده ی خودش وصلت کنه مطمئنا خیلی از واجبات رو نمی تونه انجام بدهاین اقا پسر اگر قراره به خواست پدر و مادرش تن بد یعنی اینکه باید از فرمان خدا سرپیچی کنه...به نظر من که اگر واقعا تصمیم هر دو نفرتون جدی هست و تمام تلاشتون با صبر و مهربانی جواب نداد و از توان خودتون برای یک زندگی پر از چالش مطمین شدیدزندگی تون رو شروع کنین...در ضمن باید خیلی بیشتر از معمول رو تربیت اعتقادی فرزندانتون وقت بذارید تا از همون بچگی با تمام محبتی که نسبت به خانواده ی پدری شون دارن از اونها الگو نگیرنکه کاری شدنی ست من میشناسم کسانی که تونستن این کار رو انجام بدنولی خیلیییی سخت است...
یادم رفت بگم دختری که ارایش ملایم میکنه مطمینا جذاب تر هست... پس برای حرف زدن انتخاب میشه...و فکرهای خیلی از دخترها اصلا به زبون اوورده نمی شه... دختر هایی که فقط برای خدا همون ارایش ملایم رو نمی کنن ...
این مثالی که شما گفتین یک نمونه ای بود که زیبایی ملاک نبودهاما هزاران نمونه هست که در نگاه اول بدون اینکه حرفی ما بین آدمها رد و بدل بشه پسر بر میگرده و میگه به دلم ننشست ...این ادم ملاکش زیبایی بوده... و ما بحثمون سر این ادمهاست که تعدادشون هم کم نیست...دو تا خواهر که خیلی هم به هم شبیه هستن یکی ارایش ملایم میکنه یکی نه اونی که ارایش ملایم میکنه با اقبال بیشتری برای ازدواج رو به رو ست و این چیزی ست که به وضوح هر روز من دارم می بینم توی خانواده های مختلف...
هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد...منم قبول دارم ادم هایی که این طوری فکر میکنن کم هستن ولی هستن باید بگردین باید به هزار نفر بسپارین و معیارهاتون رو بگید راهش ازدواج نکردن نیست... راهش تلاشه تلاش...
از انتخاب های پسرها کاملا مشخصه... اسم این ارایش ملایم جا افتاده " به خود رسیدن" و چون جلوه اش بهتره پسرها فکر میکنن دختر مرتب و منظم است نه اینکه ارایش کرده...
من با نظر " عشق " کاملا مخالفم...(اگر چه توی این دوره زمونه این تفکر خیلیییی رواج پیدا کرده...)برای مخالفتم هم دلیل دارم: چون خدا گفته برای حفظ دینتون ازدواج کنین بقیش با من... حتی محبت بین تون هم من میارم...اما وقتی ایمانمون به رزاقیت خدا اینقدر کم شده باید هم اینقدر فساد زیاد بشه...ازدواج ساده ترین قرار داد بین آدم هاست که تبدیل شده به گرون ترین...
صفحه‌ها