ویژه نامه شهادت

34 سال زين العابدين آب مي ديد گريه مي كرد،غذا ميديد گريه مي كرد،هي ميفرمود:"قُتَلِ ابْنُ رَسُولِ اللهِ جايِعا"يعني بابام حسين...

آن که از ناقه دید بانویی / پایِ یک بوسه شد خمیده منم / آن امامی که با تنِ تب دار / عقبِ ناقه ها دوید منم … / آن که وقت فرار از خیمه / نالۀ خواهرش شنید منم … / آن که در بینِ بوریا دلِ شب … / پیکرِ یک امام چیده …

آن شبی که کاروان رفت از حرم / شهر خالی شد ز مولای کرم / از مدینه رفت شاه عالمین / سیّد و مولای مظلوم ما حسین / زینب کبری میان محملش / داشت غوغای دو عالم در دلش

روضه شب سوم محرم به یاد حضرت رقیه (س) و به نام ایشان نامگذاری شده است. در این بخش مجموعه کاملی از متن روضه شب سوم محرم در قالب متن روضه حضرت رقیه از مداحان اهل بیت برای شما گردآوری شده است.

هر شب میخونم با شور ونوا کربلا میخوام ابوالفضل / ذکر سجود نمازم شده کربلا میخوام ابوالفضل / جدایی هم حدی داره آقا کربلا میخوام ابوالفضل / هر شب میخونم با شور ونوا کربلا میخوام ابوالفضل

اول مرا به نیزه ای از حال میبرند / بعداً کشان کشان لب گودال میبرند / اینجا مکان تیر زپهلو کشیدن است / از خیمها دویدن و گیسو کشیدن است / راضیم رضایت یزدانم آرزوست / از سنگها شکستنن دندانم آرزوست

رسیدیم به اینجا به دلم بد امد / پسر فاطمه این بار بیا برگردیم / ترسم این است در این دشت مبدل سازند / روز مارا به شب تار بیا برگردیم

صدای ناله زهرا میپیچه تو دل صحرا / رسیده کاروان کربلایی ها / یه حاجی شیش ماهه رو دست ثارالله / دلش گرفته زینب که غصه هاش در راه

من سیه پوش گل یاس توام / داغ دار بهر عباس توام / جان مادر داغ پیرم کرده است / درد و غم از عمر سیرم کرده است /* عمر زینب بارها بر سر رسید / تا کنار قبر پیغمبر رسید / ناله اش چون آتش افروخته / سینه اش چون خیمه ها سوخته / ناله کرد و گفت با صوتی حزین / السّلام ای رحمه للعالمین / یا محمد ، جانم آمد بر لبم / زینبم من ، زینبم من زینبم

بُریر گفت:آقاجان خدا به ما منت گذاشته،توفیق داده برات جهاد کنیم،ان شاءالله می مونیم توفیق بده برات تیکه تیکه بشیم،ما دست از تو برنمی داریم...

چه خواهد کرد آتش هجران  بار الها با  آل پیغمبر / من از چشم با غبان خواندم جمله گلهایش می شود پر پر / الا ای همسنگر زینب فروغ چشم تر زینب / تو می دانی اندر این وادی چه می آید بر سر زینب / غریبم غریبم نمانده شکیبم              خدا حافظ ای حبیبم

قافله دارد به کربلا می آید. یک وقت رسیدند به جایی که دیدند اسب امام حسین (ع) قدم از قدم بر نمی دارد. اسبش را عوض کردند دیدند راه نی رود. چند اسب عوض کردند. یک وقت جوان ها گفتند: آقا! چرا این اسب ها راه نمی روند؟ فرمود: ببینید از این عرب های باده نشین کسی هست در این سرزمین که اسم این سرزمین را بلد باشد.