قدامه بن مظعون، شراب نوشید، عمر تصمیم گرفت بر او حد جاری كند، قدامه به عمر گفت: حد بر من روا نیست.
زیرا خداوند در قرآن مجید می فرماید: لیس علی الذین آمنوا و عملوا الصالحات جناح فیما طعموا بر آنان كه ایمان آورده اند و كردار شایسته انجام داده اند، گناهی نیست در آنچه خورده‌اند، هرگاه بپرهیزند و ایمان بیاورند و كارهای شایسته بكنند. پس عمر از او صرف نظر كرد.
امیرالمومنین علیه السلام این را شنید نزد عمر رفت و به وی فرمود: چرا به قدامه حد نزدی؟ عمر: قدامه این آیه را برایم خواند و خود را از مصادیق آن دانست.
علی علیه السلام: قدامه از مصادیق این آیه نیست؛ زیرا كسانی كه ایمان آورده و كردار نیك انجام می دهند هرگز حرامی را حلال نمی شمرند، اینك قدامه را برگردان و او را از آن گفتارش توبه بده و بر او حد جاری كن.
و اگر توبه نكرد او را به قتل برسان؛ زیرا از اسلام خارج شده است.
عمر به خود آمد و قدامه را طلبید، و چون قدامه از جریان باخبر شد نزد عمر اظهار ندامت و توبه كرد و عمر از حكم قتلش درگذشت و آنگاه كه خواست به او تازیانه بزند مقدارش را نمی دانست، باز از آن حضرت راهنمایی خواست.
علی علیه السلام به او فرمود: حدش هشتاد تازیانه است؛ زیرا كسی كه شراب نوشد مست می شود، و در آن هنگام هذیان می گوید و به مردم تهمت می زند پس عمر طبق دستور آن حضرت عمل كرد.
قضاوتهاي امير المومنين(ع) / محمد تستري