سوال اخلاقی: از کجا بدونم از شیعیانی نیستم که وارد دوزخ میشن

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم

ضمن سپاس از همراهی شما

اهتمام شما برای شیعه بودن، مومن بودن و عاقبت به خیر شدن همه اینها دغدغه های زیبایی است که اگر این اهتمام به دید مو شکافانه بهش نگاه بشه خود نشان از ایمانی است که دارید. باور دارید که بهشت و جهنمی هست، و الا کسی که به این امور غیبی باور نداشت نسبت به این که چگونه است و باید چگونه بود بی تفاوت بود. پس قدر خودتون رو بدونید.

از نشانه های مومن این است که همواره در حد وسطی از ترس و امید به سر می بره. اگر آیات و روایات واهمه افرین رو می بینه و یه خورده از خودش ناامید میشه می بایست به آیات و روایات امیدوار کننده پناه ببره، و اگر امید و اطمینان افراطی به خود داره که ممکنه این امید و خاطر تخت اون رو به معصیت بکشونه می بایست به آیات و روایت هشدار دهنده پناه ببره.

پس اینکه فرمودید بعضی روایات شما رو ترسونده نشانه حیات معنوی شماست که باید ضمن مراعات واجبات و ترک محرمات که اصول بندگی است، نیم نگاهی هم به رحمت و مغفرت الهی داشته باشید.

شما مجهز هستید. کسی رو دارید که به راحتی می تونه دست شما رو بگیره و چه در این دنیا و چه اون دنیا به شما آرامش بده. که لازم هست شناخت خودتون رو نسبت به این نیروی کمکی ارتقاء بدید. اون هم کسی نیست جز خدا. پس دلتون رو می تونید با رفتن در آغوش خدا خوش کنید و احساس امنیت کنید . اگر هم خدای ناکرده گناهی مرتکب شدید که این ترس رو ناشی از اون می دونید باز هم نیاز به ترس نیست. همون خدایی که گفته این کار گناه هست، همون خدا گفته اگر دوباره به سمت من بیایید اون خطا رو نادیده می گیرم. چیزی غیر از این و بالاتر از این می خواهید؟  حرف خود خودشه

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿۵۳﴾

بگو اى بندگانم که بر خویش ستم کرده اید، از رحمت الهى نوميد مباشيد، چرا كه خداوند همه گناهان را میبخشد، كه او آمرزگار مهربان است‏ (۵۳ زمر)

اهل ایمان در امنیت هستند و این وعده خداست. به این آیه آرامش بخش دقت بفرمایید: «الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَٰئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ؛  آنها که ایمان آوردند، و ایمان خود را با شرک و ستم نیالودند، ایمنی تنها از آن آنهاست؛ و آنها هدایت‌یافتگانند!»(82 انعام).

مومن تا آخرین لحظه عمرش باید واهمه این رو داشته باشه که بالاخره عاقبت به خیر از دنیا میره یا نه! همانطور که مولای ما امام علی ع وقتی حضرت رسول بهشون خبر ترور در ماه رمضان بهشون میدن بلافاصله می فرمایند که آیا دین من سالم خواهند ماند؟ و هنگام شهادت هم با کمال سرافرازی فرمود «فزت و رب الکعبه؛ به خدای کعبه که رستگار شدم»
اگر اصول مسلمانی و ایمانی رو رعایت کنه خدا بهش حس امنیت خواهد داد همانطور که در قران بهش اشاره شده. اما این مربوط به زمان حال است و چون هیچ کس از آینده خودش خبر نداره، باید  برای عاقبت به خیری خودش دعا کنه، در لحظه زندگی کنه و ببینه در هر لحظه چه مسئولیتی داره.

در آخر کلام خود رو به حدیثی از امام باقر علیه السلام خاتمه میدم

الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إذا أرَدتَ أنْ تَعلَمَ أنَّ فيكَ خَيرا فانْظُرْ إلى قَلبِكَ ؛ فإنْ كانَ يُحِبُّ أهلَ طاعةِ اللّه ِ و يُبْغِضُ أهلَ مَعصِيَتِهِ ففيكَ خَيرٌ ، و اللّه ُ يُحِبُّكَ . و إنْ كانَ يُبغِضُ أهلَ طاعةِ اللّه ِ و يُحِبُّ أهلَ مَعصيَتِهِ فليسَ فيكَ خَيرٌ ، و اللّه ُ يُبغِضُكَ ، و المَرءُ مَع مَن أحَبَّ .

امام باقر عليه السلام :هرگاه خواستى بدانى كه در تو خيرى هست، به دلت نگاه كن؛ اگر اهلِ طاعتِ خدا را دوست و اهلِ معصيتِ خدا را دشمن داشت، در تو خير هست و خدا هم تو را دوست دارد، ولى اگر اهلِ طاعتِ خدا را دشمن و اهلِ معصيتِ خدا را دوست داشت، خيرى در تو نيست و خدا هم با تو دشمن است. و انسان با كسى است كه دوستش دارد.

ما رو از دعای خیرتون محروم نفرمایید

موفق باشید