من هم با نظر دیگر دوستان موافقم، میشه گفت شما شخصیت همسرتون رو پیش خودش خورد کردین طوری که اون احساس مرد بودن رو نداره در مقابل شما
اینکه سطح تحصیلات شما متفاوته چندان تاثیری نباید در روابط عاشقانه و زناشویی و کلا روابط بین شما و همسرتون ایجاد کنه، شما به مسائل مهمی چون معتقد بودن به حلال و حرامی و نماز خواندنش اشاره کردین که این مورد خیلی می تونه مهم باشه، همسر شما به محبت و توجه و تشویق شما نیاز داره نه اینکه شما بی توجهی کنین و نسبت بهش بد اخلاقی و بد رفتاری کنین و خیلی راحت تو روش بهش بگین از ازدواجم پشیمونم، مردها کمی غرور دارن و شاید واسه همینه جلو شما بی تفاوته نسبت به حرف شما، اما از دلش که خبر ندارین، کاش ذره ای هم خودت رو جای شوهرت می ذاشتی و توقعاتی که همسرت ازت داره، به نظر من کمی باید باهاش مدارا کنی، اول زندگی همه مشکل مالی دارن نمیشه همین اول توقع داشته باشی برات گوشی بخره بهت گفته خودت بخر چون می بینه شرایطش رو درک نمی کنی، ولی اگه قانع باشی باهاش راه بیای بهش محبت کنی ، باید ببینی شوهرت جز کدوم دسته افراد هست: سمعی، بصری یا حسی؟
انسانهای سمعی روی حرف زدن آدما و طرز بیانشون خیلی حساس هستن اگه تو از طریق کلام حرفای عاشقانه بهش بزنی و بهش بگی دوستت دارم ، تو مرد زندگی منی، من بدون تو نمی تونم زندگی کنم و... اگر تغییری در رفتارش حس کردی و دیدی مهربونتر شده یا اونم مهرش نسبت به تو بیشتر شده خب میشه فهمید شوهر شما سمعیو
انشانهای بصری رفتارهای آدمای اطرفشون تو ذهنشون می مونه مثلا کارایی بکنی که اون دوس داره، بهش محبت کنی، یه شاخ گل بهش بدی، از سر کار میاد براش چای یا شربت درست کنی بدی دستش، کنارش بشینی، نوازشش کنی، خسته نباشید بهش بگی، لباسای جذاب و قشنگ جلوش بپوشی، اگر همسر شما جز این دسته باشه قطعا تاثیر مثبت خواهد گذاشت اگه این کارها رو انجام بدی
انسانهای حسی هم معمولا رو حس لامسه کار می کنن، و الا منظور هماون حواس پنجگانه هست، غذای خوش مزه پختن غذایی کو دوس داره براش بپزی تو رابطه زناشویی تون بهترین لباس رو پوشیدن به همون شکلی رفتار کنی که دوس داره در واقع سعی کنی خودت زمینه ایجاد رابطه رو فراهم کنی تو بری سمتش اون وقت اون هم به خاطر حسی بودنش به سمت تو خواهد آمد
هیچ وقت مستقیما بهش نگو دوستت ندارم یا پشیمونم تو حتی اگه شده فقط با رفتار و با کلام نشون بده که دوسش داری
نتیجه مثبتش رو هم خواهی دید
سعی کن تو زندگی کمی قانع باشی و سطح توقعاتت رو بیاری پایین ، این پر توقعی به خاطر تفاوت در سطح تحصیلات هست ولی با کمی تواضع از جانب شما که چیزی از شما کم نمیشه
ما داریم چادری هایی رو که آبروی چادری ها رو بردن که همون چادر رو هم به سر نمی کردن متین تر و سنگین تر به نظر می رسیدن و داریم مانتویی هایی رو که از برخی چادری ها هم متانتشون بیشتره
و اما بحث زیبایی
1-اول باید دید زیبایی از نگاه تو چیه به وفور تو جامعه داریم می بینیم دختران و زنانی رو که با لباس های چسبان و آرایش های تند و غلیظ توی کوچه خیابون راه میرن خب اونا هم از منظر خودشون خودشون رو زیبا درست کردن اما به فکر عواقبش نیستن این که زیاده روی کردن اینکه زیبایی هاشون رو در معرض دید عموم قرار دادن و باعث گمراهی جوونها میشن خب این نوع نگرش به زیبایی اشتباهه و باعث تباهی.
اما بعضی هام هستن که پوست صورتشون مورد داره که اگه با کمی آرایش اون رو نپوشونن ظاهر چندان جالبی پیدا نمی کنن و کمی آرایش صورتشون رو نرمال نشون میده خب این حد آرایش به نظر من مشکلی نداشته باشه خود من چادری ام و از خانواده مذهبی، چون پوست صورتم لک جوش صورت داره، کمی کرم پودر میزنم که اونها رو می پوشونه و صورتم رو یکدست نشون میده و اصلا هم تو ذوق نمی زنه
فکر نمی کنم این مقدار آرایش کسی رو گمراه کنه
اما مسئله خواستگار که بیان کردی، به نظر من اگه پوستت صاف و رنگش روشنه نیازی به آرایش نداری ولی اگه مثل من پوستت کمی تیره ست و صورتت لک یا جوش داره خب کمی کرم زدن که حالت طبیعی پیدا کنه نه اینکه غیر طبیعی بشه و زننده، اشکالی نداره، چون خیلی ها که واسه خواستگاری میان نگاه اول و طرز پوشش دختر خیلی براشون مهمه چون تو ذهنشون می مونه و رو انتخابش خیلی تاثیر گذاره،
باز هم به قول یکی از دوستان عزیز باید به خودت رجوع کنی چون سلیقه ها متفاوته، اما باید جوری باشی که از عرف خارج نشی ، در ثانی یه چیز دیگه هم هست حتما شنیدی که می گن مردم عقلشون به چشمشونه که در اکثر موارد واقعا هم می بینی همین طوره حتی تو مراسم خواستگاری، مطمئن باش هیچ پسری دختر نامرتب رو نخواهد پذیرفت، البته منظورم این نیس که دختر ابروهاشو برداره چون بعضیا هم واقعا رو این قضیه حساسن، می تونی آراسته باشی لباسای خوش رنگ و زیبا بپوشی و یه آرایش ملایم، من خودم که همین جوری بودم تو مراسم خواستگاری، اما تا موقع ازدواجم اصلا به ابروهام دست نزده بودم
واقعا ازت ممنونم که وقت گذاشتی و نکته به نکته موارد خوبی رو بهم یادآوری کردی
می دونی ترنم جان خب منم دوست دارم به شوهرم محبت کنم چون به قول شما اون به محبت نیاز داره چون خانوادش متلاشی شده، اما این وسط مادرم کمی ناراضیه که من بخوام براش کاری انجام بدم، البته مقصر خودمم هستم چون اون اوایل خیلی برام سخت بود با ماددرم درد دل می کردم واسه همین مادرمم ذهنش نسبت به شوهرم و خانوادش بد شده
مثلا مادر شوهرم لباسای شوهرم رو نمی شوره زیاد به فکر خورد و خوراکش نیست که غذاش مقوی باشه که بچه اش میره سر کار قوت داشته باشه چون کارش هم سنگینه، شوهرم لباساش رو خودش با دست می شوره و چندان تمیز نمیشه، خب شستن لباس زیر خیلی مهمه که کجا شسته میشه چون خیلی از قارچ ها و باکتری ها از همین طریق منتقل میشه و باعث عفونت میشه خب من واسه سلامتی جفتمون لباس چرک هاش رو ازش گرفتم آوردم با ماشین لباسشویی خونه خودمون براش شستم خب با این کارم رفتار شوهرم بهتر شده بود مهربونتر شده بود یه بار شستم واسه بار دوم که لباساش رو آوردم مامانم گفت دیگه لباساشو نیارم بذارم خودش بشوره می گه الان وظیفه تو نیست که لباساشو بشوری هر وقت رفتین سر خونه زندگی تون اون وقت بشور نه الان، می گه این جوری خودت رو به سختی می ندازی
من واقعا موندم چه کار کنم من رفتار آدما برام مهم نیست که مادرش یا خواهراش چه فکری می کنن مهم اینه آدم برای یه کاری که می کنه خدا رو در نظر داشته باشه و واسه رضای خدا قدم برداره، اگه من بخوام جبهه بگیرم ی جور لجبازی میشه با خانوادش، که چون اونا به فکرش نیستن منم به فکرش نباشم، خب اگه من این کارو بکنم براش خب حتی اگه یه سر سوزن با مادرش یا خواهراش مقایسه کنه خب مسلمه که علاقه اش به من بیشتر میشه که من لباساشو می شورم و اتو میزنم خب همین برای ایجاد علاقه و محبت به نظر من تا حدودی کافیه
اما حالا نمی دونم چه کار کنم نه می خوام مادرم رو ناراحت کنم و نه به قول مامان خانواده شوهرم یا خود شوهرم پر توقع بشن
سلام دوست عزیز
من هم با نظر دیگر دوستان موافقم، میشه گفت شما شخصیت همسرتون رو پیش خودش خورد کردین طوری که اون احساس مرد بودن رو نداره در مقابل شما
اینکه سطح تحصیلات شما متفاوته چندان تاثیری نباید در روابط عاشقانه و زناشویی و کلا روابط بین شما و همسرتون ایجاد کنه، شما به مسائل مهمی چون معتقد بودن به حلال و حرامی و نماز خواندنش اشاره کردین که این مورد خیلی می تونه مهم باشه، همسر شما به محبت و توجه و تشویق شما نیاز داره نه اینکه شما بی توجهی کنین و نسبت بهش بد اخلاقی و بد رفتاری کنین و خیلی راحت تو روش بهش بگین از ازدواجم پشیمونم، مردها کمی غرور دارن و شاید واسه همینه جلو شما بی تفاوته نسبت به حرف شما، اما از دلش که خبر ندارین، کاش ذره ای هم خودت رو جای شوهرت می ذاشتی و توقعاتی که همسرت ازت داره، به نظر من کمی باید باهاش مدارا کنی، اول زندگی همه مشکل مالی دارن نمیشه همین اول توقع داشته باشی برات گوشی بخره بهت گفته خودت بخر چون می بینه شرایطش رو درک نمی کنی، ولی اگه قانع باشی باهاش راه بیای بهش محبت کنی ، باید ببینی شوهرت جز کدوم دسته افراد هست: سمعی، بصری یا حسی؟
انسانهای سمعی روی حرف زدن آدما و طرز بیانشون خیلی حساس هستن اگه تو از طریق کلام حرفای عاشقانه بهش بزنی و بهش بگی دوستت دارم ، تو مرد زندگی منی، من بدون تو نمی تونم زندگی کنم و... اگر تغییری در رفتارش حس کردی و دیدی مهربونتر شده یا اونم مهرش نسبت به تو بیشتر شده خب میشه فهمید شوهر شما سمعیو
انشانهای بصری رفتارهای آدمای اطرفشون تو ذهنشون می مونه مثلا کارایی بکنی که اون دوس داره، بهش محبت کنی، یه شاخ گل بهش بدی، از سر کار میاد براش چای یا شربت درست کنی بدی دستش، کنارش بشینی، نوازشش کنی، خسته نباشید بهش بگی، لباسای جذاب و قشنگ جلوش بپوشی، اگر همسر شما جز این دسته باشه قطعا تاثیر مثبت خواهد گذاشت اگه این کارها رو انجام بدی
انسانهای حسی هم معمولا رو حس لامسه کار می کنن، و الا منظور هماون حواس پنجگانه هست، غذای خوش مزه پختن غذایی کو دوس داره براش بپزی تو رابطه زناشویی تون بهترین لباس رو پوشیدن به همون شکلی رفتار کنی که دوس داره در واقع سعی کنی خودت زمینه ایجاد رابطه رو فراهم کنی تو بری سمتش اون وقت اون هم به خاطر حسی بودنش به سمت تو خواهد آمد
هیچ وقت مستقیما بهش نگو دوستت ندارم یا پشیمونم تو حتی اگه شده فقط با رفتار و با کلام نشون بده که دوسش داری
نتیجه مثبتش رو هم خواهی دید
سعی کن تو زندگی کمی قانع باشی و سطح توقعاتت رو بیاری پایین
، این پر توقعی به خاطر تفاوت در سطح تحصیلات هست ولی با کمی تواضع از جانب شما که چیزی از شما کم نمیشه
یا حق
موفق باشی دوست عزیز
سلام دوست من
منظورت از مذهبی آیا پوشیدن چادره؟
ما داریم چادری هایی رو که آبروی چادری ها رو بردن که همون چادر رو هم به سر نمی کردن متین تر و سنگین تر به نظر می رسیدن و داریم مانتویی هایی رو که از برخی چادری ها هم متانتشون بیشتره
و اما بحث زیبایی
1-اول باید دید زیبایی از نگاه تو چیه به وفور تو جامعه داریم می بینیم دختران و زنانی رو که با لباس های چسبان و آرایش های تند و غلیظ توی کوچه خیابون راه میرن خب اونا هم از منظر خودشون خودشون رو زیبا درست کردن اما به فکر عواقبش نیستن این که زیاده روی کردن اینکه زیبایی هاشون رو در معرض دید عموم قرار دادن و باعث گمراهی جوونها میشن خب این نوع نگرش به زیبایی اشتباهه و باعث تباهی.
اما بعضی هام هستن که پوست صورتشون مورد داره که اگه با کمی آرایش اون رو نپوشونن ظاهر چندان جالبی پیدا نمی کنن و کمی آرایش صورتشون رو نرمال نشون میده خب این حد آرایش به نظر من مشکلی نداشته باشه خود من چادری ام و از خانواده مذهبی، چون پوست صورتم لک جوش صورت داره، کمی کرم پودر میزنم که اونها رو می پوشونه و صورتم رو یکدست نشون میده و اصلا هم تو ذوق نمی زنه
فکر نمی کنم این مقدار آرایش کسی رو گمراه کنه
اما مسئله خواستگار که بیان کردی، به نظر من اگه پوستت صاف و رنگش روشنه نیازی به آرایش نداری ولی اگه مثل من پوستت کمی تیره ست و صورتت لک یا جوش داره خب کمی کرم زدن که حالت طبیعی پیدا کنه نه اینکه غیر طبیعی بشه و زننده، اشکالی نداره، چون خیلی ها که واسه خواستگاری میان نگاه اول و طرز پوشش دختر خیلی براشون مهمه چون تو ذهنشون می مونه و رو انتخابش خیلی تاثیر گذاره،
باز هم به قول یکی از دوستان عزیز باید به خودت رجوع کنی چون سلیقه ها متفاوته، اما باید جوری باشی که از عرف خارج نشی ، در ثانی یه چیز دیگه هم هست حتما شنیدی که می گن مردم عقلشون به چشمشونه که در اکثر موارد واقعا هم می بینی همین طوره حتی تو مراسم خواستگاری، مطمئن باش هیچ پسری دختر نامرتب رو نخواهد پذیرفت، البته منظورم این نیس که دختر ابروهاشو برداره چون بعضیا هم واقعا رو این قضیه حساسن، می تونی آراسته باشی لباسای خوش رنگ و زیبا بپوشی و یه آرایش ملایم، من خودم که همین جوری بودم تو مراسم خواستگاری، اما تا موقع ازدواجم اصلا به ابروهام دست نزده بودم
برات آرزوی موفقت دارم عزیزم
سلام ترنم جان
واقعا ازت ممنونم که وقت گذاشتی و نکته به نکته موارد خوبی رو بهم یادآوری کردی
می دونی ترنم جان خب منم دوست دارم به شوهرم محبت کنم چون به قول شما اون به محبت نیاز داره چون خانوادش متلاشی شده، اما این وسط مادرم کمی ناراضیه که من بخوام براش کاری انجام بدم، البته مقصر خودمم هستم چون اون اوایل خیلی برام سخت بود با ماددرم درد دل می کردم واسه همین مادرمم ذهنش نسبت به شوهرم و خانوادش بد شده
مثلا مادر شوهرم لباسای شوهرم رو نمی شوره زیاد به فکر خورد و خوراکش نیست که غذاش مقوی باشه که بچه اش میره سر کار قوت داشته باشه چون کارش هم سنگینه، شوهرم لباساش رو خودش با دست می شوره و چندان تمیز نمیشه، خب شستن لباس زیر خیلی مهمه که کجا شسته میشه چون خیلی از قارچ ها و باکتری ها از همین طریق منتقل میشه و باعث عفونت میشه خب من واسه سلامتی جفتمون لباس چرک هاش رو ازش گرفتم آوردم با ماشین لباسشویی خونه خودمون براش شستم خب با این کارم رفتار شوهرم بهتر شده بود مهربونتر شده بود یه بار شستم واسه بار دوم که لباساش رو آوردم مامانم گفت دیگه لباساشو نیارم بذارم خودش بشوره می گه الان وظیفه تو نیست که لباساشو بشوری هر وقت رفتین سر خونه زندگی تون اون وقت بشور نه الان، می گه این جوری خودت رو به سختی می ندازی
من واقعا موندم چه کار کنم من رفتار آدما برام مهم نیست که مادرش یا خواهراش چه فکری می کنن مهم اینه آدم برای یه کاری که می کنه خدا رو در نظر داشته باشه و واسه رضای خدا قدم برداره، اگه من بخوام جبهه بگیرم ی جور لجبازی میشه با خانوادش، که چون اونا به فکرش نیستن منم به فکرش نباشم، خب اگه من این کارو بکنم براش خب حتی اگه یه سر سوزن با مادرش یا خواهراش مقایسه کنه خب مسلمه که علاقه اش به من بیشتر میشه که من لباساشو می شورم و اتو میزنم خب همین برای ایجاد علاقه و محبت به نظر من تا حدودی کافیه
اما حالا نمی دونم چه کار کنم نه می خوام مادرم رو ناراحت کنم و نه به قول مامان خانواده شوهرم یا خود شوهرم پر توقع بشن
حالا شما چه راهی به ذهنتون می رسه
ممنون میشم از دوستان که راهنمایی کنن
چه شادی هایی که زیر پای انسان سرکوب شدند، زیرا بیشتر افراد به آسمان توجه دارند و آنچه را که زیر پاهایشان است نادیده می گیرند.!
گوته
داستان زبیا و عبرت آمیزی بود
واقعا چه خوبه که همه ما آدما کمی بیشتر فکر کنیم
صفحه‌ها