به زنانی که بهتر هست بگیم، سرپرست خانوار، اشاره کردید، صحبتی رو که میگم دال بر ریا نیست، در خیریه ای هستم که مختص دانش آموزان بد سرپرست و بی سرپرست هست، بد سرپرست بودن به معنای داشتن پدری که به دلیل اعتیاد، بیماری، مشکل روانی و....نمی تونه سرپرست مناسبی برای همسر و فرزندش باشه، به مراتب بدتر از بی سرپرست بودن هست. این خانمها به شغل های مختلفی اشتغال دارند، از رییس بیمارستان گرفته و خیاطی که در مرکز انجام میشه تا انجام نظافت منزل و پرستاری از سالمندان در منزل. و خب عده ای هم تونستند پیشرفت کنند و خودشون کارآفرین باشند. اما پای حرفهای تمامی اونها که بنشینید اذعان میکنند کمرشون زیر بار این مسئولیت خم شده. چرا؟ خوداین خانمها که مستقل هستند، درآمد کافی دارند، چرا به این نتیجه رسیدند که اگر مدیریت اقتصادی یک منزل به دست مرد اهل، و نه نا اهل، باشه بهتره؟ چرا به این نتیجه رسیدند که همسر زندگیشون اگر مردی با قدرت و به زبان عامیانه با غیرت، بود بهترین فرزندان و بهترین زندگی برای اونها رقم میخورد؟ قطعا اگر مدیریت عاطفی منزل به دست زن و مدیریت اقتصادی به دست مرد باشه، بهترین خانواده شکل میگیره. با آزادی زنان به معنای تبدیل شدن به مرد، موافق نیستم. اگر دقت کنید حتی سن بازنشستگی بنابر قانون تامین اجتماعی برای زنان و مردان یکسان نیست. این دلیل بر ضعف زن نیست. دلیل بر خلقت متفاوت زن و مرد هست. مسوولیت زن انسان سازی ست. با این موضوع، موافقم وقتی پدری فوت میکنه یک زن و فرزند دختر زندگی رو بسیار بهتر از خانواده ای اداره میکنند که مادر اون خانواده از دست میره. در خانه ای که زن مدیریت عاطفی اون رو به خوبی کنترل نکنه، اون خانواده از هم پاشیده هست. اگر قرار بر این باشه که زن و مرد هر دو وظیفه ی مالی رو به عهده بگیرند، باید برای فرزند فکری کرد. فرزندی که قدرت پدر و نوازش مادر رو به معنای درست نمیبینه، قطعا در آینده با مشکل مواجه خواهد شد.
در کشوری به نام ژاپن، یکی از ابرقدرت های جهان، زمانیکه ازدواجی صورت میگیره و بلافاصله بعد از تولد فرزند، یک خانم اجازه سر کار رفتن نداره، تنها وظیفه این خانم تربیت نسل و انسان سازی هست. برای این کار علاوه بر اینکه مرد مسوول تامین مایحتاج زندگی هست، حقوق مرد به حساب زن واریز میشه. دولت ماهانه ملبغی رو هم به خانم و هم به فرزند اختصاص میده. تا زمانیکه فرزند به سن هجده سالگی برسه، بعد از اون اگر خانم خواستند به شغل قبلی شون بر میگردند، اگر نخواستند که هیچ.
اونها پذیرفتند اگر از قدرت اقتصادی مرد و قدرت عاطفی یک زن برای تربیت نسل درست و به جا استفاده بشه، بهترین نتیجه حاصل میشه.
پس وظیفه بیشتری برای مرد تعریف نشده، یک خانم نه ماه دوران بارداری رو داره، دوسال دوران شیردهی و اگر بالای یک فرزند باشه که خب این پروسه طولانی تر خواهد بود. چرا در این دوران یک زن بجای شیر دادن به بچه خودش باید یک شغل مردانه داشته باشه؟ چرا باید بچه محروم باشه از آغوش مادر؟ وظیفه ی پدر تامین نیاز فرزند و مادر هست.
بگذریم از مردانی که به غلط زن رو اسیر خودشون میبینند. و متاسفانه نمی دانند اگر روزی زن در زندگی اونها نباشه چه بلایی به سرشان خواهد آمد.
سلام
ببین عزیزم، شما نباید اینهمه عقد رو طولانی میکردید که خب تا نه سال ادامه پیدا کرده. تحمل یکماه عقد هم سخته چه برسه به نه سال!! نه سال بلاتکلیفی، نه سال در شرایطی زندگی کنی که در شناسنامه ت اسم همسر باشه، خیلی از حق و حقوق دوران مجردی نادیده گرفته بشه، اما در واقع مجرد باشی و فقط یک اسم رو به یدک بکشی. کلا اگر در همون سال اول ازدواج صورت بگیره گرفته، وگرنه مشخصه یک جای کار میلنگه.اگر صرفا به دلیل نبود امکانات مالی میخواهید جدا بشید، دست نگه دار. لطفا دیگه اسم طلاق هم جلوی نامزدتون نیارید. چون یه وقتی میبینی به غیرتش برخورد و رفت طلاقت داد پشت سرش هم نگاه نکرد. اگر همون سال اول جدا میشدید بحث دیگری بود، الان جدایی اصلا به نفع شما نیست. اصلا. مگر اینکه غیر از مسئله ی مالی مسئله ی دیگری وجود داشته باشه. عصبی شدنشون طبیعیه در این اوضاع و احوال حتی اونهایی که روزی دستشون به دهنشون میرسید، دخل و خرجشون با هم نمی خونه، چه برسه به شما که تازه اول زندگی هستید.
اگر نامزدت رو دوست داری سعی کن خودت هم کاری پیدا کنی، تا حدی درآمد داشته باشی. هر جوری شده حتی شده یک خونه 35 متری اجاره کنید برید سر زندگیتون. در این ایام کرونا عروسی دیگه چه بحثیه.
شما هم بزرگتری بفرست، باهاشون صحبت کنن ببینن علت اصلی چی هست. اگر واقعا به این نتیجه رسیدید که کلا نمی تونید ادامه بدید، بعد برید سراغ طلاق.
این موضوع یادت باشه عزیز من، طلاق هر چقدر هم که راحت و توافقی و به نفع شما اتفاق بیفته، تازه در صورتیکه اطرافیان درک درستی از شرایط شما داشته باشند، میتونم بگم بدترین حسی هست که یک دختر میتونه تجربه کنه. یک فقدان عاطفی عمیق که شاید چندین سال زمان لازم باشه تا بتونید برگردید به زندگی عادی تون. اونهم نه به زمانیکه مجرد بودید، به یک دنیای جدید راه پیدا میکنید که با توجه به اینکه نامزدتون شما رو دوست داشته، خییییلی سخته.
پس قبل از اینکه به جدایی فکر کنی، تمام تلاشت رو بکن تا اگر روزی روزگاری جدا شدی، حسرت به دلت نمونه که چرا تلاش نکردم. چرا زندگیم رو راحت از دست دادم.
سلام
متاسفانه در سالهای اخیر یک تفکری که نمی دونم از کجا قد علم کرد بر ایران چیره شد. اون تفکر ملاک قرار دادن ویژگی های ظاهری بجای ویژگی های باطنی هست. حتی در هنگام استخدام شدن. یعنی بجای اینکه طرف با عقاید و باورهاش سنجیده بشه باید با ظاهرش سنجیده بشه. متاسفانه این تفکر توسط دوست و اینترنت و...به اغلب افراد سرایت کرده. اکثرا هم قبول ندارند این موضوع رو. اما میگن چاره ای نیست، مجبوریم همرنگ جماعت بشیم.
خب خانمها اگر هم چنین فکری میکنند خیلی خیلی اشتباه فکر میکنند. برای مرد هیچ چیز مهمتر از اعتماد به نفس نیست. تلاش برای درک متقابل، رعایت احترام، مراعات حریم خصوصی در ارتباط با همسر، آگاهی از نحوه بر قراری ارتباط موثر با خانمها بویژه اون خانمی که شما قصد ازدواج با ایشون رو دارید.
متاسفانه با این گرانی ها، دخل و خرج با هم نمی خونه. من اینجا اکثر خانمها رو مقصر نمی بینم، حکومت رو مقصر اصلی میبینم که برای فرار از مسئولیت توپ رو در زمین خانواده دختر می اندازه و با شعار ازدواج آسان از بلایی که بر سر اقتصاد مملکت آورده فرار میکنه. مگر همه ی خانمها پنت هاوس میخوان یا ماشین آنچنانی میخوان. پول در حد اجاره یک منزل، تامین خورد و خوراک، قبض آب و برق و...باید باشه. اونهم در حد خانواده دختر. از قدیم گفتند کبوتر با کبوتر... باز با باز. هر کسی با هم کفو خودش باید ازدواج کنه.
در ضمن شما میتونی با خانمی ازدواج کنید که ایشون هم قدش کوتاه باشه. من بین دوستان و اقوام حتی دیدم داماد از عروس کوتاه تر هم بوده. بعد همه برای داماد میخوندند، فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه.
سلام
تا بحال به اینکه چرا اون دختر رو دوست داشتی فکر کردید؟ به اینکه چرا هنوز فراموشش نکردی چطور؟
میدونید که اون دختر علی رقم تمام علاقه ی شما ازدواج کرده، حتی اگر ازدواج هم نکرده باشه و برای رهایی از دست شما یا حتی به زور پدرش شما رو رها کرده و رفته، به هر حال دیگه وجود خارجی برای شما نداره. پس به دلایلی که باید اون دختر رو فراموش کنید. نه اینکه یادتون بره همچین کسی بوده، نه، اما حتما این فکر کردن روی قسمتی از زندگیت تاثیر منفی گذاشته که به این فکر افتادی که باید فراموشش کنید. به نظر خودتون چند تا دلیل وجود داره که باید اون دختر رو فراموش کنید؟
مهمترینش عمر و جوانی خودت هست که داره از دست میره.
آنچه ندارد عوض ای هوشیار عمر عزیز است غنیمت شمار
فکر نکنم هیچ کس به اندازه خودت، شما رو دوست داشته باشه. هیچ کس به اندازه خودت دوست نداره آینده خوبی داشته باشی. آینده خوب خودت رو تو چی میبینی؟ تو فکر کردن به دختری که معلوم نیست، الان کجا هست، و داره چه کار میکنه؟ دختری که معلوم نیست حتی اگر تا الان هم با هم مونده بودید چه جوری میشد.
سنتون رو نگفتید اما حدس میزنم حداقل زیر 25 سال داشته باشید. بجای فکر کردن به این دختر آینده ت رو بساز. الان وقت ساختن آینده س. درس خوندن، سر کار رفتن. هر چقدر هم به دانش خودت اضافه کنی شانس موفقیتت رو تو زندگی بالا میبری.
پس یه قلم و کاغذ بردار بنویس، چند تا دلیل دیگه میتونی بیاری که باید اون دختر رو فراموش کنی؟
با سلام
این موضوع صحت شرعی نداره و فقط بین عامه مردم گفته میشه.
در این رابطه حضرت امام (س) در تحریر الوسیله چنین میفرماید:
میّت و کسی که او را غسل می دهد از نظر زن و مرد بودن باید مانند هم باشند، پس نباید مرد، زن را و زن، مرد را هرچند با پوشش و بدون لمس و نگاه کردن باشد، غسل دهد، مگر بچه ای که عمرش از سه سال بیشتر نیست که هر یک از مرد و زن می توانند بچه ای که در جنسیت با آنها همانند نیست را غسل دهند اگرچه برهنه باشد، و مگر زن و شوهر که می توانند همدیگر را- حتی به طور برهنه- اگرچه همجنس وجود داشته باشد، غسل دهند، حتی برای هر یک جایز است به عورت دیگری نگاه کند، اگرچه مکروه است. و فرقی بین زن حرّه، امه، دائم، موقت و زنی که طلاق رجعی داده شده قبل از پایان عدّه طلاق نیست، اگرچه در دوتای آخر (موقت، مطلقه رجعیه) اشکالی هست.( ترجمه تحریرالوسیله، ج1، ص79، م 7)
لابد از کارتتون عکس گرفتید فرستادید که هک کردن، وگرنه با یه شماره کارت ساده که کسی نمی تونه هک کنه. یا شماره حساب تنها که نمیشه اون رو هک کرد. برید استراحت کنید، الان ذهنتون خسته س، از این دست اتفاق ها برای همه افتاده و میفته.
صفحه‌ها