ویژه خواهی و برخورد حضرت علی(ع)

عدالت و تقسیم بیت‌المال به‌طور مساوی در بین همه مردم یکی از درخواست‌های جهانی می‌باشد که دوام نعمت‌ها و رضایت همگانی را به همراه دارد و در دین مبین اسلام مورد تاکید و سفارش قرار گرفته است امام صادق(علیه‌السلام) می‌فرماید: «اگر در میان مردم عدالت برقرار شود، همه بی‌نیاز می‌شوند و به اذن خداوند متعال آسمان روزی خود را فرو می‌فرستد و زمین برکت خویش را بیرون می‌ریزد.» (کافی، ج 3، ص 568)
امام علی(علیه‌السلام) در عمر بابرکت خود و به‌خصوص درزمانی که خلافت مسلمانان را بر عهده داشت عدالت را سرلوحه کار خود قرار داده بود و نسبت به همه افراد با عدالت برخورد می‌کرد به‌طوری که حضرت نقل می‌کند: «عقیل را دیدم که به‌شدت تهیدست شده و از من درخواست داشت تا یک من از گندم‌های بیت‌المال را به او ببخشم، کودکانش را دیدم که از گرسنگی دارای موهای ژولیده و رنگشان تیره شده بود، پی‌درپی مرا دیدار و درخواست خود را تکرار می‌کرد... روزی آهنی را در آتش گداخته به جسمش نزدیک کردم تا او را بیازمایم، پس چونان بیمار از درد فریاد زد و نزدیک بود از حرارت آن بسوزد. به او گفتم ای عقیل: از حرارت آهنی می‌نالی که انسانی به بازیچه آن را گرم ساخته است؟ اما مرا به آتش دوزخی می‌خوانی که خدای جبارش باخشم خود آن را گداخته است، تو از حرارت ناچیز می‌نالی و من از حرارت آتش الهی ننالم؟» (نهج‌البلاغه خطبه 224)

پی‌نوشت‌ها
کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، چاپ چهارم، انشتارات دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1407.
شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، چاپ اول، انتشارات هجرت، قم، 1414 ق.