من جمونگم، من هم اباالفضل‌العباس!

آن زمانی که سریال جمونگ از تلویزیون نمایش داده می‌شد، بنده خدایی می‌گفت؛ ما بنا به دلایلی این سریال را تماشا نمی‌کردیم، روزی یکی از دوستانم با خانواده به منزل ما آمده بودند، این دوست ما پسری داشت هم سن و سال پسر خودم، شمشیر پلاستیکی خودش را به دست گرفت و به پسرم گفت: "من جمونگم،بیا بجنگیم" پسر من هم که نمی‌دانست جمونگ کی هست! هاج و واج مانده بود، یهو پرید داخل اتاق و شمشیرش را در اورد و دوید به سمت آن پسر بچه و گفت: "منم ابالفضل العباسم بیا مبارزه کنیم".

برام خیلی جالب بود با خودم گفتم چطور می‌‌شود، فرزندانمان را اینگونه پرورش دهیم که در موقعیت های متفاوت واکنش های دینی داشته باشند؟
به این نتیجه رسیدم که در مرحله اول وظیفه والدین است که با فرا گرفتن تکنیک‌های لازم و رعایت نکات ریز و ظریف تربیت، فرزندشان را دینی تربیت کنند. نکته‌ای هم که باید به آن دقت شود این است که ایمان اولاً آموزش دادنی است و ثانیاً روند آموزش آن هم کُند است.

یکی از تکنیک‌هایی که در این رابطه مهمّ است، معاشرت با افراد مؤمن و دیدن ایمان مؤمنان است، شاید یکی از دلایلی که به شرکت در نماز جماعت تاکید شده همین معاشرت با مؤمنان باشد. با شرکت در جلسات معنوی و رفتن به حرم‌های شریف، فرزندان با مؤمنان آشنا می‌شوند و در رفتار آن‌ها تاثیرگذار است.

دومین تکنیک، رفتار دینی والدین است؛ یعنی والدین ایمان خودشان را به فرزندان نشان دهند؛ مثلا در برخورد با یک بحران با توکل بر خدا و صبر کردن، اوج ایمان خودشان را به فرزندشان نشان دهند.
تکنیک بعدی تقویت مهارت تفکر در فرزندان است؛ مثلا تفکر در مورد همین شخصیت و صاحب و کمال آن(حضرت ابالفضل‌العباس«ع»)