مطالب دوستان مهدی توحیدیان

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم بی‌تردید خداوند متعال اسمائی دارد که برخی از آن‌ها در قرآن کریم آمده و بیشتر آنها در قالب دعاها به خصوص جوشن کبیر آمده است. خداوند در قرآن کریم می‌‎فرماید: «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها»؛[اعراف، 180] «و برای خدا، نام‌های نیکویی وجود دارد؛ خدا را به آن (نام‌ها) بخوانید». پس اسامی خداوند، یکی از راه‌های ارتباطی با خداوند است. از سویی همه اسم‌ها در یک مرتبه و یک سطح نیستند؛ بنابراین در بین این اسامی، اسم‌هایی وجود دارد که در مرتبه بالاتری قرار دارد. آن اسمی که از همه اسماء بالاتر و بزرگتر است را اسم اعظم می‌گویند؛ هر چند برخی تمامی اسامی خدا را بزرگ می‌دانند و اسم اعظم را تناسب و ارتباط انسان با یکی از اسامی تعریف می‌کنند. روایات در مورد مصداق «اسم اعظم» یک. از پیامبر در مورد اسم اعظم سؤال شد، حضرت فرمود: «كُلُّ اسْمٍ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ أَعْظَمُ، فَفَرِّغْ قَلْبَكَ عَنْ كُلِّ مَا سِوَاهُ وَ ادْعُهُ تَعَالَى بِأَيِّ اسْمٍ شِئْت»؛[مصباح‌الشریعه، ص133] «هر اسمی از اسمای خداوند اعظم است؛ پس قلبت را از هر چیزی که غیر خداست، خالی کن و تنها خدا را بخوان با هر اسمی که خواستی». در این روایت، تمام اسم‌های خدا را اعظم معرفی کرده است، با توجه به این دسته روایات، مراد از «اسم اعظم» تطبیق انسان با اسامی خداوند است؛ یعنی انسان آنقدر مهذب شود و مقید به انجام واجبات الهی و ترک محرمات باشد تا به مرور زمان، در زمره کسانی قرار بگیرد که خداوند به او اسم اعظم متناسب با خودش را یاد دهد. امام جعفر صادق علیه‌السلام به کسی فرمود: «برخیز و داخل این حوض رفته و غسل کن، تا اسم اعظم را به تو بیاموزم، پس با اینکه زمستان سردی بود، وارد حوض گردید و غسل به جا آورد. چون خواست آب بیرون بیاید، حضرت به اصحاب فرمود که مانع بیرون آمدنش شوید، پس آن مرد بسیار به اصحاب تضرع کرد و آن‌ها نپذیرفتند. مرد مطمئن شد که می‌خواهند او را بکشند، پس [با تمام وجود] به سوی خدا تضرع و درخواست کمک کرد، اصحاب چون دعای او را شنیدند، از آب خارجش نمودند. آن گاه به امام جعفر صادق علیه‌السلام عرض کرد: حالا اسم اعظم را به من بیاموز. امام به او فرمود: اسم اعظم را آموختی و خدا را به آن خواندی! عرض کرد: چطور؟ فرمود: هر اسمی از اسمای الهی در نهایت عظمت است؛ ولی این انسان است که وقتی اسم اعظم خدا را ذکر می‌کند، قلب او به غیر خدا تعلق دارد؛ لذا از آن بهره‌ای نمی‌برد؛ ولی زمانی که خدا را یاد می‌کند و طمع و امیدش از غیر خدا، منقطع است، همان نام، اسم اعظم می‌شود، و تو در اینجا در قلبت فقط بر خدا اعتماد کردی؛ پس در این حال هر اسمی را که ذکر کردی همان اسم اعظم است».[شرح اسماء اللّه الحسنی، ص‌۹۴] دو. روایاتی که برخی از آیات و دعاها را مشتمل بر اسم اعظم می‌داند، مانند: «بسم‌الله»، «یا حی و یا قیوم»، ابتدای آیةالکرسی، آیات آخر سوره حشر و... و دعاهایی مانند دعای جوشن کبیره، دعای مجیر و... با توجه به این دسته از روایات، اسم اعظم معلوم است و نیازی به اینکه کسی دنبال آن بگردد نیست. همان‌گونه که در بالا تذکر داده شد، بهترین راه این است که اسم اعظم را در وجود خودش بیدار کند، و این امر با عمل کامل به دستورات خداوند و اهل‌بیت علیهم‌السلام حاصل می‌شود. اسم اعظم آثار فراوانی دارد که یکی از مهمترین آثار آن، استجابت دعاست.[بحارالانوار، ج90، ص224] برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید. https://btid.org/fa/news/7230

با عرض سلام و ادب خدمت شما کاربر محترم برای پاسخ به این پرسش به چند نکته دقت فرمائید: یک. انسان برای رسیدن به رستگاری و کمال، باید مراتبی را طی کند و برای پیمودن این مراتب، باید چند عالم را پشت سر بگذارد. عالم دنیا، عالم برزخ و سپس قیامت و بعد از آن، وارد بهشت یا جهنم می‌شود که همان ابدیت است. هر چه انسان به ابدیت، نزدیک‌تر می‌شود؛ علاوه بر اینکه به مکانی فوق‌العاده وسیع‌تر وارد می‌شود، جنس آن نیز متفاوت می‌شود. دو. از ظاهر روایات و آیات این‌طور برداشت می‌شود که نعمت‌ها برای خوبان لذت‌بخش‌تر و عذاب‌ها برای انسان‌های بد سنگین‌تر و سخت‌تر از دنیاست و همچنین نعمت‌های بهشت از نعمت‌های برزخ، بسیار لذیذتر خواهد بود. سه. ازآنجاکه نعمت‌های بهشتی لذیذتر است، بنابراین درخواست و نیاز انسان نیز شدیدتر خواهد شد؛ بنابراین جنس نیاز[مثلا میل جنسی] در بهشت، عین جنس نیاز در دنیا نخواهد بود؛ هر چند کلیت آن، یکی است و هر دو میل جنسی است. پس نمی‌توان برطرف شدن میل جنسی در بهشت را با دنیا مقایسه کرد؛ زیرا لذت آن در بهشت بسیار شدیدتر است. چهار. در متون دینی از برطرف شدن میل جنسی نیز سخن آمده است و برای اینکه برای مخاطب، قابل فهم باشد آن را به همین دنیا و میل جنسی همین دنیا تشبیه کرده است، از باب مثال از همسران بهشتی، حوریان بهشتی و بوسیدن آنها سخن به میان آمده است. روایت: «زمانی که حوری از خیمه خود بیرون می‌آید و روی به تخت مؤمن قرار می‌گیرد. پانصد سال ازسال‌های دنیا همدیگر را بوسه می‌زنند و هیچ کدامشان، خسته نمی‌شوند. هرمؤمنی هفتاد همسر دارد».[بحارالانوار، ج8، ص158] زنان بهشتی نیز آنقدر زیبا خواهد بود که اصلا قابل مقایسه با حوریان بهشتی نخواهد بود.   پنج. «لَكُمْ فيها ما تَشْتَهي‏ أَنْفُسُكُم‏؛ براى شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است‏»[فصلت: 41]؛ بنابراین انسان بهشتی، هر چیزی که دلش بخواهد، برایش فراهم می‌شود. نکته: انسان در بهشت چیزهایی را که در دنیا اشمئزازآور است و عموم مردم سلیم النفس از آن تنفر دارند، هرگز درخواست نخواهد کرد و همه از طیبات بهره‌مند خواهند گشت.

با سلام و عرض ادب خدمت شما  در صورتی که اثبات شود و یقین داشته باشید که این جنّ‌ها هستند که فرزندان شما را اذیت می‌کنند و عوامل دیگری مانند وسواس‌های فکری و بیماری‌های روحی نیست، باید گفت که بله! امکان اذیت کردن آن‌ها وجود دارد؛ بنابراین اگر آنان وارد زندگی کسی شوند، با خونسردی باید آن‌ها را از زندگی خود دور کرد، برای این امر به چند نکته باید دقت داشت:  یک. هرگز هراس و اضطراب شدید به خود راه ندهید و سعی کنید اعتماد و توکل خودتان را به خداوند و اهل‌بیت علیهم‌السلام قوی کنید. دو. سعی کنید محیط زندگی خود؛ حتی انبارها و جاهایی که کمتر رفت و آمد می‌شود، به خصوص محل زندگی دخترانتان  را با تکرار ذکر «بسم الله الرحمن الرحیم و آیت الکرسی» تمیز نگهدارید و از گذاشتن ظرف‌های کثیف در شب، پرهیز کنید و زباله‌ها را نیز هر شب از خانه بیرون ببرید. سه. از برخی از ادعیه روایت شده استفاده نمایید؛ نصب تصویر آیةالکرسی و نصب تصویر دعای ابودجانه در محل خواب و زندگی، برای دفع اذیت و آزار آنها مؤثر است. چهار. محلّ سکونت بايد در طبقه نزديک به زمين باشد، و اگر ناچار به سکونت در طبقات فوقانى شديد، آية الکرسى را تا عبارت: وَ هُوَ الْعَلِىُّ الْعَظِيمُ، به همه ديوارهاى اتاق‌ها نصب کنيد. همچنین قرآن خواندن در خانه با صدای بلند نیز تاثیر خوبی در محیط زندگی و دفع آنها دارد.  پنج. در صورت امکان، نگهداری حیواناتی مانند کبوتر و خروس سفید، برای دفع شر جن‌ها نیز بسیار خوب است.  برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید. https://btid.org/fa/news/11834

با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم کلمه «فسق» در لغت به معنای خروج از چیزی است؛ زمانی که هسته خرما از داخل آن خارج می‌شود، فسق اطلاق می‌شود؛ بنابراین اگر کسی از دین خارج شود، فاسق نامیده می‌شود و اینکه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «لَا تَأْكُلْ طَعَامَ‏ الْفَاسِقِين»‏ یعنی از غذای کسانی که از دین خارج شده‌اند، نخور؛ بنابراین خوردن ازغذای مؤمنان گناهکار اشکالی ندارد. نکته مهم اینکه برخی از کلمات در زبان عربی، مشکک هستند؛ یعنی معنای تشکیکی دارند. به عبارت دیگر دارای شدت و ضعف هستند؛ مانند اینکه به نور خورشید، نور نورافکن و نور شمع، به هر سه نور گفته می‌شود؛ ولی شدت و ضعف دارند. کلمه «فاسق» نیز مراتب و شدت و ضعف دارد، بالاترین مرتبه آن کسانی هستند که از دین خارج شده‌اند؛ ولی مراتب پائین‌تر نیز وجود دارد، مثلا در قرآن کریم می‌فرماید کسانی که پدر، مادر، مال و خانه و... را از خدا و رسول و جهاد در راه خدا، بیشتر دوست داشته باشند، فاسق هستند.[توبه: 24]. بی‌شک مراد این نیست که از دین خارج شده است؛ بلکه به معنای این است که باید مواظب باشد که در خطر قرار گرفته است. با توجه به این آیه و معنای شدت و ضعفی که در معنای فاسق، وجود دارد، زن بی‌حجاب، انسانی که غیبت می‌کند و... کسانی نیستند که از دین، خارج شده باشند و هم سفره شدن با آنان اشکالی ندارد.