مطالب دوستان به تو از دور سلام

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر از اعتماد شما متشکرم امیدوارم بتونم از دانسته های خود جهت حل مشکل شما بکار گیرم. در ابتدا این حس زیبایی که دارید و به فکر حل مشکل اعتقادی دوستتون هستید رو قابل تمجید می دونم و امیدوارم بتونید با این خیرخواهی که در حق ایشون انجام میدید حتی اگر به نتیجه نرسید ذخیره ای برای اعمال صالحه شما باشه و نام شما در جرگه مجاهدین در راه خدا نوشته بشه. اما لازم هست که برای خودم این شبهه بر طرف بشه که دوستی که در فضای مجازی باهاش در ارتباط هستید جنس موافق هست یا جنس مخالف. چون در بعضی مناطق این قضیه به کلی عادی شده متاسفانه حتی بعضی مذهبی ها دچار این گونه روابط شده اند. اگر طرف مقابل شما از جنس مخالف هست به هیچ وجه این رابطه رو ادامه ندید حتی به بهانه اینکه می خواهید کار خدا پسندانه در حقش انجام بدید و ایشون رو از گمراهی نجات بدید. اصل این گونه رابطه مخالف خواست و رضایت خداست و از اون طرف دقیقا موافق با خواست و میل شیطان هست. هشداری که می دم نتیجه تجربیاتی است که ما از مراجعین خود داریم، نتیجه شناختی است که ما از پسران این دوره زمونه داریم، چه بسیار دختران و پسرانی که با اطمینان کامل به خود و آینده خود وارد این روابط شدند اما به تدریج و در یک فرایند عادی شدن، دچار انحراف شدند. پس به شدت نسبت به این روابط بدبین باشید و با هیچ نیت خیرخواهانه این بدبینی رو تطهیر نکنید. هر چند به شما وعده های زیبا و مثبت بده (مثل نماز خون شدن) شما از اصل مردود بودن این رابطه غافل نمونید. اما بر فرض که منظور شما از دوست، دوست هم جنس هست باید عرض کنم که این پیش فرض رو از خودتون بردارید که من به هر قیمتی باید این دوستی رو ادامه بدم. شما تلاش خودتون رو برای داشتن و ساختن یک دوست قیمتی از ایشون داشته باشید، شبهات ایشون رو رفع کنید، اما طوری نباشه که به هر قیمتی این دوستی رو حفظ کنید و لو اینکه ایشون نسبت به خدا و نماز و اهل بیت، با وجود آگاهی بخشی شما بی اهمیت باشن. دوستی و دوست یابی در زندگی هر آدمی یک نقطه عطفی است که ممکنه سرنوشت آدمی در گرو همین انتخاب دوست باشه. شما وقتی برای انتخاب یک لباس یا کفش که نهایت یکی دو سال برای شما کار می کنه، این همه اهمیت می دید و اون رو ارزیابی می کنید، برا قضیه دوست که ممکنه یه عمر با آدم همراه باشه با مراتب باید بیشتر اهل ارزیابی و مزمزه کردن باشید. اما تلاشی که باید در رابطه با دوستتون انجام بدید این هست که موانع شناختی عدم تقید و تعهدات دینی ایشون رو بشناسید و در صدد حل برآیید. اینکه ایشون گفتن که اهل انحرافات نیستم اما نماز نمی خونم، باید عرض کنم که آنچه باید بهش گوشزد کنید این هست که شما نباید زمان حال رو ببینید و اینطور تلقی کنید که آینده شما هم به همین منوال خواهد گذشت. نماز، (البته با شرایط) سپری هست که آدم رو از گناهان واکسینه می کنه. کسانی که اهل ناهنجاریهای اجتماعی شدن در ابتدا اصلا به مخیله شون هم نمی اومده که روزی به اینجاها کشیده بشن، جالب اینه که  اثر بی نمازی رو در آماری که از یکی از زندان ها گرفته اند میشه دید و می تونید توجه بدید. طبق آماری که از زندانیان گرفتن بیش از 90 درصد مجرمان اهل نماز نبودن (https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/08/19/912492 نماز خواص بسیاری داره که آرامش که با ارتباط با معبود و سازنده ما محقق میشه یکی از ثمراتش هست. شخصی که هر بار نماز می خونه در طول روز 5 یا 10 بار عقاید خودش رو مرور می کنه که خدایی هست، پیامبری هست، امام و قبر وقیامتی هست، و این تذکر به شدت در این دوره آخرالزمانی نیاز هست ، چون آدما در این دوره زمونه به شدت در شرف روزمرگی هستن. کسی که هر روز این عقاید براش مرور میشه به تدریج از وادی اعتقاد به وادی ایمان وارد خواهند شد و ایمان نوری است که به قلب وارد میشه و قلب مرکز تمام عواطف و احساسات و معانی است. شخص وقتی مومن شد زندگی رو پوچ نمی بینه و بلکه پر معنی و عاشقانه می بینه. درسته که ایشون اهل انحراف و دزدی و شراب نیستند، اما از ایشون بپرسید که آیا حق خوری خوب است یا بد؟ طبعا بد. بعد سوال کنید که آیا نماز نخوندن، حق خوری نیست؟ مگه نه اینه که نماز حق خداست که بر گردن بنده اش گذاشته؟ همانطور که دزدی در حق الناس حق خوری محسوب میشه، کم گذاشتن در دستورات خدا هم حق خوری محسوب میشه، درسته که خدا به نماز ما نیاز نداره، اما این ما هستیم که به این نماز نیاز داریم، چرا که کلید ورود به بهشت همین نماز هست، اگر قبول بشه بقیه اعمال هم قبول میشه. هر چند شخص به گمان خودش آدم خوبی باشه، اما تا نماز نخونه مجوز ورود به بهشت رو نخواهد داشت. جالبه که جهنمیان وقتی از دلیل جهنمی شدنشون به ملائکه عذاب جواب میدن، میگن که ما اهل نماز نبودیم (41-49 سوره مدثر) خلاصه بحث در این زمینه زیاد هست، شبهات ایشون حتما باید جواب داده بشه ضمن اینکه گاهی این شبهات صرفا توجیهی است برای تنبلی خود آدم. دنیا محل گرفتاری و عمل است نه محل پاداش و جزاء، و قیامت محل پاداش است و نه محل عمل . خدا در دنیا عزیزانی داشته که به انواع گرفتاری ها مبتلا بودن، از اون طرف هم خدانشناسانی که بهترین زندگی رو دارن، اصلا رفاه و زندگی لاکچری از یک طرف و گرفتاری و مصیبت در دنیا ملاک خوبی و بدی آدما نیست. پاداش واقعی در اون دنیاست، رفاه و دنیا هر دو محلی برای آزمون هستند که آدم با این ظرفتیها محک زده بشه، بالاخره مرفه ترین آدما هم باید با این دنیا خداحافظی کنن و نتیجه اعمال خودشون رو ببینن. اگر قرار بود که خدا در همین دنیا با رفاه و ثروت، جزای آدما رو بده، قبل از همه، عزیزان خودش رو متنعم می کرد نه اینکه امثال امام حسین و ائمه رو به انواع مصیبتها مبتلا کند. بهر حال این شبهات هست و مرکز ما در خدمت شما و ایشون هست برای حل این شبهات. نکته مهم این هست که نباید نسبت به این شبهات بی تفاوت بود، آدمی یک بار بیشتر عمر نخواهد کرد. و شما می تونید در این مسیر به دوستتون کمک کنید که تا ابد، به شما افتخار کنه که ایشون رو به سمت نور و روشنایی هدایت کردید. اگر هم صلاح دیدید می تونید جواب ما رو برای ایشون به اشتراک بزارید. پیام دوم زیر رو در ادامه می تونید ملاحظه بفرمایید

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم ضمن سپاس از ارتباط شما با مجموعه اندیشه برتر خیلی خوبه که روحیه تحقیق دارید و شبهه ای که براتون پیش اومده رو بلافاصله در صدد رفعش بر اومدید. چیزی که شنیدید هر چند درسته اما ممکنه سوءتفاهم شده باشه و این نتیجه ای که از این گونه حرفها گرفتید درست نباشه. هیچ شکی نیست که اشک بر ابی عبدالله و سایر ائمه طاهرین فضیلتهای بسیاری دارد . فضایل زیادی هست که در بابت اشک و عزای بر امام حسین (ع) گفته شده. اینکه اشک بر امام حسین (ع)، گناهان را با خود میبرد. به شخص عزادار، آرامش می دهد. خود امام حسین برای عزادارش طلب استغفار می کند . و اینکه خدا حیا مى‏ کند گریه کننده بر حسین ابن على علیه السلام را عذاب نماید.   حتی فراتر از این کسی که "میگریاند" (روضه خوان) یا "می گرید" یا همانند عزاداران و به امید ملحق شدن به آنها (نه برای خودنمایی) "خود را به حال گریه بندازد" همگی اهل فضیلت خواهند بود. اما آنچه سخنرانان در صدد بیان اون هستند این هست که مخاطبین خودش رو به لحاظ شناختی یک سطح بالاتر بیاره و به گریه کردن بسنده نکنن، نه اینکه گریه کردن رو کلاً از زندگی خود حذف کنن. به عنوان مثال: کسی که در درس خوندن تیزهوش هست بهش گفته میشه که به کتابهای درسی بسنده نکن، و خودتو محدود به همین کتابها نکن، تو استعداد بالاتری داری و باید به سطح بالاتری (مثلا مدرسه تیزهوشان) برسی. این سخنرانها منظورشون این هست که یک مومن زیرک و زبده کسی است که در دهه شصت هجری محدود و محصور نشه، بلکه از قضیه عاشورا عبرت بگیره، و درسهای عاشورا رو از اون زمان به زمان حال عبور بده و درسهای عاشورا رو در زمان حال پیاده کنه. حجت الهی رو در این زمان بشناسه، از اون طرف جبهه باطل و یزیدیان این زمان رو بشناسه. که اگر این شناختها درست و کامل نباشه ممکنه به طور نامحسوس به نفع جبهه باطل حرفی بزنه، یا بر علیه جبهه حق حرفی بزنه. این هست که یک شخص مومن باید زمانه شناس باشه. جبهه ها و جریانها رو بشناسه. بعضی افراد بودند که چون دشمن شناسی نداشتن، دشمن از این افراد به عنوان ابزاری برای اهداف خود استفاده کردن که فتتنه های سالهای اخیر از این دست بوده که در کشور اتفاق افتاده. که شخص بخاطر نداشتن بصیرت و آگاهی به زمان، عاقبت خودش رو خراب کرده. به عنوان مثال کسانی که در دوران ما به آمریکا و استکبار جهانی متمایل هستند و دوست دارند فرهنگ غربی و آمریکایی در کوچه خیابانهای ما پیاده بشه، معلوم هست که دشمن خودشون (یزید زمان) رو نشناختند. اصلا متوجه نیستند که تبعیت از فرهنگ غربی باعث میشه افراد به مرور زمان سربازان دشمن بشن، دستورات اونها رو انجام بدن، و اقدام به هر کارخرابی و فتنه بزنن. آمریکایی که در ریختن خون جوانان این وطن از قبل از انقلاب تا به الان شریک و دخیل هست. گریه کردن برای امام حسین علیه السلام و ارتباط قلبی با حضرت کشتی نجات است و باعث حیات معنوی و ایمانی شخص میشه. اما یک مومن باید شناختش رو نسبت به زمانه بالا ببره، و الا روزی خواهد رسید که همین فقر شناختی نسبت به زمانه باعث میشه شخص رو وارد جریانهایی بکنه که ناخواسته وارد گناه و جنایت بشه، اگر هم در این حد نباشه باعث میشه که شخص مرتکب گناهان اجتماعی مثل فحش و غیبت و تهمت و .. نسبت به شخصتیهای سیاسی جبهه حق بشود که همگی ناشی از کمبود شناخت و اطلاعات کافی است  که با وجود این گناهان، شخص از همون گریه و دوستی نسبت به امام حسین ع هم جدا خواهد شد. سعی کردم تا آنجا که ممکنه این شبهه رو برای شما حل و زوایای این قضیه رو باز کنم تا منظور این گونه سخنرانان رو بهتر و بیشتر متوجه بشید. با این حال باز هم اگر سوال یا شبهه دیگری براتون پیش اومده در ادامه بفرمایید بهترین ها رو برای شما آرزومندم

سلام مجدد خدمت شما کاربر گرامی خیلی خوبه که این خودآگاهی را از خودتون دارید که معایبی رو در وجود خود یافتید و به این نتیجه رسیدید که باید برطرف بشه هر چند متوجه نباشید ریشه در چه چیزی است.  این یک امتیازی است برای شما، چون اصل پذیرش، اولین قدم بر طرف کردن یک مساله یا حل مشکل هستش. نکته: فرمودید که شما این مطالب رو می دانید اما اثری نمی پذیرید و در واقع به مرحله عمل نمی رسد. باید عرض کنم که "دانستن" هر چند لازم هست اما کافی نیست. ببیند وقتی دانستنی های شما به عمل منجر میشه که از فضای ذهن به قلب رسوخ کنه و دانسته ها از "اعتقاد" به «ایمان» و باور تبدیل بشه. شاید شنیده باشید که جایگاه ایمان و باور قلب است. موانعی وجود داره که این مسیر و فرایند رو با مانع مواجه میکنه. گاهی گناه است، گاهی روزمرگی، گاهی اثر محیط و ... اما به طور کلی گاهی کبر و خود شیفتگی ما مانع از این میشه که به دانستی های خود عمل کنیم. کبر داشتن به این معنی نیست که ما آدم بدی هستیم، هر کسی در واقع میزانی از کبر و خودبرتر بینی رو داره منتهی باید اون رو متعادل کرد و زائل کردن اون به طور صددرصد شاهکار اولیاء الله است. معنویت به طور کلی یکی از راههای کسب آرامش و تسلط بر قوای درونی بخصوص کبر است. با همین عامل هستش که شما به راحتی می تونید به دانسته هاتون در حیطه رفتار عمل کنید. چون با عامل معنویت، مانع «هوای نفس» ضعیف یا کنار میره. و جای تاریکی قلب رو نورانیت پروردگار میگیره. ما گاهی نفس رو با این که می دونیم یک دشمن بحساب میاد اما باهاش معامله یک دشمن نمی کنیم. خودمون رو بخاطر تخطی هامون توبیخ نمی کنیم، چون خودمون رو دوست داریم و براش حریم قائلیم، به خوب و بد گفتارها و رفتارها و پندارها خوشامد می گوییم.  در حالی که گاهی باید خود رو خطاب قرار داد و تشر زد. گاهی باید برنامه داشت تا این دشمن رو کنار زد . ضعیف کرد هر چند از بین رفتنی نیست. اگر این دشمن با تمام قوت وجود داشته باشه، جلوی اراده و انگیزه شما رو خواهد گرفت راهکار در این مورد: 1-درد دل کردن با خدا چه با زبان خودمانی چه آنچه در زبان روایات آمده (مثل مناجات خمسه عشر که در مفاتیح اومده) به شدت آدمی رو جلو میبره و موانع درونی رو بر میداره. البته اگر با تامل خوانده بشه و شخص رو در لاک خودش فرو ببره و به اعماق درون گسیل بده این آزادی زودتر برای شخص حاصل میشه. کما اینکه شهید چمران می فرمود: «درد دل آدمی را بیدار می کند ، روح را صفا می دهد ، غرور و خود خواهی را نابود می کند. نخوت و فراموشی را از بین می برد ، انسان را متوجه وجود خود می کند.» 2- روزانه نیم ساعت اهل تفکر باشید، جای خلوتی و حتی المقدور با یه چشم اندازی به فضای ازاد انتخاب کنید و در مورد خود، هستی ، آفرینش و کیفیت خلقت اونها تامل کنید، در مورد نسبت خود و خدا اهل تامل باشید. تفکر، مایه نفوذ معنویت و ایمان به قلب خواهد بود. و معنویت بُنیه وجودی شما رو توسعه خواهد داد، تحمل و خودمداری شما رو بالاتر خواهد برد. 3- روی نماز خودتون و ارتقاء کیفیت اون سرمایه گذاری کنید. داستانها و نمونه های عینی در مورد نمازهای ممتاز رو مطالعه کنید تا شما رو به سمت خواندن یک نماز مقبول پر انگیزه کند. حضرت زهرا سلام الله علیها در مورد فلسفه نماز این چنین می فرمایند: «....وَ الصَّلاةَ تَنْزیهاً لَکُمْ عَنِ الْکِبْرِ[1]؛ خداوند نماز را برای زدودن کِبر و غرور از شما قرار داد». شما برای اینکه به یک رفتار  (مثل نماز) برسید، صرف شناخت و اعتقاد کفایت نمی کنه بلکه "باور" هم لازم هست شوق و انگیزه هم داشته باشید که همه اینها در قلب جا داره (نه در ذهن و عقیده شما). شما برای اینکه انگیزه تون رو برای نماز بالا ببرید باید باور کنید که شما به طور موقت به این دنیا اومدید تا ظرفیت بهشتی شدن در دنیای دیگر رو پیدا کنید. و خداوند بارها و بارها نشانه هایی برای این قضیه جلو چشمان شما گذاشته اما نسبت به اون غافل موندید. وقتی شما از نماز بهره ببرید، بهش وابسته می شید، همانطور که شما از غذا خوردن بهره می برید و لذت می برید، بهش وابسته شدید. شرط بهره مندی از نماز هم اینکه شما عاشق خدا بشید، نعمتهاش رو یادآور بشید، وقتی متوجه الطاف خدا شدید، دل و قلب شما برای تشکر و صحبت با خدا نرم میشه، منتهی این دستور رو نباید برای یکی دو روز داشته باشید بلکه رویه ثابت زندگی تون بشه که از وقتی که از خواب پا میشید، ریز ریز و تک و تک نعمتهای خدا رو یاداور بشید و شکر کنید، وقتی نفس می کشید، وقتی سالم هستید، وقتی قدرت تکلم دارید، وقتی محبت و عطوفت نسبت به شوهر و فرزندان دارید، و... همه اینها نعمتهای خداست که خدا بدون چشم داشت به شما بخشیده. زندگی با حال خوب و دوری از افسردگی، از همین راه حاصل میشه که متوجه باشید کسی هواتون رو داره، و باید قدرش رو شناخت. نعمتهایی که معمولا حواسمون نیست که اگر نداشتیم به چه فلاکتی می رسیدیم، و چقدر زندگی بر ما تلخ میشد. گاهی انگیزه ما با شناخت نسبت به حقیقت افزوده می شه، مثل اینکه عقل ما میگه وقتی قراره به دنیایی بری که لازمه یک زندگی سعادتمند اینه که از جنس معنویت نورانیت به همراه داشته باشی، وقتی لازمه بهشتی شدن اینه که نمازتو درست و زیبا بخونی، وقتی متوجه شدیم که آدم یک بار بیشتر در این دنیا زندگی نخواهیم کرد و تا ابد سر سفره نتیجه زندگی دنیایی خودمون هستیم، طبعا عقل ما ، ما رو وادار می کنه که نه تنها نماز بخونیم بلکه اون رو با حضور قلب ادا کنیم. یه بار هم انگیزه ما با احساس و عواطف برانگیخته میشه. مثلا امام علی علیه ‏السلام می فرماید: لَو يَعلَمُ المُصَلِّي ما يَغشاهُ‏مِن جَلالِ اللّه ما سَرَّهُ أن يَرفَعَ رَأسَهُ مِن سُجودِهِ.؛ اگر نمازگزار می‏دانست كه چه هاله ‏ای از جلالتِ خدا او را فرا می‏گیرد، دوست نداشت كه سر از سجده‏اش بر دارد. اگر شیطان رو دشمن خود بدانید، هر کسی دوست دارد دشمن خود را  سر به نیست کند. ببیند نماز شما چه بر سر دشمن شما می آورد: "هرگاه كسی به نماز ایستد، ابلیس از این كه می‏بیند رحمت خدا او را فرا گرفته است حسودانه به وی می‏نگرد". به نظر شما با اینکه شیطان دشمن ماست چرا خیلی ها در زمین او بازی می کنند و کاری می کنند که شیطان خواهان اون هستش؟ ما به این دنیا اومدیم که عاشق خدا بشیم تا خدا در اون دنیا ما رو در جایگاه عاشقان خودش قرار بده. اما متاسفانه ما از دین فقط تکلّفش رو می بینیم بخاطر همین انگیزه چندانی برای انجام عبادات نداریم. و چون شناخت کافی از خود وخدای خودمون نداریم بیشتر از همسالان و اطرافیان رنگ می گیریم که اونها هم اهل نماز و روزه نیستند و اتفاقا چه بسا اهل خوشی  هم هستند و هیچ اتفاقی براشون نمی افته غافل از اینکه ظاهر زندگی مردم با باطنشون ممکنه فرق زمین تا آسمون باشه، همین افراد در درون خودشون دچار افسردگی میشن، دچار پوچی میشن و نمی دونن توی این دنیا چندچندن. چون خدا ما آدما رو طوری آفریده که بدون یاد و محبت او نمی تونیم از زندگی واقعی بهره ببریم و به آرامش واقعی برسیم. باید در جمع و جامعه بود اما از آدماش رنگ نگرفت. بی نمازی مردم حتی اگر تمام کره زمین رو هم فرا بگیره دلیل بر درستی عملکرد مردم نیست. بهر حال هر انسانی در ظرف 70-80 عمر خود، مختار است هر گونه خواست عمل کند، اما بعد از جان کندن، دیگر اختیار از او سلب میشه و این عملکرد اوست که او رو به تعالی یا سرافگندگی خواهد کشاند. پس به نظر میاد باید فارغ از آدمای زمونه که نوعاً غافل اند و نمی دونن چه آینده ای در انتظار اونهاست، متفاوت از جو موجود جامعه از تمام نابسامانی و افسردگی ها و تنشهای روزگار به سمت خدا شتافت و باهاش یک آشتی جانانه کرد، و همیشه به خودمون گوشزد کنیم که فرصت بسیار کم و راه بسیار طولانی است و اصلا مجالی برای کم کاری مجدد نیست.  پیشنهاد میدم لینک زیر رو بخاطر سوال یکی از هموطنان که در همین زمینه سوال کردند ملاحظه بفرمایید و اگر باز هم سوال یا ابهامی در این زمینه داشتید با کمال میل منتظر پیام یا اظهار نظر شما خواهیم بود  http://btid.org/node/204179 بهترین ها رو برای شما آرزومندم موفق باشید پی نوشت: 1-بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج 29، ص222.

سلام خدمت شما کاربر محترم ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر در مورد صله رحم باید عرض کنم که : رَحِم يك معناى عرفى است كه عبارت است از خويشان نزديك نظير پدر و مادر، جد و جده، اولاد و نوه، برادر و برادرزاده، خواهر و خواهرزاده، عمه و عمه‏ زاده، عمو و عموزاده، خاله و خاله ‏زاده، دايى و دايى ‏زاده،.. صله رحم یعنی ارتباط با این طیف افراد که با حتی یک تماس، پیامک، و حتی یک سلام هم محقق می شود. البته حد و اندازه این ارتباط در حد متعارف است و بسته به شرایط و اشخاص متفاوت است. نباید قطع ارتباط به اندازه ای باشد که گفته شود با شخص قطع ارتباط کردید. اما راجع به مساله ای که مطرح کردید باید ریشه یابی کنید که دلیل این برخوردهای زن داداش شما چی هست؟ اگر حس بد بینی به اطرافیان دارند لازم هست پیشنهاد یه مشاوره حضوری بدید که زن و شوهر هر دو پیش مشاور برن. ضمن اینکه برای ما سوال شد که چرا با وجود اینکه زن داداش شما می دونه که شما با شوهرشون در ارتباط بودید چرا باز هم ارتباطات تنش زا دارند؟ آیا حس حسادتی دارند؟ آیا برادر شما در تامین عاطفه نسبت به خانمش کم گذاشته که منشاء این حسادت شده؟ (بخصوص وقتی که شما برادر خودتون رو بوسیدید و زن داداش شما چنین واکنشی نشون دادن، این نوع حدسیات قوی میشه) پیشنهاد ما این هست که به برادرتون تاکید کنید که یک خانم برای اینکه حس رضایتمندی به خود و زندگی خودش داشته باشه باید از جانب شوهرش سیراب از عاطفه بشه، نه اینکه اونقدر در فقر عاطفی به سر ببره که با کوچکترین مصادیق عاطفی (مثل ارتباط تلفنی ، بوسیدن و  سر زدن و ..) پرخاشگری کنه. اینکه زن داداش شما در رابطه با ارتباطی که با فرزندانش دارید این رو گفت که "شماها می‌خواین بچه‌های منو ازم بگیرید" این جمله ناشی از استرسی است که درحال حاضر زن داداش شما دارن، این استرس ممکنه حکایت از عدم ارتباط صمیمی ایشون با شوهر کنه، دائم در غرق افکار منفی باشه که ممکنه زندگیش به فنا بره. قطع صله رحم مجاز نیست، حتی اگر طرف مقابل قطع رابطه کنه باز هم نباید ارتباط رو قطع کرد، میشه با یک پیامک هم این کار رو انجام داد، پس محذوریتی نیست و مانعی وجود نداره. توصیه شما به همسرتون در زمینه صله رحم، صرفا در حد گوشزد کردن باید باشه و لزومی به اصرار نیست. مگر اینکه احتمال بدید با اصرار میشه کاری کرد، (که به نظر میرسه این اصرار باعث زدگی میشه) نکته: همانطور که عرض شد صله رحم بسته به شرایط متفاوته، اگر فکر می کنید که این صله رحم به تشنج منتهی میشه خب، در کمیّت اون تجدید نظر کنید اما این نباید به قطع ارتباط منجر بشه. خوبی صله رحم، اضافه شدن عمر و انبساط روحی است که طبع یک ثمره مطلوب و دلنشنینی است که و طبعا کسی که این واجب رو ترک کنه از این فیض محروم میشه. (لازم به یادآوری است که واجب بودن صلح رحم بسته به شرایط متفاوت است) اگر فکر می کنید که مساله شما نیاز به بررسی بیشتر داره برای راهنمایی بیشتر می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 13 استفاده نمایید. موفق و پیروز باشید.