انتظار چیست؟

زندگی انسان با انتظار و امید به آینده عجین شده است؛ به گونه‌ای كه بدون «انتظار» زندگی شور و نشاط لازم برای تداوم ندارد.
حیات كنونی ظرف پویایی، تلاش و حركت به سوی فردا و فرداها است، و چنین پویایی و حركتی، بدون عنصر «انتظار» ممكن نیست.
پدیده انتظار، انسان را به حركت در جهت مناسب با آن بر می‌انگیزد و از هر حركت و گرایش به جهتهای نامتناسب یا ناسازگار و متضاد با انتظار باز می‌دارد.
انتظار آرمانها و هدفهای برتر، اندیشه و عمل آدمی را در راستای تحقق آن آرمانها و هدفها قرار می‌دهد و انسان را وا می‌دارد تا راهها و شیوه‌هایی را برگزیند تا به خواسته‌ها و هدفهایش نزدیك شود و موانع راه را كنار زند. از اینجاست كه انسان به آماده سازی خود و محیط خود می‌پردازد و زمینه آرمانها و هدفهای خویش را فراهم می‌آورد.
صبر و انتظار
یكی از اموری كه همواره همراه انتظار فرج از آن یاد شده صبر است.
امام رضا علیه السلام فرمود: «ما احسن الصبر و انتظار الفرج؛ (8) چه نیكوست شكیبایی و انتظار فرج»
آری انتظار بدون عنصر شكیبایی و صبر در برابر مشكلات، پوسته‌ای بدون مغز و قالبی بی محتوا است.
كسی كه منتظر تحقق یافتن هدف آرمانی خویش است، باید تا شكل گرفتن آرمان، پایداری و شكیبایی كند و تاب و توان از دست ندهد، و هر ناملایمی را در آن راه با بردباری بپذیرد.