عرض سلام و ادب
ببنید نوع نگاه شما به تبیین و تفسیر آیات الهی این چنین نشون می دهد که یا مرجعیت دینی اهل بیت(علیه السلام) را در تفسیر و تبیین احکام الهی قبول ندارید، یا اینکه جایگاه اهل بیت(علیه السلام) را در این خصوص به درستی نشناخته اید
باری به هر جهت مرجعیت دینی اهل بیت(علیهم السلام) که خواست و اراده الهی و تصریح پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله) هست مورد موضوعی است که در آیات و روایات به اون اذعان شده، ولذا ما نمی توانیم در نگاه و تفسیر و تبیین آیات، نظر اهل بیت رو کنار بگذاریم
از این رو وقتی سخن از تخصیص عمومات آیات قرآن کریم به وسیله روایات می شه مقصود روایات صحیح و مورد قبول هست، نه روایاتی که دارای ضعف و سسستی هستند. به این مطلب توجه داشته باشد تخصیص زدن برخی آیات به معنای تضاد روایت با آیه نیست.
به عبارت ساده تر اصلی که شما به آن اشاره کردید در صورتی است که یک آیه قرآن به صراحت تصریح در یک حکم الهی نماید، به طور مثال وجوب نماز، و یک روایت این موضوع را منکر شود در این چنین موارد این روایت قابل قوبل نیست چون با آیه قرآن در تضاد است، ولی موضوع تخصیص یک حکم عقلی و شرعی است که تضادی با آیات ندارد.
عرض سلام و ادب
ببنید نوع نگاه شما به تبیین و تفسیر آیات الهی این چنین نشون می دهد که یا مرجعیت دینی اهل بیت(علیه السلام) را در تفسیر و تبیین احکام الهی قبول ندارید، یا اینکه جایگاه اهل بیت(علیه السلام) را در این خصوص به درستی نشناخته اید
باری به هر جهت مرجعیت دینی اهل بیت(علیهم السلام) که خواست و اراده الهی و تصریح پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله) هست مورد موضوعی است که در آیات و روایات به اون اذعان شده، ولذا ما نمی توانیم در نگاه و تفسیر و تبیین آیات، نظر اهل بیت رو کنار بگذاریم
از این رو وقتی سخن از تخصیص عمومات آیات قرآن کریم به وسیله روایات می شه مقصود روایات صحیح و مورد قبول هست، نه روایاتی که دارای ضعف و سسستی هستند. به این مطلب توجه داشته باشد تخصیص زدن برخی آیات به معنای تضاد روایت با آیه نیست.
به عبارت ساده تر اصلی که شما به آن اشاره کردید در صورتی است که یک آیه قرآن به صراحت تصریح در یک حکم الهی نماید، به طور مثال وجوب نماز، و یک روایت این موضوع را منکر شود در این چنین موارد این روایت قابل قوبل نیست چون با آیه قرآن در تضاد است، ولی موضوع تخصیص یک حکم عقلی و شرعی است که تضادی با آیات ندارد.