با عرض سلام
اگر سخاوت و بخشش و کمک به دیگران، به صورت «صفت» برای انسانی در آمده باشد به طوری که این خدمت‌ها به مردم را بدون هیچ انتظار تشکر و خودنمایی و منت و اذیت انجام دهد شاید بشود گفت که به حال او تاثیر داشته باشد؛ هر چند دین نداشته باشد (که چنین شخصی اگر هم باشد بسیار بسیار کم‌یاب است) و شاید سبب تخفیف عذاب او در قیامت شود (چنان‌که در مورد «حاتم طایی» گفته شده که یا دین نداشت و یا دین درستی نداشت اما در سخاوت‌مندی ضرب المثل بود، روایت است از پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) که به پسر حاتم طایی فرمود:
«إِنَّ اللَّهَ دَفَعَ عَنْ أَبِيكَ الْعَذَابَ الشَّدِيدَ لِسَخَاءِ نَفْسِهِ؛[مستدرك الوسائل، ج 15 ص260 - الاختصاص، ص253 - ]
بعنی: خداوند، عذاب شدید را از پدرت دفع کرد به سبب سخاوت نفسی که داشت» و منظور این روایت شاید این است که در عذاب او، تخفیف داده شد و از عذاب شدید، به عذاب خفیف‌تر و کم‌تر پایین آمد و یا عذاب از او برداشته شد.
اما شرط ورود به بهشت، دو چیز است:
1- ایمان 2- عمل صالح؛ و هیچکدام به تنهایی کافی نیست
همان‌طور که در بسیاری از آیات قرآن کریم، این‌دو در کنار هم آمده‌اند، به عنوان مثال: بقره/82 - آل عمران/57 - نساء/122 و 173 - اعراف/42 - یونس/4 - هود/23 - ابراهیم/23 و ...
در بیش از 50 آیه از قرآن کریم «ایمان و عمل صالح» با هم آمده‌اند.
با عرض سلام خدمت شما
همان‌طور که عرض شد در مورد کارهای خیری که اشخاص بی‌دین، انجام می‌دهند، اگر بی‌دینی آنها از روی بی‌اطلاعی از دین و سخنان خداوند و پیامبران باشد با کسانی که با علم و شناخت از دین دستورات الهی، آن را نمی‌پذیرند؛ تفاوت دارند.
چون گروه اول، ممکن است وقتی دین حق را شناختند، آن را بپذیرند و ایمان آورند در این صورت، کارهای خوب آنها هم پذیرفته می‌شود البته اگر منت و اذیت و خودنمایی در کارشان نباشد.
کسی که اعتقاد به خداوند و آخرت ندارد اگر گفته شود که در قیامت، برای کارهای خوبی که انجام داده و به مردم کمک کرده پاداشی ندارد، ظلمی به او نشده چون مطابق عقیده‌اش با او رفتار شده است و آنان مصداق این آیه هستند که می‌فرماید:«أُولئِكَ الَّذينَ كَفَرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ وَ لِقائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فَلا نُقيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَزْنا؛[سوره کهف: 105] یعنی: آنهايند كسانى كه به آيات پروردگارشان و به ملاقات او (در قیامت) كفر ورزيدند، پس عملهاى آنها (به خاطر كفرشان) باطل گرديد و در نتيجه براى آنها در روز قيامت ميزانى براى سنجش اعمالشان برپا نمىكنيم».
و اگر هدف آنها از خوبی به دیگران، پاداش در دنیا باشد این پاداش، بدون کم و کاست در دنیا به آنها داده می‌شود همان‌طور که در قرآن کریم فرمود: «مَنْ كانَ يُريدُ الْحَياةَ الدُّنْيا وَ زينَتَها نُوَفِ إِلَيْهِمْ أَعْمالَهُمْ فيها وَ هُمْ فيها لا يُبْخَسُون؛[سوره هود: 15] كسانى كه زندگى دنيا و زينت آن را بخواهند، (نتيجه) اعمالشان را در همين دنيا بطور كامل به آنها مىدهيم؛ و چيزى كم و كاست از آنها نخواهد شد!».
با عرض سلام و تشکر بابت مطلب زیبایی که قرار دادید، یه انتقاد داشتم و اون اینکه نقل قول‌های این‌چنینی که خواه ناخواه با عکس‌العمل اهل‌سنت مواجه خواهد شد، بدون اینکه با سندهای دست اول همراه باشه که بشه با اون‌ها به محاجه پرداخت، عملا برای مقاصد علمی و در مقام مجادله قابل استفاده نیست! تجربه حقیر نشون داده که زحمت بیشتر و استخراج نقل‌قول‌های این‌چنینی از منابع دست‌اول اهل‌سنت می‌تونه برای معرفی حضرات معصومین (علیهم‌السلام) برای عامه اهل‌سنت بسیار پر فایده باشه. متاسفانه عدم اهتمام ما به منابع دست اول، عمدتا باعث چنین کوتاهی‌هایی می‌شه، در حالی‌که اهل‌سنت روی منبع معتبر و دسته‌اول بیش از ما حساس هستن و هر حرفی رو به راحتی قبول نمی‌کنند!
اگر لحن حقیر یه کمی تند بود معذرت می‌خوام اما حقایقی است که به شخصه با مواجهه‌ی با اهل‌سنت به اون رسیدم و خواستم این تجربه رو هم به حضرت‌عالی انتقال بدم.
ماجور باشید ان‌شاءالله
ضمن عرض سلام و تشکر به خاطر نظر شما. در پاسخ این اشکال، عرض می‌شود که منظور از روایات معصومین(علیهم‌السلام) که به عنوان یکی از منابع شناخت اسلام مطرح شده روایات صحیح السند و صحیح الدلالة است نه هر روایتی و البته خیلی از آیات قرآن کریم هم که به عنوان یک منبع برای شناخت اسلام است نیز باید توسط روایاتی که سند و دلالت صحیح دارند تفسیر شوند.
با سلام و تشکر از شما -
برای مستند بودن مطالب داخل متن، آدرس آنها در پی‌نوشت، آمده است و با کلیک بر آنها به منبع مطالب شماره خورده در داخل متن می‌رسیم.
سلام
عليرغم احترام به نظر شما و همچنين عذرخواهي از خانم «هي دنيا»، چندتا سوال به ذهنم رسيد: ما توي دنياي اسباب و مسبّبات زندگي مي‌كنيم، چطور مي‌تونيم خواستگار خوب نداشتن شخصي رو منحصر در يك دليل خاصّ كنيم؟ يا بهتر بگيم، از كجا مي‌تونيم بگيم فقط چون حيا و حجاب، رعايت شده، ديده نشده‌ايم و خواستگار نداريم؟
پس تكليف اون همه زن با حجاب و با حيا كه ازدواج كردند چي مي‌شه؟ يعني مي‌خواهيم بگيم همه اون‌ها در حجاب و حيا مشكل داشتند؟
و سوالات ديگه از اين قبيل... .
جداي از اون، ما شايد فهم صحيحي از حيا و حجاب نداريم و اين باعث محدود كردن خودمون مي‌شه كه نهايتاً ديده نمي‌شيم.
حجاب، محدوديّت در ديده شدن ظواهر و زينت‌هاي بدن هست، نه محدوديّت در قابليّت‌هاي ديگه.
شما مي‌تونيد باحجاب و باحيا باشيد و ديده بشيد.
شركت در فعّاليت‌هاي اجتماعي زنانه (مخصوصاً مذهبي)، پويا بودن خانواده، شاداب و سرزنده بودن، تخصّص در يك زمينه خاصّ و... و بالاتر از همه اين‌ها، توكّل به خدا و خواستن از او، شروط اصلي براي رسيدن به يك شريك زندگي خوب هست، نبايد از اين‌ها غافل بود و تنها دليل را حجاب دانست.
صفحه‌ها