با سلام خدمت شما. اسلام یک دستوراتی دارد که حلال و حرام هستند که مربط به فقه است؛ واجب انجامش لازم و ترکش گناه است و عذاب دارد و حرام نیز ترکش لازم و انجامش گناه است و عذاب دارد. اما یک دستوراتی هم دارد که جنبه اخلاقی دارند، یعنی انجام یا ترک آنها فی نفسه اشکال ندارد(البته اگر تبعات حرامی را نداشته باشد). این امور به این معناست که اگر رعایت شود بهتر و زیباتر است، پس بین حرام و بهتر است نباشد، فرق است؛ کسی در اینجا نگاه به بدن محارم را حرام نکرده است، گفته شده بهتر و زیبنده تر این است که نگاه نکند و این یعنی اخلاق، چرا ما همش به فکر نمره 10 باشیم، چرا 18 یا 20 نشویم.
حکمت این کار هم این است که از گناه جلوگیری کند، فرض کنید شخصی در سن جوانی، مثلا تمام بدن خواهر جوان خود را ببیند، آیا نسبت به او تحریک نمیشود؟ حال ممکن است نسبت به او مرتکب هیچ گناهی نشود، اما مطمئنا در دل او یک جرقه ای ایجاد شده که به سوی دختر مردم برود؛ پس همیشه پیشگیری بهتر از در درمان است.
لذا این دستور اولا: اخلاقی است و حرام نیست. ثانیا: برای پیشگیری از گناه و معصیت است و رعایت ان بسیار زیبنده و خوب است.
با سلام خدمت شما. اسلام یک دستوراتی دارد که حلال و حرام هستند که مربط به فقه است؛ واجب انجامش لازم و ترکش گناه است و عذاب دارد و حرام نیز ترکش لازم و انجامش گناه است و عذاب دارد. اما یک دستوراتی هم دارد که جنبه اخلاقی دارند، یعنی انجام یا ترک آنها فی نفسه اشکال ندارد(البته اگر تبعات حرامی را نداشته باشد). این امور به این معناست که اگر رعایت شود بهتر و زیباتر است، پس بین حرام و بهتر است نباشد، فرق است؛ کسی در اینجا نگاه به بدن محارم را حرام نکرده است، گفته شده بهتر و زیبنده تر این است که نگاه نکند و این یعنی اخلاق، چرا ما همش به فکر نمره 10 باشیم، چرا 18 یا 20 نشویم.
حکمت این کار هم این است که از گناه جلوگیری کند، فرض کنید شخصی در سن جوانی، مثلا تمام بدن خواهر جوان خود را ببیند، آیا نسبت به او تحریک نمیشود؟ حال ممکن است نسبت به او مرتکب هیچ گناهی نشود، اما مطمئنا در دل او یک جرقه ای ایجاد شده که به سوی دختر مردم برود؛ پس همیشه پیشگیری بهتر از در درمان است.
لذا این دستور اولا: اخلاقی است و حرام نیست. ثانیا: برای پیشگیری از گناه و معصیت است و رعایت ان بسیار زیبنده و خوب است.