شیعیان شهادت را موفقیت می‌داند نه شکست اما اشک ریختن‌ها به خاطر آن ظلم‌ها و ستم‌هایی است که به امام معصوم ما داشته‌اند و سوگواری در فقدان يك عزيز، هم يك امر طبيعي و عاطفي است، در ضمن قدرشناسي از پيامبر و دوستی با خاندان او وظيفه‌ی ما مسلمانان است.
در وجوب محبّت اهل بیت پیامبر(صل الله علیه و اله) نمی‌توان تردید کرد؛ چرا که خداوند متعال در قرآن کریم در این‌باره می‌فرماید: «قل لا أسألکم علیه أجراً إلّا المودّه فی القربی [شوری/ 23] دوستی خویشاوندان پیامبر(ص) به عنوان مزد رسالت آن حضرت به شمار آمده است. و نیز در این‌باره رسول الله(صلّی الله علیه و آله و سلم) می‌فرمایند: اولاد خود را بر سه خصلت تربیت كنید: دوستی پیامبرتان، دوستی اهل بیتش، و قرائت قرآن.[كنزالعمال، ج 16، ص 456، ح 45409] .
حال برخی از دشمنان دین و برخی از روشن فکران دنباله رو غرب و بی‌مغز می‌گویند: عمل مسيحيها بر عمل شيعيان ترجيح دارد، زيرا آنها روز شهادت عيسي مسيح را جشن مي‌‌‌‌‌گيرند و ... ولي شما شیعیان در روز شهادت حسين بن علي مرثيه خواني و گريه مي‌‌‌‌‌کنید و ... در پاسخ باید گفت که ما شیعیان معتقدیم :
1.شهادت، موفقیت است نه شکست. امیر المومنین على(علیه السلام) همواره آرزوى شهادت می‌کرد و هنگامی که در محراب عبادت، ضربتی از طرف ابن ملجم(ملعون) به او وارد شد، گفت: به خدای کعبه رستگار شدم [مناقب آل ابیطالب، ج 3، ص 312] .
2.گریه بر امام حسین(علیه السلام) به این خاطر نیست که اکنون در بهشت به سر می‌برد، مسلّماً از این جهت باید خوشحال و شادمان باشیم، اما گریه ما به خاطر آن ظلم‌ها و ستم‌هایی است که به امام معصوم ما داشته‌اند و نوه‌ی پیامبر با لب تشنه با 72 تن از یاران و خاندانش در کنار نهر آب جان سپرده است. به عنوان نمونه عرض می‌کنیم: گریه پیامبربر عموی خود که فرمود: «امروز کسی نیست که بر حمزه گریه کند.»[حیوة القلوب، ص ۳۷۲].واین اشک ریختن به خاطر این نبود که او با فرشتگان همنشین است، بلکه به خاطر ستمی است که بر او کرده بودند و هند جگرخوار(همسر ابوسفیان) دستور داده بود شکم او را پاره کنند و جگرش را بیرون آورند تا آن را به دندان خودش بگیرد و...
3.سوگواری در فقدان يك عزيز، هم يك امر طبيعي و عاطفي است كه نشان‌‌دهنده‌ی احساسات و عواطف انسانی، نسبت به خاندان پيامبر اسلام است به ويژه نسبت به امام حسين(ع) و حادثه عاشورا.
4.قدرشناسي از پيامبر، احترام و دوستي و پيوند با خاندان او وظيفه‌ی ما مسلمانان است. اين چيزي است كه خود حضرت محمد(صل الله وعلیه واله و سلم) از ما خواسته و ما را به دوستي با اهل بيت سفارش كرده است.
پی‌نوشت:
علی بن حسام، علاءالدین، كنزالعمال، مؤسسة الرسالة، 1401 ق.
ابن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، دار‌الأضواء، بیروت، 1412 ق.
مجلسی، محمد باقر، حیوة القلوب، انتشارات اسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۷۸ش
ابن شعبه، حسن بن علی، آل علی(علیه السلام)، قم، 1382 ش.