سفره پاداش الهی

همواره در کنار واجبات، یکسری مستحبات وجود دارد که فرد می‌تواند از آنها برای روز جزا و عالم قبر و قیامت خود توشه بگیرد و بر میزان اعمال صالحش بی‌افزاید. افطاری دادن از آن اعمال مستحب و بسیار پر ارزش، محسوب می‌شود. فردی که خود روزه باشد و دیگران را نیز مهمان سفره افطاری کند؛ مطمئناً پاداشی مضاعف دارد. به علاوه آنکه افراد بیمار و کسانی که عذر شرعی برای نگرفتن روزه‌ دارند؛ می‌توانند از این پاداش عظیم خود را بهره‌مند سازند. در حدیثی امام کاظم(علیه‌السلام) فرمودند: «فِطْرُكَ أَخَاكَ الصَّائِمَ أَفْضَلُ مِنْ صِيَامِكَ؛ افطاری دادن به برادرت پر فضیلت تر از روزه توست.»(الكافي، ج‏۴، ص۶۸)
سفره‌های افطاری، یکی از سفره‌های پاداش الهی است که به طور ویژه در این ماه گسترده شده، از آن نباید غفلت کرد و اگر این سفره ساده برگزار شود، فرد می‌تواند هر شب مهمانی بدهد. افطاری دادن به خویشاوندان و نیازمندان، در مجتمع‌ها، کوچه‌ها، مساجد و حسینیه‌ها کار سختی نیست به شرط آنکه ساده برگزار شود.

* الكافي، كلينى، اسلاميه، تهران، ۱۴۰۷ ق.