در این سخن اهل لغت، زنا را به حیوانات هم نسبت داده اند. درست است که عناوین فقهی در مورد حیوانات نیست اما زنا به معنای تجاوز جنسی به جفت دیگری، در مورد حیوانات هم قابل تصور است. به نظر می رسد که اهل لغت همین معنی را اراده کرده باشند. یعنی بوزینه مخفیانه به جفت بوزینه ی دیگر تجاوز جنسی می کند. و این در بین بوزینه ها بسیار رواج دارد.
بنده هم موارد زیادی رو می شناسم که همین اتفاقات براشون افتاده. یکی از دوستان طلبه که قند خون داشت، مراجعه کرده بود به آقای تبریزیان. ایشان هم گفته بود ابدا از داروهای قند استفاده نکن. با اسم اسلام و اهل بیت ع چنان تاثیر گذاشته بود روی این بنده خدا که داروها را فورا قطع کرده بود و داروهای تبریزیان را استفاده می کرد. زخم کوچکی روی انگشت پاش بوجود آمد. مراجعه کرد به تبریزیان ، تجویز کرد که انگشتت را در نمک دریا بزاری خوب می شود. تا جایی به این آقای تبریزیان اعتماد کرد که زخم پاش گسترش پیدا کرد و نهایتا با درد و رنج زیاد به بیمارستان مراجعه کرد و مدت چند ماه بستری بود تا با عمل جراحی و مصرف داروهای قوی بحمد الله بهتر شد.
اشاره خوبی به مسئله ی عمل های جراحی فرمودید. بخش بسیار مهمی از روشهای درمانی در طب، مربوط به عمل های جراحی است. در طب قدیم هم رایج بوده است. اصلا طب ایرانی در این بخش پیشتاز بود. در کتاب تمدن اسلامی دکتر ولایتی مطالب ارزنده ای در این باره نقل شده است. طبی که عمل جراحی ندارد واقعا طب نیست.
یادم هست همان ایامی که درگیر بیماری فرزند نوزادم بودیم (دو قسمت از قلبش سوراخ مادرزادی داشت) یکی از همین مدعیان طب سنتی پیشنهاد می کرد که بیا فلان علف را می دهم سوراخش بسته می شود! در حالیکه در طبّ جدید با استفاده از یک گیاه دارویی (که در اصل سمی است) ضربان قلب را پایین می آورند و فرصت را برای بسته شدن سوراخ ها فراهم می کنند. در واقع طب جدید هم تا جایی که ممکن است از بهترین داروی گیاهی که حاصل هزاران سال تحقیق و پژوهش است، استفاده می کند. بعد از بسته شدن یکی از سوراخ ها و رشد بچه، دومی را در یک عمل جراحی یک ساعته بستند و الآن پنج سال است که بچه بدون هیچ مشکلی به صورت کاملا عادی به زندگی ادامه می دهد. در حالیکه یکی از علل فوت کودکان تا قبل از پیدایش فن آوری های نوین در جراحی قلب باز، همین سوراخ های مادر زادی بود. در همین بیمارستان شهید رجایی تهران، کودکانی را دیدم که 6 مشکل حاد قلبی داشتند و علی القاعده باید می مردند اما به برکت این پزشکی نوین زنده ماندند و رشد کردند. حالا کسی بعد از پیدا می شود و می خواهد به سلف برگردد و همه ی این دستاوردهایی که معجزه ی الهی است را کنار بگذارد و علم طب را به سادگی سابقش برگرداند. آیا این خنده دار نیست؟
اما تشریف بیارید در عالم حقیقت ببینید که این افرادی که چند صد هزار تومان پول چند هزار تومان علف را به جیب این افراد ریختند و نتیجه ندیدند، پشت در مطب آن پزشکانی که شما آنها را ملحد و صهیونیست می دانید، صف کشیده اند.
از همین استدلال ضعیف، میزان اطلاعات شما نسبت به امور دینی معلوم شد.
شما به جای دفاع از تبریزیان بهتر است که اطلاعات دینی خود را بالا ببرید.
پاسخ به این شبهات شما و هزاران شبهه ی دیگر در بخش اعتقادات همین سایت وجود دارد.
سوالی که پرسیدید، جوابش آن چیزی نیست که شما خیال کردید.
دارو را اگر خدمت حضرت رسیدید و تجویز فرمودند، یک لحظه در استفاده از آن تردید نکنید.
اما این چیزی که سند درستی ندارد، نباید به امام نسبت بدهید و بعد بگویید: اعتقاد داشته باشید تا اثر بکند!
آن دارویی که امام به افراد می دادند، بدون اعتقاد هم اثر می کرد. چون داروی حقیقی برای درمان او بود. علم امام از هر پزشکی بیشتر است.
اما چیزی که در یک کتابی بدون سند به امام نسبت داده شده و آقای تبریزیان از جیب مبارکشان به آن چیزهایی اضافه می کند و حرفهایی به دهان امام ع می گذارد، داروهای تبریزیان است نه امام ع.
این عبارت اهل لغت است که گفته اند:
«فلانٌ أزْنَى من قِرْدٍ لأِنَّ القِرْدَ أزْنَى الحَيَوان»
در این سخن اهل لغت، زنا را به حیوانات هم نسبت داده اند. درست است که عناوین فقهی در مورد حیوانات نیست اما زنا به معنای تجاوز جنسی به جفت دیگری، در مورد حیوانات هم قابل تصور است. به نظر می رسد که اهل لغت همین معنی را اراده کرده باشند. یعنی بوزینه مخفیانه به جفت بوزینه ی دیگر تجاوز جنسی می کند. و این در بین بوزینه ها بسیار رواج دارد.
بنده هم موارد زیادی رو می شناسم که همین اتفاقات براشون افتاده. یکی از دوستان طلبه که قند خون داشت، مراجعه کرده بود به آقای تبریزیان. ایشان هم گفته بود ابدا از داروهای قند استفاده نکن. با اسم اسلام و اهل بیت ع چنان تاثیر گذاشته بود روی این بنده خدا که داروها را فورا قطع کرده بود و داروهای تبریزیان را استفاده می کرد. زخم کوچکی روی انگشت پاش بوجود آمد. مراجعه کرد به تبریزیان ، تجویز کرد که انگشتت را در نمک دریا بزاری خوب می شود. تا جایی به این آقای تبریزیان اعتماد کرد که زخم پاش گسترش پیدا کرد و نهایتا با درد و رنج زیاد به بیمارستان مراجعه کرد و مدت چند ماه بستری بود تا با عمل جراحی و مصرف داروهای قوی بحمد الله بهتر شد.
اشاره خوبی به مسئله ی عمل های جراحی فرمودید. بخش بسیار مهمی از روشهای درمانی در طب، مربوط به عمل های جراحی است. در طب قدیم هم رایج بوده است. اصلا طب ایرانی در این بخش پیشتاز بود. در کتاب تمدن اسلامی دکتر ولایتی مطالب ارزنده ای در این باره نقل شده است. طبی که عمل جراحی ندارد واقعا طب نیست.
یادم هست همان ایامی که درگیر بیماری فرزند نوزادم بودیم (دو قسمت از قلبش سوراخ مادرزادی داشت) یکی از همین مدعیان طب سنتی پیشنهاد می کرد که بیا فلان علف را می دهم سوراخش بسته می شود! در حالیکه در طبّ جدید با استفاده از یک گیاه دارویی (که در اصل سمی است) ضربان قلب را پایین می آورند و فرصت را برای بسته شدن سوراخ ها فراهم می کنند. در واقع طب جدید هم تا جایی که ممکن است از بهترین داروی گیاهی که حاصل هزاران سال تحقیق و پژوهش است، استفاده می کند. بعد از بسته شدن یکی از سوراخ ها و رشد بچه، دومی را در یک عمل جراحی یک ساعته بستند و الآن پنج سال است که بچه بدون هیچ مشکلی به صورت کاملا عادی به زندگی ادامه می دهد. در حالیکه یکی از علل فوت کودکان تا قبل از پیدایش فن آوری های نوین در جراحی قلب باز، همین سوراخ های مادر زادی بود. در همین بیمارستان شهید رجایی تهران، کودکانی را دیدم که 6 مشکل حاد قلبی داشتند و علی القاعده باید می مردند اما به برکت این پزشکی نوین زنده ماندند و رشد کردند. حالا کسی بعد از پیدا می شود و می خواهد به سلف برگردد و همه ی این دستاوردهایی که معجزه ی الهی است را کنار بگذارد و علم طب را به سادگی سابقش برگرداند. آیا این خنده دار نیست؟
سلام برادر
دعاگوی شما هستم
نظر لطف شماست
بله موارد درمان شده مجازی زیاد هست.
اما تشریف بیارید در عالم حقیقت ببینید که این افرادی که چند صد هزار تومان پول چند هزار تومان علف را به جیب این افراد ریختند و نتیجه ندیدند، پشت در مطب آن پزشکانی که شما آنها را ملحد و صهیونیست می دانید، صف کشیده اند.
از همین استدلال ضعیف، میزان اطلاعات شما نسبت به امور دینی معلوم شد.
شما به جای دفاع از تبریزیان بهتر است که اطلاعات دینی خود را بالا ببرید.
پاسخ به این شبهات شما و هزاران شبهه ی دیگر در بخش اعتقادات همین سایت وجود دارد.
سوالی که پرسیدید، جوابش آن چیزی نیست که شما خیال کردید.
دارو را اگر خدمت حضرت رسیدید و تجویز فرمودند، یک لحظه در استفاده از آن تردید نکنید.
اما این چیزی که سند درستی ندارد، نباید به امام نسبت بدهید و بعد بگویید: اعتقاد داشته باشید تا اثر بکند!
آن دارویی که امام به افراد می دادند، بدون اعتقاد هم اثر می کرد. چون داروی حقیقی برای درمان او بود. علم امام از هر پزشکی بیشتر است.
اما چیزی که در یک کتابی بدون سند به امام نسبت داده شده و آقای تبریزیان از جیب مبارکشان به آن چیزهایی اضافه می کند و حرفهایی به دهان امام ع می گذارد، داروهای تبریزیان است نه امام ع.
روی آن بنویسند: داروی تبریزیان
چه لزومی دارد آنرا به اسم امام ع بفروشند؟
صفحه‌ها