شستشوی گناه

پسرک روستایی می‌گفت: یادش بخیر. تابستان‌ها از صبح زود تا غروب در زمین کشاورزی گندم،  درو می‌کردیم. گندم‌های پر از گردوخاک را به دوش می‌کشیدیم و یک‌گوشه انبار می‌کردیم. نزدیک غروب از گردوغبار چهره‌مان عوض‌ میشد. کنار رودخانه برای شنا و شست‌وشو می‌رفتیم. وقتی از آب بیرون می‌آمدیم، آن‌قدر سرحال می‌شدیم که خدا می‌داند. آب آن رودخانه مثل نماز بود. پيامبراکرم صلی‌الله عليه و آله و سلم فرمودند:
مَثَل نماز و کارهای فرزندان آدم، مَثَل مردي است که در خاک بغلتد آن‌چنان‌که سراپايش را خاک و کثافت فراگيرد، سپس به‌طرف آب‌گیری که آبش پاک است، برود و در آن خود را شست‌وشو دهد و خاک و کثافات را از خود دور کند. نمازهاي پنج‌گانه این‌چنین می‌باشند. زماني که بنده با حضور قلب خدا را عبادت کند، کثافات گناه از او شسته می‌شود.
مستدرک الوسائل ، ج 1 ، ص 183 ، حديث 32 .