بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمه الله
ضمن تشکر از شما کاربر محترم و ارتباط با مرکز پاسخگویی اندیشه برتر
افرادی که دیوانه هستند یا در کودکی از دنیا رفته اند، حساب و کتاب ندارند؛ چراکه تکلیف موقعی است که شخص بتواند عملی را از روی فهم انجام بدهد. کسی مانند دیوانه نمی تواند نسبت به احکام و معارف الهی فهمی درست داشته باشد تا او مورد عقاب و ثواب قرار گیرد. فرزندی که سقط شده نیز در واقع به مرحله ای که مکلف باشد نرسیده است.
البته در برخی روایات از نوعی آزمون و آزمایش از این گونه افراد درقیامت سخن گفته شده که خداوند با آزمون هایی وضعیت اینان را مشخص می کند. در واقع همان موقع از باب مشت نمونه خروار معلوم می شود که اگر این شخص در دنیا فرصت زندگی عادی داشت، چیکار می کرد.
ضمن تشکر از شما کاربر محترم و ارتباط با مرکز پاسخگویی اندیشه برتر
انسان وقتی تصور درستی از مساله ای نداشته باشد، اطلاعات و نکاتی که در مورد آن مساله بیان می کند، نیز ناقص و در حد همان اطلاعات ناقص است.
این سوالی که از شما پرسیده شده، بر اساس اطلاعات نادرست پرسشگر در مورد بهشت است. بهشت فقط خوراکی و پوشیدنی و ...نیست، نعمت هایی ویژه مادی و معنوی در بهشت هست که ما نمی توانیم کیفیت آنها را حتی تصور کنیم. اتفاقا این مواردی که بیان کردید، با نعمت هایی مانند همنشینی امیرالمومنین علیه السلام و بالاتر مقام رضوان الهی قابل مقایسه نیست.
حتی اگر به همین موارد هم توجه کنیم، باز هم دنیا و آخرت بسیار متفاوت است. کیفیت خوراکی، نوشیدنی و لذت های بهشتی، قابل مقایسه با همین امور در دنیا نیست.
حال با این تصور درست از بهشت می بینید که تلاش کردن برای بهشت ارزش دارد. خیلی هم ارزش دارد. مگر لذتی بالاتر از تماشای جلوه، عنایت و رضایت الهی تصور می شود؟ تصور لذت همجواری امام حسین علیه السلام سبب می شود انسان بهترین اعمال را انجام بدهد تا به این مقام برسد.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمه الله
در مورد سوال شما در مورد عالم ذر به نکات زیر توجه فرمایید تا پاسخ روشن شود:
1.در بحث عالم ذر نظرات متعددی وجود دارد و اینجا مناسب بیان این نظریات نیست. عده ای از بزرگان مانند علامه طباطبایی دیدگاه خاصی در عالم ذر و اینکه چرا ما این عالم را به یاد نمی آوریم، دارند. ایشان می فرمایند: جریان عالم ذر مربوط به عالم ملکوت است که واقعیت این عالم و ورای آن است. در این عالم که ورای هر زمان و مکان است، همه انسان‌ها و موجودات در محضر خداوند حاضرند و هیچ موجودی غایب نیست. در چنین فضایی، گویی همه فرزندان آدم یک جا از پشت پدران گرفته شده، گرد هم جمع آمده‌اند و در برابر خدا حضور دارند. در این حالت هر انسانی خود را به صورت علم حضوری درمی‌یابد و یافته‌اش گواهی روشن بر وجود خدا و خداوندگاری او است. اما با قرار گرفتن انسان‌ها در گردونه زمان و تحولات و حوادث جهان و روزگار، آدمی را چنان مشغول و از خود بی‌خود می‌کند که از آن علم حضوری که به آفریدگار خود داشت، غافل می‌گردد.[ تفسیر المیزان،ج۸، ص ۴۵۵ ]
2.باتوجه به آنچه در مورد عالم ذر از روایات داریم و با توجه به این نکته که عقل دسترسی به این عالم ندارد و اظهار نظر ویژه ای نمی تواند کند، باید گفت در عالم ذر نسبت به مهمترین سوال اعتقادی یعنی وجود خدا سوال پرسیده شده است که پاسخ های متعددی از بندگان داده شده است.
3.نکته مهمتر اینکه حال که در دنیا هستیم، آنچه سبب بهشتی یا جهنمی شدن ما می شود، اعمال و رفتار ماست. در واقع ما با اختیار خود نقش اساسی در سرنوشت اخروی خودمان داریم. از این رو کسی نمی تواند با تمسک به عالم ذر چنین برداشت کند که به خاطر آنچه در آن دنیا اتفاق اقتاده، امروز ما مجبور هستیم.
4.اینکه در آن عالم، کسی برخی باورها را قبول نکرده، باز هم به سبب اختیاری بوده که داشته است. در واقع خداوند نخواسته بدون اختیار همه را ملزم به پذیرش آیین حق کند. از این رو کسانی امامت یا نبوت را نپذیرفته اند.
5.در مورد علمای مسیحی و هر کسی مانند آنان نیز قاعده این است که با توجه به علمی که نسبت به واقعیت داشته و رفتار کرده، با او برخورد می شود و اگر کوتاهی در علم و شناخت واقعیت نکرده باشد، معذور است. فرقی بین انسان عادی و یا خاخام و ... نیست، چراکه معیار آگاهی نسبت به واقع و رفتار متناسب با آن است.
6. بازهم تاکید می کنم که ما در عالم ذر کاملا اختیار داشتیم و خدا برای اینکه انسان دوباره فرصت جبران داشته باشد دنیا را قرار داده تا بتواند مسیر را در صورتی که در گذشته نادرست بوده، اصلاح کند و به مسیر حق بازگردد.
در مورد این سوال باید به نکات زیر توجه نمود:
1- بنابر حکمت الهی در خلقت عالم و نظام آفرینش، اراده حکیمانه خداوند به این مساله تعلق گرفته که امامان معصوم علیهم السلام 12 نفر باشند که دوازدهمین امام تا روز آخر دنیا حیات دارد؛ هرچند ایشان ظاهر نباشند و در غیبت به سر برند.
2- طبیعی است که در صورت دسترسی نداشتن به معصوم، در امور مربوط به ادارۀ جامعه و به ویژه حکومت، به کسي مراجعه شود که اصلح از دیگران باشد و شرایط لازم برای حکومت را داشته باشد.
3- رسالت پیامبر و امام چنان حساس است که حتما باید عصمت داشته باشند؛ چراکه نزول، تبیین و تفسیر وحی برای رسیدن مردم به سعادت، باید توسط کسی باشد که احتمال خطا هم در مورد او نباشد و از این رو خداوند این افراد را معصوم قرار داده است، اما در مورد ولی فقیه قضیه متفاوت است؛ چراکه ایشان در راس حکومت اسلامی، وظیفه مدیریت جامعه بر اساس احکام الهی را دارد و این مساله بدون عصمت هم ممکن است؛ هرچند روشن است اگر امام معصوم در همین سمت باشد، قطعا مصالح به بالاترین درجه رعایت می شود، ولی در زمانی که دست بشر از امام معصوم کوتاه است، چاره ای نیست که اداره حکومت اسلامی را به کسی بسپاریم که دین شناس، عادل و بصیرت داشته باشد تا بتواند حکمرانی بر اساس اسلام داشته باشد.
1.سرنوشت هر انسانی از قبل تعیین شده، جمله ای است که با تفسیر درستش، صحیح است. صحیح این جمله این است که سرنوشت هر کسی با توجه به کارهایی که با اختیار خودش انجام می دهد، تعیین شده است، نه اینکه غیراختیاری و بدون اختیار او مشخص شده باشد و او در آن نقشی نداشته باشد.
2.باتوجه به توضیحی که داده شد، ادامه سوال هم باید این طور درست شود که خدا کار خودش رو می کند، معنای درستش این است که خداوند با توجه به اختیار ما، تدبیر زندگی ما را به عهده دارد. در واقع باز هم اختیار ما نقش مهم و جایگزین ناپذیردر سرنوشتمان دارد.
3. روشن است که دعا تاثیرگذار است؛ چراکه خودش یکی از کارهای اختیاری ماست. در واقع وقتی دعا می کنیم، کاری انجام داده ایم که نتیجه ای دارد و در نتیجه در سرنوشت و زندگی ما موثر است. اما در مورد دعا باید به نکات زیر توجه داشت:
ابتدا باید بدانیم فایده دعا تنها در گرفتن حاجت نیست و به این معنا نمی باشد که اگر دعا کردم و حاجت نگرفتم پس دعای من بی فایده است؛ زیرا اگر حاجت هم نگیریم و در ظاهر دعا مستجاب نشود، حداقل فایده آن این است که باعث ثواب بردن، بخشودگی گناهان و ارتقاء درجه معنوی خواهد شد و فارغ از استجابت و عدم استجابت پیامبر فرمودند: دعا سلاح مومن است.[1]
از آنجایی که خداوند کریم است و نسبت به بندگان مهربان، هرگز دعای بندگان را بدون پاسخ نخواهد گذاشت و استجابت دیر یا زود، با توجه به حکمت الهی صورت می‌گیرد. در نتیجه، زمان استجابت دعا را خداوند با توجه به مصالح، مفاسد و موانع مشخص می کند.
گاهی استجابت یک دعا نه تنها به نفع ما نیست بلکه به ضرر ما است؛ اگرچه خودمان می‌پنداریم برایمان نفع دارد. خداوند در قرآن کریم می فرماید: چه بسیار شود که از چیزی متنفر باشید ولی به حقیقت خیر و صلاح شما در آن بوده، و چه بسیار شود چیزی را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است.[2] از آنجا که خداوند متعال ما را دوست می دارد این نوع حاجت ها را نمی دهد.
نکته سوم: گاهی برای استجابت دعا موانعی وجود دارد که توسط خود انسان و یا دیگران ایجاد شده است و باید آنها را برطرف کرد. با توجه به روایات اهل بیت(علیهم السّلام)، ترک واجبات و ارتکاب گناهان، مانع از استجابت دعا می‌شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمه الله
ضمن تشکر از شما کاربر محترم و ارتباط با مرکز پاسخگویی اندیشه برتر
افرادی که دیوانه هستند یا در کودکی از دنیا رفته اند، حساب و کتاب ندارند؛ چراکه تکلیف موقعی است که شخص بتواند عملی را از روی فهم انجام بدهد. کسی مانند دیوانه نمی تواند نسبت به احکام و معارف الهی فهمی درست داشته باشد تا او مورد عقاب و ثواب قرار گیرد. فرزندی که سقط شده نیز در واقع به مرحله ای که مکلف باشد نرسیده است.
البته در برخی روایات از نوعی آزمون و آزمایش از این گونه افراد درقیامت سخن گفته شده که خداوند با آزمون هایی وضعیت اینان را مشخص می کند. در واقع همان موقع از باب مشت نمونه خروار معلوم می شود که اگر این شخص در دنیا فرصت زندگی عادی داشت، چیکار می کرد.
موفق و موید باشید.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمه الله
ضمن تشکر از شما کاربر محترم و ارتباط با مرکز پاسخگویی اندیشه برتر
انسان وقتی تصور درستی از مساله ای نداشته باشد، اطلاعات و نکاتی که در مورد آن مساله بیان می کند، نیز ناقص و در حد همان اطلاعات ناقص است.
این سوالی که از شما پرسیده شده، بر اساس اطلاعات نادرست پرسشگر در مورد بهشت است. بهشت فقط خوراکی و پوشیدنی و ...نیست، نعمت هایی ویژه مادی و معنوی در بهشت هست که ما نمی توانیم کیفیت آنها را حتی تصور کنیم. اتفاقا این مواردی که بیان کردید، با نعمت هایی مانند همنشینی امیرالمومنین علیه السلام و بالاتر مقام رضوان الهی قابل مقایسه نیست.
حتی اگر به همین موارد هم توجه کنیم، باز هم دنیا و آخرت بسیار متفاوت است. کیفیت خوراکی، نوشیدنی و لذت های بهشتی، قابل مقایسه با همین امور در دنیا نیست.
حال با این تصور درست از بهشت می بینید که تلاش کردن برای بهشت ارزش دارد. خیلی هم ارزش دارد. مگر لذتی بالاتر از تماشای جلوه، عنایت و رضایت الهی تصور می شود؟ تصور لذت همجواری امام حسین علیه السلام سبب می شود انسان بهترین اعمال را انجام بدهد تا به این مقام برسد.
موفق و موید باشید.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمه الله
در مورد سوال شما در مورد عالم ذر به نکات زیر توجه فرمایید تا پاسخ روشن شود:
1.در بحث عالم ذر نظرات متعددی وجود دارد و اینجا مناسب بیان این نظریات نیست. عده ای از بزرگان مانند علامه طباطبایی دیدگاه خاصی در عالم ذر و اینکه چرا ما این عالم را به یاد نمی آوریم، دارند. ایشان می فرمایند: جریان عالم ذر مربوط به عالم ملکوت است که واقعیت این عالم و ورای آن است. در این عالم که ورای هر زمان و مکان است، همه انسان‌ها و موجودات در محضر خداوند حاضرند و هیچ موجودی غایب نیست. در چنین فضایی، گویی همه فرزندان آدم یک جا از پشت پدران گرفته شده، گرد هم جمع آمده‌اند و در برابر خدا حضور دارند. در این حالت هر انسانی خود را به صورت علم حضوری درمی‌یابد و یافته‌اش گواهی روشن بر وجود خدا و خداوندگاری او است. اما با قرار گرفتن انسان‌ها در گردونه زمان و تحولات و حوادث جهان و روزگار، آدمی را چنان مشغول و از خود بی‌خود می‌کند که از آن علم حضوری که به آفریدگار خود داشت، غافل می‌گردد.[ تفسیر المیزان،ج۸، ص ۴۵۵ ]
2.باتوجه به آنچه در مورد عالم ذر از روایات داریم و با توجه به این نکته که عقل دسترسی به این عالم ندارد و اظهار نظر ویژه ای نمی تواند کند، باید گفت در عالم ذر نسبت به مهمترین سوال اعتقادی یعنی وجود خدا سوال پرسیده شده است که پاسخ های متعددی از بندگان داده شده است.
3.نکته مهمتر اینکه حال که در دنیا هستیم، آنچه سبب بهشتی یا جهنمی شدن ما می شود، اعمال و رفتار ماست. در واقع ما با اختیار خود نقش اساسی در سرنوشت اخروی خودمان داریم. از این رو کسی نمی تواند با تمسک به عالم ذر چنین برداشت کند که به خاطر آنچه در آن دنیا اتفاق اقتاده، امروز ما مجبور هستیم.
4.اینکه در آن عالم، کسی برخی باورها را قبول نکرده، باز هم به سبب اختیاری بوده که داشته است. در واقع خداوند نخواسته بدون اختیار همه را ملزم به پذیرش آیین حق کند. از این رو کسانی امامت یا نبوت را نپذیرفته اند.
5.در مورد علمای مسیحی و هر کسی مانند آنان نیز قاعده این است که با توجه به علمی که نسبت به واقعیت داشته و رفتار کرده، با او برخورد می شود و اگر کوتاهی در علم و شناخت واقعیت نکرده باشد، معذور است. فرقی بین انسان عادی و یا خاخام و ... نیست، چراکه معیار آگاهی نسبت به واقع و رفتار متناسب با آن است.
6. بازهم تاکید می کنم که ما در عالم ذر کاملا اختیار داشتیم و خدا برای اینکه انسان دوباره فرصت جبران داشته باشد دنیا را قرار داده تا بتواند مسیر را در صورتی که در گذشته نادرست بوده، اصلاح کند و به مسیر حق بازگردد.
موفق و موید باشید.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمه الله
ضمن تشکر از ارتباط با مرکز اندیشه برتر
در مورد این سوال باید به نکات زیر توجه نمود:
1- بنابر حکمت الهی در خلقت عالم و نظام آفرینش، اراده حکیمانه خداوند به این مساله تعلق گرفته که امامان معصوم علیهم السلام 12 نفر باشند که دوازدهمین امام تا روز آخر دنیا حیات دارد؛ هرچند ایشان ظاهر نباشند و در غیبت به سر برند.
2- طبیعی است که در صورت دسترسی نداشتن به معصوم، در امور مربوط به ادارۀ جامعه و به ویژه حکومت، به کسي مراجعه شود که اصلح از دیگران باشد و شرایط لازم برای حکومت را داشته باشد.
3- رسالت پیامبر و امام چنان حساس است که حتما باید عصمت داشته باشند؛ چراکه نزول، تبیین و تفسیر وحی برای رسیدن مردم به سعادت، باید توسط کسی باشد که احتمال خطا هم در مورد او نباشد و از این رو خداوند این افراد را معصوم قرار داده است، اما در مورد ولی فقیه قضیه متفاوت است؛ چراکه ایشان در راس حکومت اسلامی، وظیفه مدیریت جامعه بر اساس احکام الهی را دارد و این مساله بدون عصمت هم ممکن است؛ هرچند روشن است اگر امام معصوم در همین سمت باشد، قطعا مصالح به بالاترین درجه رعایت می شود، ولی در زمانی که دست بشر از امام معصوم کوتاه است، چاره ای نیست که اداره حکومت اسلامی را به کسی بسپاریم که دین شناس، عادل و بصیرت داشته باشد تا بتواند حکمرانی بر اساس اسلام داشته باشد.
برای مطالعه بیشتر به آدرس زیر مراجعه فرمایید:
https://btid.org/fa/news/160443
موفق و موید باشید.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
وقتتون بخیر و تشکر از ارتباط با سایت اندیشه برتر
نکاتی رو عرض می کنم که پاسخ راحت تر فهمیده شود:
1.سرنوشت هر انسانی از قبل تعیین شده، جمله ای است که با تفسیر درستش، صحیح است. صحیح این جمله این است که سرنوشت هر کسی با توجه به کارهایی که با اختیار خودش انجام می دهد، تعیین شده است، نه اینکه غیراختیاری و بدون اختیار او مشخص شده باشد و او در آن نقشی نداشته باشد.
2.باتوجه به توضیحی که داده شد، ادامه سوال هم باید این طور درست شود که خدا کار خودش رو می کند، معنای درستش این است که خداوند با توجه به اختیار ما، تدبیر زندگی ما را به عهده دارد. در واقع باز هم اختیار ما نقش مهم و جایگزین ناپذیردر سرنوشتمان دارد.
3. روشن است که دعا تاثیرگذار است؛ چراکه خودش یکی از کارهای اختیاری ماست. در واقع وقتی دعا می کنیم، کاری انجام داده ایم که نتیجه ای دارد و در نتیجه در سرنوشت و زندگی ما موثر است. اما در مورد دعا باید به نکات زیر توجه داشت:
ابتدا باید بدانیم فایده دعا تنها در گرفتن حاجت نیست و به این معنا نمی باشد که اگر دعا کردم و حاجت نگرفتم پس دعای من بی فایده است؛ زیرا اگر حاجت هم نگیریم و در ظاهر دعا مستجاب نشود، حداقل فایده آن این است که باعث ثواب بردن، بخشودگی گناهان و ارتقاء درجه معنوی خواهد شد و فارغ از استجابت و عدم استجابت پیامبر فرمودند: دعا سلاح مومن است.[1]
از آنجایی که خداوند کریم است و نسبت به بندگان مهربان، هرگز دعای بندگان را بدون پاسخ نخواهد گذاشت و استجابت دیر یا زود، با توجه به حکمت الهی صورت می‌گیرد. در نتیجه، زمان استجابت دعا را خداوند با توجه به مصالح، مفاسد و موانع مشخص می کند.
گاهی استجابت یک دعا نه تنها به نفع ما نیست بلکه به ضرر ما است؛ اگرچه خودمان می‌پنداریم برایمان نفع دارد. خداوند در قرآن کریم می فرماید: چه بسیار شود که از چیزی متنفر باشید ولی به حقیقت خیر و صلاح شما در آن بوده، و چه بسیار شود چیزی را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است.[2] از آنجا که خداوند متعال ما را دوست می دارد این نوع حاجت ها را نمی دهد.
نکته سوم: گاهی برای استجابت دعا موانعی وجود دارد که توسط خود انسان و یا دیگران ایجاد شده است و باید آنها را برطرف کرد. با توجه به روایات اهل بیت(علیهم السّلام)، ترک واجبات و ارتکاب گناهان، مانع از استجابت دعا می‌شود.
برای مطالعه بیشتر به مقاله زیر مراجعه بفرمایید:
https://btid.org/fa/news/201457
پی نوشت:
[1] . مکارم الاخلاق، ج1، ص268.
[2]. سوره بقره، 216.
صفحه‌ها