کارهای انسان مسلمان باید موافق متون دینی و قرآن کریم باشد و یا حداقل با قرآن، مخالفت نداشته باشد. برای فهم این امر، باید به متخصصان دین‌شناس و علمای دین مراجعه کرد.
انسان برای خوشبختی در زندگی و آرامش در مسیر حرکت خود به سمت ابدیت، نیازمند به منابعی است که او را در این امر خطیر، هدایت کند و بهترین منبع در این زمینه، قرآن کریم و اهل‌بیت علیهم‌السلام هستند؛ زیرا این دو، همان دو امر گران‌بهایی هستند که پیامبر در بین مردم باقی گذاشته است.[1]
با این حال، ممکن است احادیث پیامبر و اهل‌بیت علیهم‌السلام، دستخوش تحریف و کم و زیاد قرار گیرند و برخی از اسرائیلیات و احادیث دروغین به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نسبت داده شود و به واسطه آن مردم گمراه گردند.
بر همین اساس پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در موارد مختلف و متعدد فرمود: «آنچه از جانب من به شما رسید و موافق قرآن بود، آن را من گفته‌ام و آنچه به شما رسید و مخالف قرآن بود، من آن را نگفته‌ام».[2] امام صادق علیه‌السلام فرمود: «هر چیزی باید به قرآن و سنّت ارجاع داده شود و هر حدیثی که موافق با قرآن نباشد، دروغی خوش نماست».[3]
بنابراین قرآن کریم منبع اصلی برای عرضه احادیث اهل‌بیت علیهم‌السلام است.
راهکار عرضه بر قرآن کریم
برای سنجیدن صحت چیزی، باید به قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام مراجعه کرد و این کار در دوران غیبت، بر عهده فقیهان جامع‌الشرایط قرار داده شده است.[4] کسانی که خوددار و خودساخته باشند و حافظ دین و مخالف هوای نفس بوده و فقط مطیع فرمان مولای خود باشند، مردم باید از اینها تقلید کنند.[5] این فقیهان هستند که پس از صرف بیش از چهل سال کار علمی، مسائل و روایات مشکوک را بررسی می‌کنند و به این ترتیب کار عموم مردم را آسان می‌کنند.
پس مراد از اینکه کارهای خودتان را به قرآن عرضه کنید؛ این است که کاری که با مجموعه دین [قرآن و سخنان اهل‌بیت علیهم‌السلام]، مخالفت داشته باشد را ترک کنید و برای تشخیص آن، باید به مختصصان دین و علما و مراجع تقلید، مراجعه کرد.
پی‌نوشت:
[1]. قمی، علی‌بن ابراهیم، تفسیرقمی، دارالکتاب، ج1، ص173.
[2]. کلینی، محمدبن یعقوب، کافی، اسلامیه، ج1، ص69.
[3]. همان.
[4]. صدوق، محمدبن علی، کمال‌الدین، اسلامیه، ج2، ص484.
[5]. حرعاملی، محمدبن حسن، وسائل‌الشیعه، موسسةآل‌البیت، ج27، ص131.