- مقام شامخ امام راحل عظیم الشان، والاتر از آن است که با گزافه گوییِ عده ای، مخدوش شود؛ این اتفاقات فقط به شناخت بیشتر مردم از افراد کمک میکند.
بسیار غیر اخلاقی است که انسان، برای توجیه کار غلط خود، به دیگران تهمت بزند و بجای توضیح منطقی دربارهی عملکرد خودش، فرد دیگری را آماج تحریف، قرار دهد تا به این وسیله، خود را تبرئه نماید! این کار، وقتی قبیحتر و بدتر میشود که شخصیت تابناکی مثل امام راحل عظیمالشأن، مورد تهمت و هجمهی ناجوانمردانه قرار بگیرد.
سادهزیستی حضرت امام (رحمةاللهعلیه) واضحتر و آشکارتر از آن است که با سخنپراکنی این و آن، مورد خدشه قرار بگیرد؛ چون این ویژگی در طول سالیان متمادی از ایشان، ملاحظه شد و مورد اعتراف خیلی ها قرار گرفت. صحبت از امامی است که وقتی نانوای محله، نان مرغوبتری به خانهی ایشان میفرستد، به خادمش اعتراض میکند ومیگوید از این پس، همان نانی را بخر که همهی مردم خریداری میکنند! و یا وقتی در گرمای نجف، خواستند برای منزل ایشان کولری تهیه کنند ضمن مخالفت شدید، با لحنی تند گفتند: «شما دست به یکی کردید تا مرا جهنمی کنید.» و مانع از این کار شد. تا اینکه پس از چند سال، به اصرار زیاد برخی اعاظم، قبول کردند یک پنکه در آن گذاشته شود.[۱]
حالا شخصی پیدا میشود و میخواهد زندگی اشرافیِ خود را با نسبتهای ناروا به امام(ره) توجیه کند که البته چنین نخواهد شد؛ چون هم شخصیت امام راحل برای مردم روشن است و هم فرازهای عجیب در زندگیِ برخی افراد.
اینکه روز تاسوعا و عاشورای سال ۱۳۷۰، خانواده ای با هلیکوپتر به سد لتیان بروند تا از زلزلهی پیشبینی شده توسط یک پیشگوی چینی، در امان بمانند و در آنجا به تفریح و استراحت بپردازند، جای سوال و تعجب دارد! چون اگر واقعا زلزلهای در کار بود آیا مسئولان مملکت و خانواده هایشان خونشان رنگینتر است؟ تکلیف آن خانوادهای که –نه هلیکوپتر بلکه- یک اتومبیل ساده هم ندارد چیست؟
نجابت نیروهای انقلاب در تشییع جنازه مرحوم هاشمی با حضور رهبر معظم انقلاب و رعایت حال بازماندگانش در عدم بازخوانی فرازهای قابل نقد زندگی آقای هاشمیرفسنجانی، نباید موجب خطای تحلیلی در برخی نزدیکان او شود. به یقین محضر امام راحل و محبوب ما بلندتر از آن است که دست و زبان عدهای معلومالحال بتواند اندک خدشهای بر آن وارد کند؛ فقط آبروی خود را میبرند و زحمت ما را موجب میشوند.
پینوشت:
[۱] خاطرات آیت الله مسلم ملکوتی، چاپ مرکز اسناد انقلاب اسلامی، صفحه ۱۸۵