مطالب دوستان amin_edrisi

 با سلام؛ یکی از منابع اطلاعاتی مهم برای شناخت خواستگار، صحبت های خود خواستگار، در جلسات خواستگاری می باشد؛ اما این صحبت ها، برای اثبات، نیاز به تحقیق دارند. اعتماد می تواند کارکردی و غیر کارکردی باشد. «اعتماد کارکردی، سازنده است که تنها سطح متوسطی از اعتماد را به ارمغان می آورد. در این نوع اعتماد شکاکی و انتقاد گری به منظور اصلاح و سازندگی به همراه استدلال است. اما اعتماد غیر کارکردی اعتماد احساسی و کورکورانه، همراه با شکاکی افراطی، نا آگاهانه و تخیلی است»(فصلنامه مدیریت اسلامی/90) لازمه اعتماد کارکردی تحقیق است. پی‌نوشت دو فصلنامه علمی پژوهشی مدیریت اسلامی، سال19، شماره 2، پاییز و زمستان 1390 این مطلب را در سایت مشاهده بفرمائید: http://www.btid.org/fa/news/110290

هر پدر و مادری، جز خوشبختی فرزندشان چیز دیگری نمی خواهند، و قطعا مخالفت شان از روی دلسوزی و مهربانی است. اما با این حال، ممکن است پدر و مادرها هم دچار اشتباه نگرشی شوند، و حق با فرزندان باشد. لیکن این احتمال معمولا کمتر است و غالبا این فرزندان هستند که اشتباه می کنند، چون هم جوان هستند و احساسی، و هم تجربه لازم را ندارند. لذا شما در مرحله اول، ضمن نگه داشتن احترام والدین باید ببینید علت اصلی مخالفت والدین چیست؟ و اگر والدین، دلیل منطقی داشتند بهتر است قبول کنید، و به این ارتباط پایان دهید. توجه داشته باشید که می خواهید یک عمر با فردی زندگی کنید، لذا یک بار هم که شده با دید منطقی به مسئله نگاه کنید واز کارشناسان هم در این زمینه کمک بگیرید. ببینید ایا وی واقعا ملاکهای لازم شما را دارد یا خیر؟ برای تشخیص اینکه مخالفت خانواده منطقی هست یا خیر؟ باید به افکار عموم و مشاوران مراجعه کنیم توضیح مطلب اینکه اگر فردی که خواستگار شماست اکثر افراد بالغ و شناخته شده فامیل وی را تایید می کنند و مشاوران هم شما را کفو هم تشخیص می دهند و می گویند احتمال موفقیت در صورت ازدواج بالاست، اما پدر و مادر مخالفت می کنند این نوع مخالفت منطقی نمی باشد. اما اگر صاحب نظران چنین ازدواجی را رد کنند و فقط خودت و خودش بگویید، ما تفاهم داریم نشان از احساسی بودن شما در تصمیم می باشد. شما فرمودید خانوده تان نسبت به خانواده آقا پسر دید خوبی ندارند، این مسئله کوچکی نیست و واقعا بایستی خانواده مد نظر قرار بگیرد. دین اسلام تاکید دارد که درباره سابقه خانوادگی همسر، تحقیق لازم صورت گیرد و به خصوص، مراتب ایمانی و اخلاقی او در نظر گرفته شود و نیز تا حد امکان، همسر از خانواده ای پاک و عفیف انتخاب گردد. این اصالت خانوادگی در نحوه زندگی جدید و در نسل بعد تاثیر دارد. اگر نطفه،که متاثر از خصایص وراثتی والدین است، ناسالم باشد، دیگر امیدی به اصلاح فرزند نیست. به همین دلیل امام صادق علیه السلام می فرمایند: «تزوجوا فی الحجر الصالح»[1] یعنی با خانواده شایسته ازدواج کنید. نکته آخر اینکه اگر والدین تان با مهارتهای مدیریت خانواده آشنا نیستند، لازم است این مهارتها را کسب کنند. یکی از مهارتهای مهم این است که فرزندان را زودتر سر و سامان دهیم و به فکر ازدواج شان باشیم. خداوند در قرآن کریم می فرماید: «وَأَنْکِحُوا الأیَامَى مِنْکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ» (نور/32) یعنی: بى ‏همسران خود و غلامان و كنيزان درستكارتان را همسر دهيد اگر تنگدستند خداوند آنان را از فضل خويش بى‏ نياز خواهد كرد و خدا گشايش گر داناست. همچنین امام صادق علیه السلام فرمود: «کسی که مجردی را تزویج کند و امکان ازدواج او را فراهم نماید از کسانی است که در قیامت خداوند به آنان نظر لطف می کند»[2] پی نوشت ها 1- ابوجعفر محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی، اصول کافی،مترجم، رسولی هاشم، تهران، 1369، ج 5، ص 327 2- شیخ حرّ عاملى، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، 1416، ج 20، ص 45 منابع براي مطالعه بيشتر: 1. جوانان وانتخاب همسر علي اكبر مظاهري انتشارات پارسايان قم. 2. حسين مظاهري، خانواده در اسلام، انتشارات شفق، 1362. 3. ابراهيم اميني، انتخاب همسر، مركز چاپ و نشر سازمان تبليغات اسلامي، 1372 این مطلب را در سایت دنبال کنید.

قبل از هر چیز باید توجه داشته باشید که خواندن عقد، چه دائم و چه موقت شرایطی دارد که اهم آن را در ذیل ذکر می کنیم. 1) عقد ازدواج به عربى صحیح خوانده شود. اگر خود مرد و زن می توانند صیغه را به عربى صحیح بخوانند، بنابر احتیاط واجب باید به عربی صحیح بخوانند . اگر نمی توانند ،چنانچه عقد را به فارسی یا با هر زبان دیگری بخوانند ،باید لفظى بگویند که معناى زَوَّجْتُ و قَبِلْتُ را بفهماند. اگر در عقد یک حرف اشتباه خوانده شود که معنا را عوض کند، عقد باطل می شود. [1] 2) کسی که صیغه را می خواند، قصد انشا داشته باشد؛ یعنى اگر خود مرد و زن صیغه را مى‏ خوانند، زن به گفتن «زَوَّجْتُکَ نَفْسِى» قصدش این باشد که خود را زن او قرار دهد. اگر مرد وکیل می شود، باید با گفتن «زَوَّجْتُ مُوَکِّلَتِى (فلانا) لِنَفْسى فِى المُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعلُوم» قصدش این باشد که او را همسر خود قرار داده است. با گفتن قبلت قصدش پذیرش این ازدواج باشد. [2] 3) کسى که صیغه عقد را می‌خواند ،باید مفهوم لفظى را که مى گوید دقیقاً بداند. اگر به عربی بخواند، در صورتی که هر کلمه را صحیح بخواند و معنای هر کلمه را جدا گانه بداند ،صحیح است.[3] 4) در عقد موقت باید مهریه و مدت تعیین شود . بدون تعیین مهریه و مدت عقد، عقد موقت صحیح نیست. 5) اگر دختر باکره باشد، بنا بر احتیاط واجب باید پدر دختر اجازه بدهد.[4]  حال با فرض بر اینکه ان شاالله شما تمام جوانب را رعایت نموده، و عقد را صحیح خوانده اید، باز می توان این مسئله را از منظر علمی هم مورد توجه قرار داد. یکی از آفت های اعتمادهای این شکلی بد بین شدن افراد هست، دقیقا همان شکی که در جناب عالی پیدا شده است! و فکر می کنید آیا نکند، خانم قبلا هم ازدواج نموده باشد؟ البته شما می توانید قبل از رسمی کردن ازدواج تان تحقیقات لازم را انجام دهید تا مطمئن شوید، لیکن نمی توانید بدون دلیل صرف اینکه وی به شما پاسخ مثبت داده است، ایشان را متهم کنید. خداوند متعال در قران کریم بندگان را از تجسس و بدگمانی بر حذر داشته و می فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلا تَجَسَّسُوا» (حجرات/12) یعنی اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد از بسيارى از گمان ها بپرهيزيد كه پاره‏اى از گمانها گناه است و جاسوسى مكنيد. با توجه به آیه شریفه نباید بد گمان باشید اما تحقیق و بررسی حق شماست که بایستی انجام شود. نکته مهم دیگر اینکه بایستی این مسئله همین جا ختم شود. به عبارتی یا با اعتماد و یقین قلبی با ایشان ازدواج کنید و یا اینکه، اگر ارام نمی گیرید ازدواج نکنید. طوری نباشد که بعد از ورود به زندگی این مسائل باعث دلسردی و متزلزل شدن کانون خانواده گردد. مطلب آخر اینکه هر چند فرمودید که پدر و جد ایشان به رحمت خدا رفته اند اما برای احترام به خانوده ایشان بایستی مسئله عقدتان را مطرح کنید تا در اینده باعث دلخوری نگردد. به نظر می‌رسد یکی از حکمت‌های شرط اذن پدر نسبت به ازدواج دختر باکره، مسأله غلبه احساسات و حدّت و تندی در دختر است. این مسأله در آغاز عمر، به خصوص در دریای متلاطم افکار سراسر رؤیای یک دختر کم‌ تجربه و شوهر ندیده (که همواره در کام خود تخیلات شاعرانه دارد و چه بسا تلخی‌ها را شیرین و انحرافات را راست و درست می‌بیند) نیازمند به یک تکیه گاه و فرد مجرّب است، که در عین حال دلسوز و مهربان بوده، این احساسات را نیز با نظر مهر -اما عاقلانه - بنگرد. لذا حکمت ایجاب می‌کند موافقت و رضایت پدر (در صورت نبود خانواده و سرپرست دختر) در ازدواج اول دختر که تجربه‌ای نیندوخته است با هم بوده، از هم جدا نباشند.[5] پی نوشت ها 1. امام خمینی، توضیح المسائل ،مسئله2369.در مسائلی که علم به اختلاف فتوا نباشد مقلدان رهبری می توانند به رساله امام خمینی مراجعه نمایند (آیت الله خامنه ای, پاسخ سؤال های مورد ابتلا، سؤال 1). 2. همان، مسئله 2370. 3. همان، مسئله 2372. 4. همان، مسئله2376. 5- نوری، یحیی، حقوق زن در اسلام و جهان، مؤسسه مطبوعاتی فراهانی، ۱۳۴۷، ص۱۱۷-۱۲۳، اقتباس. این مطلب را در سایت دنبال کنید

با سلام از اینکه گروه مشاوران رهروان ولایت را برای همفکری انتخاب نمودید متشکریم. یک واقعیتی که در زندگی اکثر ما وجود دارد این است که به همه با عینک خود می نگریم مثلا فردی که نماز شب نمی خواند فکر می کند هر کی میگه نماز شب می خونه الکی گفته است چرا که اصلا کی حوصله داره نصف شب از خواب بیدار بشه و نماز بخونه! خب این دیدگاه خود فرد هست نه دیدگاه عموم. الان شما پرسشگر محترم بدون هیچ مدرک و آماری گفتید که فرزندان روحانیون کم هستند! در حالی که این طور نیست درست است بنده امار فرزندان روحانیون را ندارم اما چون در بین آقایون زندگی می کنم می بینم خدا را شکر فرزندان زیادی دارند (نسبت به جامعه) بعد فرمودید که خود پاسخگو شاید عامل نباشد. در پاسخ عرض کنم که خدا را شکر بنده دو فرزند دارم و ان شاالله به حول و قوه الهی فرزندان بیشتری خواهیم داشت. اما در مورد وظیفه شرعی عرض کنم لازم است چند نکته را توجه داشته باشیم که  واجب شرعی (فقهی) با «وجوب عقلی» که بهتر است آن را «لزوم عقلی» بنامیم، بسیار متفاوت است. وجوب شرعی (فقهی) یک اصطلاح «فلسفی و فقهی» است، اما لزوم عقلی یک اصطلاح «فلسفی، عقلی» می‌باشد که اگر نخواهیم نام فلسفه را بیاوریم، بهتر است بگوییم «حِکَمی، عقلی) است. وجوب شرعی به فعل واجب اطلاق می‌شود و در مقابل فعل حرام قرار می‌گیرد، اما لزوم عقلی رابطه منطقی بین مبادی و نتایج است. لذا امور بسیاری وجود دارد که به صورت مستقیم در شرع مقدس و فقه اسلامی سخن از وجوب یا حرام بودن آنها نرفته است، اما لزوم عقلی دارند و چه بسا کسی که عمداً رعایت نکند، در دنیا متأثر از نتایج نامطلوب عدم رعایت گردد و در آخرت نیز مسئول و معذب باشد. ضمن اینکه برای انجام برخی واجبات توان و قدرت لازم هست مثل روزه گرفتن که نیاز به قدرت بدنی هم دارد در اینجا هم اگر شما واقعا تشخیص دهید که قدرت فرزند اوری ندارید تکلیفی بر شما نخواهد بود. در ذیل نکاتی از قران کریم برای فرزند آوری اشاره می شود. در قرآن‌کریم اصل وجود فرزند به‌عنوان نعمت الهی یاد شده چنان‌که در آیه ۷۲ سوره نحل در این رابطه فرموده است: «وَاللّهُ جَعَلَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَکُم مِّنْ أَزْوَاجِکُم بَنِینَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَکُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ یُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَتِ اللّهِ هُمْ یَکْفُرُونَ؛ خدا براى شما از خودتان همسرانى قرار داد و از همسرانتان براى شما پسران و نوادگانى نهاد و از چیزهاى پاکیزه به شما روزى بخشید آیا [باز هم] به باطل ایمان می‌‏آورند و به نعمت خدا کفر می‌‏ورزند». در آیه ۱۴ سوره آل‌عمران از فرزندان به‌عنوان متاع یاد شده و آمده است: «زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَالْبَنِینَ وَالْقَنَاطِیرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِکَ مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ؛ دوستى خواستنی‌ها[ى گوناگون] از زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سیم و اسب‏‌هاى نشان‌دار و دام‌ها و کشتزار[ها] براى مردم آراسته شده [لیکن] این جمله مایه تمتع زندگى دنیاست و [حال آن‌که] فرجام نیکو نزد خداست». همچنین، در آیه ۴۶ سوره کهف از فرزندان به‌عنوان زینت زندگی یاد شده و آمده است: «الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِندَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ أَمَلًا؛ مال و پسران زیور زندگى دنیایند و نیکی‌هاى ماندگار از نظر پاداش نزد پروردگارت بهتر و از نظر امید [نیز] بهتر است». همچنین، در قرآن‌کریم از فرزند به‌عنوان امتحان و آزمایش یاد شده و در ایه ۲۸ سوره انفال در این رابطه  آمده است: «وَاعْلَمُواْ أَنَّمَا أَمْوَالُکُمْ وَأَوْلاَدُکُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ؛ و بدانید که اموال و فرزندان شما [وسیله] آزمایش [شما] هستند و خداست که نزد او پاداشى بزرگ است». در آیه ۷۱ سوره هود نیز از فرزند به‌عنوان بشارتی برای پدر و مادر یاد شده و آمده است: «وَامْرَأَتُهُ قَآئِمَةٌ فَضَحِکَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَمِن وَرَاء إِسْحَاقَ یَعْقُوبَ؛ و زن او ایستاده بود خندید پس وى را به اسحاق و از پى اسحاق به یعقوب مژده دادیم» و نیز در آیات ۵۱ تا ۵۳ سوره حجر در این رابطه آمده است: «وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَیْفِ إِبْراَهِیمَ﴿۵۱﴾إِذْ دَخَلُواْ عَلَیْهِ فَقَالُواْ سَلامًا قَالَ إِنَّا مِنکُم وَجِلُونَ﴿۵۲﴾ قَالُواْ لاَ تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلامٍ عَلِیمٍ؛ و از مهمانان ابراهیم به آنان خبر ده، هنگامی‌که بر او وارد شدند و سلام گفتند [ابراهیم] گفت ما از شما بیمناکیم، گفتند مترس که ما تو را به پسرى دانا مژده می‌‏دهیم». خداوند متعال در آیه ۷۴ سوره فرقان نیز فرموده است: «وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا؛ و کسانی‌‏اند که می‌‏گویند پروردگارا به ما از همسران و فرزندانمان آن ده که مایه روشنى چشمان [ما] باشد و ما را پیشواى پرهیزگاران گردان». تحلیل قرآن از فرزند سالم و صالح نکته مهم و اساسی که در قرآن کریم وجود دارد، توجه به زاد و ولد انسان‌های شایسته و مؤمن است؛ به عبارت دیگر آن‌چه که اهمیت دارد، افزایش تعداد جمعیت نیکوکاران و صالحان است. در سوره اعراف، به خلقت اولین انسان و اولین بارداری اشاره شده است. براساس آیات ۱۵ این سوره، حضرت آدم و حوا(ع) از خداوند متعال  خواهان فرزندی صالح و نیکوکار هستند؛ «هُوَ الَّذی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها لِیَسْکُنَ إِلَیْها فَلَمَّا تَغَشَّاها حَمَلَتْ حَمْلاً خَفیفاً فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُما لَئِنْ آتَیْتَنا صالِحاً لَنَکُونَنَّ مِنَ الشَّاکِرینَ؛ (او خدایی است که(همه) شما را از یک فرد آفرید و همسرش را نیز از جنس او قرار داد، تا در کنار او بیاساید. سپس، هنگامی که با او آمیزش کرد، حملی سبک برداشت، که با وجود آن، به کارهای خود ادامه می‌داد و چون سنگین شد، هر دو از خداوند و پروردگار خود خواستند، اگر فرزند صالحی به ما دهی، از شاکران خواهیم بود». باروری؛ هدیه‌ای از سوی خدا به بندگان شایسته با این اوصاف، در آیات قرآن کریم، باروری هدیه‌ای از سوی خدا به بندگان و پیروان شایسته معرفی شده است. قرآن کریم همچنین، در مورد حضرت زکریا در آیه ۸۹ سوره انبیاء فرموده است: «وَ زَکَرِیَّا إِذْ نادى‏ رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ؛ و زکریا را یاد کن آن هنگام که پروردگار خویش را ندا داد، پروردگارا! مرا تنها مگذار که تو از همه بازماندگان بهتری» و در آیه ۳۸ آل‌عمران می‌فرماید «هُنالِکَ دَعا زَکَرِیَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لی‏ مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمیعُ الدُّعاءِ؛ در آن‌جا بود که زکریا، (با مشاهده آن همه شایستگى در مریم،) پروردگار خویش را خواند و عرض کرد «خداوندا! از طرف خود، فرزند پاکیزه‏اى (نیز) به من عطا فرما، که تو دعا را می‌شنوى! قرآن کریم از استجابت دعای حضرت زکریا برای طلب فرزند در آیه ۹۰ انبیاء این‌گونه یاد می‌کند «فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ وَهَبْنا لَهُ یَحْیى» از این آیات فوق می‌توان برداشت کرد که اولاً فرزند معین پدر در امر دین و دنیا است وهم‌چنین درخواست فرزند و نسل پاک، سنّت و روش انبیاست و ارزش ذریّه و فرزندان، به پاکى آن‌هاست. یکی دیگر از انبیای الهی که طلب فرزند صالح از خداوند متعال کرده (فرزندى که بتواند خط رسالت او را تداوم بخشد و برنامه‏‌هاى نیمه‌تمامش را به پایان برساند) و قرآن کریم آن‌را بیان می‌دارد، حضرت  ابراهیم است که تقاضای خود را در طلب فرزند در ایه ۱۰۰ سوره صافات چنین بیان می‌فرماید: «رَبِّ هَبْ لی‏ مِنَ الصَّالِحینَ؛ پروردگارا! به من از صالحان [فرزندان صالح‏] ببخش!». قابل توجه این‌که یک‌جا ابراهیم خودش تقاضا می‌کند که در زمره صالحان باشد، چنان‌که قرآن از قول او نقل می‌کند: «رَبِّ هَبْ لِی حُکْماً وَ أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ؛ پروردگارا! به من علم و دانش مرحمت فرما، و مرا به صالحان ملحق کن» (شعراء/۸۳). و در این‌جا تقاضا می‌کند که فرزندان صالح به من مرحمت فرما، چراکه صالح وصفى است جامع که تمام شایستگی‌هاى یک انسان کامل در آن جمع است.خداوند نیز این دعا را مستجاب کرد، و فرزندان صالحى همچون «اسماعیل» و «اسحاق» به او مرحمت فرمود، چنان‌که در آیات بعد همین سوره می‌‏خوانیم «وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ؛ ما او را بشارت دادیم به تولد اسحاق پیامبرى از صالحان» و در مورد اسماعیل می‌گوید «وَ إِسْماعِیلَ وَ إِدْرِیسَ وَ ذَا الْکِفْلِ کُلٌّ مِنَ الصَّابِرِینَ وَ أَدْخَلْناهُمْ فِی رَحْمَتِنا إِنَّهُمْ مِنَ الصَّالِحِینَ؛ و اسماعیل و ادریس و ذا الکفل را به یاد آور که همه از صابران بودند و ما آن‌ها را در رحمت خود وارد کردیم چرا که از صالحان بودند». (انبیاء- ۸۶ و ۸۵) درخواستی که در آیات  فوق از جانب حضرت ابراهیم  مطرح می‌شود خود نشان‌دهنده‌ عظمت و فضیلت وجود فرزندان صالح در زندگی انسان است  که چگونه پیامبری اولوالعزم آن‌را  از خداوند به کرات درخواست می‌کند.از طرفی استفاده آیات از لفظ بشارت برای فرزنددار شدن این پیامبران، نشان از اهمیت  این موضوع است. موفق باشید