مطالب دوستان رویا...

دیشب اینجا که نبودی نم باران زده بود تب شعرم به هوایت به خیابان زده بود پرسه در کوچه ی شبهای تو می زد غزلم  واژه ها در طلبت سر به بیابان زده بود باغبان بار سفر بست ولی رفتن او آفتی بر گل و بر بوته ی ریحان زده بود کل قانون خدا ریخت بهم، میدانی؟ رفتنت روی دل من خط بطلان زده بود تو که رفتی همه شب بالش من زار گریست گوشه ی چشم دلم اشک فراوان زده بود پود موهای مرا بافته با تار خیال تلی از درد بر این موی پریشان زده بود همدمم شد غزلی زار و نفهمید کسی  دیشب اینجا که نبودی نم باران زده بود...