مطالب دوستان سوره بانو

سلام و احترام سوال شما احتیاج به توضیحات بیشتری دارد چراکه مشخص نکردید مقصودتان از درس چه درسی است و منظور از کار چه کاری است، همچنین کارهای خانه‌تان نیز نامشخص می‌باشد و حال آنکه مثلاً می‌دانیم بین درس‌ها و رشته‌های تحصیلی کاملاً فرق است، برخی از درسها احتیاج به مطالعه زیاد دارند و وقت قابل توجهی لازم است برای آنها درنظر گرفته شود اما برخی از درس‌ها خیر و می‌توان کمتر برای آنها وقت گذاشت. همچنین اینکه بیان داشتید کار دارید نیز مبهم است. آیا کاری که انجام می‌دهید اداری است یا کاری انفرادی و مثلاً تحقیقاتی یا هنری مقصودتان است، این کار را باید بیرون از منزل انجام دهید یا درون خانه هم می‌توان آن را انجام داد و... همچنین مشخص نکردید در خانه به چه کارهایی باید بپردازید. در صورت تمایل می‌توانید توضیحات کامل‌تری را ارسال بفرمایید تا امکان ارائه راهنمایی جامع‌تر فراهم شود. اما در هر صورت از شما می‌خواهیم بین جمیع کارهایی که باید انجام دهید اولویت‌ها را مشخص کنید و ببینید برای کدام کار باید بیشتر وقت بگذارید و کدام کار از اهمیت بیشتری برخوردار است سپس به توجه به روحیه‌ای که دارید به برنامه‌ریزی صحیح و مناسب با همان فعالیت بپردازید. طبیعتاً برای بعضی از کارها لازم است وقت بیشتری در نظر بگیرید و اوقاتی از روز را مشخص کنید که در آن سرحال‌تر باشید و البته کارهایی هم هستند که ممکن است احتیاج به تمرکز زیادی نداشته باشند و یا بتوان با وقت کم‌تری آنها را انجام داد که تمامی این نکات باید در برنامه‌ریزی لحاظ شود. نکته دیگری که از شما می‌خواهیم حتماً به آن دقت داشته باشید این است که نباید کمال‌خواه باشید و اصطلاحاً نباید سنگ بزرگی بردارید، چراکه این امر می‌تواند شما را خسته و یا عصبانی کند چون هیچ‌وقت از خود و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهید راضی نخواهید شد و طبیعتاً این وضعیت شما را یا عصبی خواهد کرد یا افسرده، که مطلوب نیست. امیدواریم با نکاتی که آمد به خواسته‌تان برسید، منتها برای گرفتن راهنمایی جامع حتما لازم است نکات تکمیلی را در صورت صلاحدید ارسال بفرمایید تا امکان بررسی بهتر مسئله فراهم شود. برای‌ شما آرزوی موفقیت داریم.

با سلام به شما کاربر محترم ابتدا بابت اعتمادی که به ما کردید و سؤال خود را با ما به اشتراک گذاشتید تشکر می‌کنم. حس و حال شما را نسبت به اینکه مدام در معرض داوری همسر و مقایسه با جاری‌تان قرار بگیرید را درک می‌کنم، ولی دلسردی شما نسبت به همسرتان و فاصله گرفتن از او، مشکلتان را حل نخواهد کرد. درست است که همسرتان بیش از اینکه با کسی دیگر صمیمی شود، باید با شما ارتباط صمیمی داشته باشد، ولی فاصله گرفتن شما از همسرتان نه تنها مشکلتان را حل نخواهد کرد، بلکه به تقویت ذهنیت منفی همسرتان نسبت به شما منجر می شود. پس راه حل چیست و چه باید کرد؟ همه ما در زندگی یکسری مشکلاتی داریم؛ یکی بچه‌دار نمی‌شود، یکی درآمد همسرش پایین است و بسیاری از افراد دیگر با مشکلات جورواجور! اگر منتظر بمانیم خود به خود مشکلاتمان حل شود یا فکر کنیم که روزی، یک حامی یا ناجی خواهد آمد و مشکلاتمان را برطرف می‌کند، همه این‌ها چیزی جز خیال‌پردازی ذهنی نیست! نه اوضاع بناست بهتر شود و نه کسی قرار هست بیاید و مشکلاتمان را حل کند. قرار نیست زندگی آسان‌تر شود، بلکه این ما هستیم که باید قوی‌تر شویم و صد در صد مسئولیت تمام زندگی خود را بپذیریم. زمانی که ما صد در صد مسئولیت تمام جوانب زندگی را بپذیریم، به بلوغ رسیده‌ایم. شاید بگویید ما مقصر خیلی از اتفاقات بد نیستیم. بله، درست است؛ اما این چیزی را عوض نمی‌کند و دقیقاً همین‌جاست که خیلی‌ها اشتباه می‌کنند. بسیاری از افراد فکر می‌کنند که تنها در برابر چیزهایی که مقصرند، مسئول هستند؛ در صورتی که شما در برابر چیزهایی که مقصر نیستید هم مسئولید. پذیرش صد در صدی مسئولیت زندگی‌تان، نابودکننده تمام نگرانی‌های شما در زندگی خواهد بود. ریشه بسیاری از نگرانی‌ها این است که حال خوب ما گره خورده است به کسی یا چیزی که ما هیچ کنترلی روی آن نداریم؛ مثلاً نکند همسرم مرا رها کند، نکند به من خیانت کند، نکند مرا فریب دهد و ... وقتی شما صد در صد مسئولیت تمام اتفاقات زندگی را می‌پذیرید، آرامشی در وجود شما ایجاد خواهد شد؛ چون شما دیگر فکر نمی‌کنید اوضاع دست کسی بیرون از شماست و شما هیچ کنترلی روی آن ندارید! حالا دیگر حال شما بد نیست؛ چون می‌دانید که کلید بهبود شرایط، دست خودتان است؛ نه دست همسرتان! پس از پذیرش صد در صدی مسئولیت زندگی، اولین احساسی که تجربه می‌کنید، احساس آزادی است؛ چون آزادی یعنی عبور کردن از ترس و شما دیگر نمی‌ترسید که مبادا اتفاقاتی بیفتد که دلتان نمی‌خواهد؛ زیرا می‌دانید هر اتفاقی هم بیفتد، شما قبول کردید که مدیریت و حل کردن آن با خود شماست. زیباترین صحنه‌ای که پس از احساس آزادی با آن مواجه می‌شوید این است که وقتی آستین‌های خود را بالا می‌زنید و وسط میدان می‌آیید تا مشکل را حل کنید، خواهید دید که خداوند قبل از شما وسط میدان و مشغول مرتب کردن اوضاع است و وقتی از خداوند می‌پرسید که من سال‌ها برای حل این مشکل، تو را صدا زده بودم و تو چرا جواب مرا نمی‌دادی، او به شما خواهد گفت که من هم سال‌ها وسط میدان منتظر تو بودم، ولی تو بیرون از گود ایستاده بودی و داشتی مرا صدا می‌زدی و من در کتابی که برای راهنمایی تو فرستاده بودم به تو گفته بودم که من تنها سرنوشت کسانی را عوض می‌کنم که تصمیم بگیرند سرنوشت خودشان را عوض کنند.[1] با این توضیح چه راهبردی را باید با همسرتان اتخاذ کنید تا رابطه شما و همسرتان بهبود پیدا کند؟ تصور کنید که شما نگران این هستید که مبادا دزد به خانه شما بیاید. لذا مدام دوربین‌های مدار بسته خانه و کوچه را چک می‌کنید، غافل از اینکه دیوار خانه کوتاه است و امکان دزدی بالاست. پس به جای اینکه مدام دوربین‌ها را چک کنید، کافی است دیوار خانه را بالا ببرید تا احتمال دزدی به حداقل برسد. گاهی کافی است به جای نگاه به بیرون، یک نگاهی به درون خودمان کنیم و مسئله را ریشه‌ای حل کنیم. کافی است روابطمان با همسرمان را بهبود بدهیم، آن وقت دزد رابطه با دیدن این زن و شوهر ناامید می‌شود! نمی‌خواهم بگویم که بهبود رابطه، جلوی ارتباط صمیمی همسرتان با جاری شما را می‌گیرد، اما تاحد زیادی جلوی لغزش‌های احتمالی آینده همسرتان را خواهد گرفت، اما مهم‌تر از آن، این است که بهبود رابطه شما و همسرتان، می‌تواند تضمین کننده حفظ این رابطه و زندگی مشترک شود. فرض کنید که اصلاً همسرتان با کسی رابطه‌ای ندارد و از این به بعد هم بنا نیست با کسی رابطه خاصی داشته باشد، اما رابطه شما و همسرتان یک رابطه رضایت بخشی نیست، به نظرتان آیا می‌شود به آینده این رابطه و زندگی مشترک امیدوار بود؟ قطعا نه، آنچه تضمین کننده یک رابطه و زندگی مشترک است رضایتمندی طرفین از همدیگر است و آن در بستر یک رابطه خوب اتفاق می افتد. برای بهبود رابطه توصیه می‌کنم نکات زیر توجه کنید: 1- همواره به این قاعده توجه کنید که خُوش خُلقی، باخود محبت را می‌آورد، لذا هیچ گاه از محبت به همسرتان دریغ نکنید. مطمئن باشید که با محبت و احترام به همسرتان خواهید توانست که نظرش را نسبت به خود تغییر دهید: در روایتی از امام على علیه‌السلام آمده است: «حُسنُ الْخُلقِ یُورِثُ الْمَحَبَّةَ وَ یُؤَكِّدُ الْمَوَدَّةَ؛ خُوش خُلقى محبّت به بار مى‌آورد و دوستى را استوارتر مى‌سازد.»[2] چه بسا بگویید که محبت یك طرفه چه فایده دارد؟ جوابش این است كه محبت، دل‌ها را نرم و شما را به همسرتان نزدیک‌تر می‌کند. البته باید در این راه هیچ ناامید نشوید و نباید بخاطر کج خُلقی و یا بدرفتاری همسرتان از او ناامید شوید، بلکه با تکرار محبت به او خواهید توانست که به او نزدیک شوید. 2- بهترین شیوه اثرگذاری یک زن بر همسرش، استفاده از قدرت عاطفی فوق العاده‌ای است که خداوند به زنان بخشیده است؛ مثلاً شما می‌توانید به مناسبت روز تولد، سالگرد ازدواج، اعیاد، هدیه‌ای برای او بگیرید؛ پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در حدیثی در این باره فرموده: «تَهادَوا تحابُّوا فَانَّ الهَدیَّةَ تَذهَبُ بِالضَّغائِن؛ هدیه دهید و به یکدیگر محبت کنید چراکه هدیه کینه‌ها را از دل می‌برد.»[3] 3- هرگاه قصد داشتید مطلبی را به صورت مستقیم به همسرتان بازگو کنید، توجه داشته باشید که بی مقدمه سر اصل مطلب نروید؛ بلکه ابتدا دقایقی را به ذکر خصوصیات و ویژگی‌های مثبت او بپردازید و سپس به او بگویید که شما با این همه جنبه‌های مثبت، حیف نیست که با بی‌توجهی به فلان موضوع، ارزش خود را پایین بیاوری. لطفاً نکاتی را که اشاره کردم به کار ببندید سپس به ما بازخورد بدهید. پی‌نوشت: 1- «إِنَّ اللهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ». (رعد، 11) 2- غررالحکم، ج۳، ص۳۹۴، ح۴۸۶۴. 3- وسائل الشیعه، ج۷، ص۲۸۹.

سلام و احترام سوال شما از جهاتی دارای ابهام است مثلا سن والدین همسرتان را بیان نکردید چقدر است و همچنین مشخص نیست سایر فرزندان‌شان چه نوع ارتباطی با آنها دارند، و آیا اصلاً با هم رفت و آمد دارند یا خیر. همچنین در سؤال مشخص نیست در طول سال و ماه چه مقدار دفعاتی که شما و مادر همسرتان تنها هستید تکرار می‌شود، آیا این دفعات بسیار زیاد است یا بسیار معدود و کم می‌باشد. همچنین دقیق مشخص نیست آیا این منزلی که دارید را والدین همسرتان به صورت رایگان در اختیار شما گذاشته‌اند یا خانه خودتان است که ناچاراً در ساختمان آنها خریده‌اید، اما چون فرض اول قوی‌تر است ما بنا را بر آن گذاشته و نکاتی را خواهیم آورد. این که بیان داشتید آیا شما نسبت به مادرشوهرتان مسئولیتی دارید یا خیر، اجازه دهید در قالب مثالی فرض کنیم، یکی از بانوان که در همسایگی شما در آپارتمان‌تان هست و مورد اعتماد و دلسوز و همسو با خانواده شما نیز می‌باشد از شما خواهش کند در زمان‌های خاصی که هم او و هم شما تنها هستید به او سرکشی داشته باشید و علت را این معرفی کند که از تنهایی بسیار می‌ترسد، در این مثال بدون شک خواهید گفت اگر به زندگی‌تان لطمه‌ای وارد نشود کمک کردن به یک انسان یقیناً اولویت داشته و شما نیز راضی نخواهید بود که انسانی را از کمک خود محروم سازید و تا حد امکان در زمان‌هایی که تنها هست او را همراهی خواهد کرد. حالا تصوّر کنید با فردی مواجه هستید که مادر همسرتان و مادربزرگ فرزندتان است و با کمک همسرش در زمانی که بسیاری از انسان‌ها آرزوی داشتن سقفی کم‌هزینه را دارند خانه‌ای را در اختیار شما گذاشته و به شما محبت می‌کند و البته گاهی اوقات به هر دلیل از شما تقاضا دارد در شبهایی که کسی پیش او نیست شما تنهایش نگذارید، یقینا اهمیت اجابت درخواست آن مادر بسیار بالا خواهد بود. خصوصاً که امکان سر زدن به اقوام خود در باقی زمان‌ها نیز قاعدتاً از شما سلب نخواهد شد و اصراری برای دیدار با آنها در زمان‌های تنهایی مادرهمسرتان به نظر می‌رسد وجود نداشته باشد. آنچه شما را به شک انداخته این است که شاید گاهی اوقات با خود مرور کنید، آزادی و استقلال من را دارد این زن محدود می‌کند و همین تفکر و القاء شما را ناراحت و حتی ممکن است عصبانی کند، در صورتی که اگر شما موضوع کار انجام شده را تغییر دهید و به جای اینکه آن را نوعی محدودیت در نظر بگیرید نوعی ادای دین در نظر گرفته و آن را جزء اعمال صالح خود محسوب کنید نتیجه کاملاً تغییر پیدا خواهد کرد. عمل و کمکی که انجام آن ممکن است مدت زمان زیادی طول نکشد و این توفیق با اسباب مختلف از شما سلب شود! پس آنچه بیش از هر چیزی می‌تواند شما را کمک کند تغییر موضوع و تیتر کاری است که دارید انجام می‌دهید و به جای تعبیر به محدودیت، تلقین به اسباب خیر و برکت برای دوران میانسالی و کهنسالی خود از آن داشته باشید و این ضرب‌المثل را تکرار کنید که از هر دست بدهم از همان دست خواهم گرفت. البته چنانکه آمد زوایای مسئله تاحدودی مبهم بود که در صورت صلاحدید می‌توانید توضیحات بیشتری ارائه بفرمایید تا امکان بررسی و ارائه راهنمایی جامع‌تر فراهم شود. برایتان آرزوی موفقیت و خوشبختی را داریم‌.

سلام. سوال شما در صف پاسخگویی قرار گرفت.