-در حسابرسی رسانه ای، رسانه ها بر اساس پرستیژ خود، مورد بررسی قرار میگیرند.بر اساس نوع حملات و ادبیات، تحلیل ریشه های رسانه ها نیز مشخص میشود. مثلا بی بی سی فارسی اگر ادبیات وقیح آمدنیوز را به کار ببرد ، چهره خود را خراب کرده است. اگر مستقیم به روحانیت و اجتماع دینی انقلابی حمله کند، برای خود فقط هزینه بی فایده ساخته است. بی بی سی ترجیح میدهد رسانه باکلاس انگلیسی باشد تا کانال بی ادب اسرائیلی.
با همین روند، شاید بهتر به اهداف خود نزدیک شود. با همین نوع آنالیز، میشود حالات اکانت های فحاش را نیز تحلیل کرد. امروزه در بازار مبارزه علیه جمهوری اسلامی در فضای مجازی ادبیات رسانه ها بیشتر به لمپنیسم خبری نزدیک هستند تا نقادی سیاسی، اجتماعی و...کانت های ضد انقلاب که گاهی فعالیت گروهی و گاهی عملیات فردی انجام میدهند راحت تر و وقیحانه تر توهین میکنند و چهره ای که مد نظر دارند با فحاشی مستقیم مورد حجمه قرار میدهند و زیاد نیز نگران صحت اخبار میتوانند نباشند. یکی از دلایل آن میتوان همین مسئله باشد که امروز فضای مجازی مناسب شنیدن خبر است، چه دروغ چه راست.حجم اطلاعات خبری اصلا به بسیاری از اهالی قشر خاکستری اجازه تحقیق درباره صحت خبر را نمیدهد.از طرفی دیگر، عقل بشری برای اولین و دومین و سومین خبری که به نظرش عجیب باشد عکس العمل نشان میدهد، اما اگر از یک رسانه هر روز ۱۰ خبر عجیب و غیر واقعی منتشر شود، در مرحله بعد دیگر آن اخبار دروغ،به اخبار محرمانه تغییر میکند و به راحتی در ذهن مردم با چند عملیات روانی رسانه ای، دروغ ها به افشاگری ها تغییر میکند. از کارخانه نی شکر آیت الله مکارم شیرازی، تا حساب بانکی سید مجتبی خامنه ای و حتی دیوار کشی سیدابراهیم رئیسی در خیابان ها و...حاصل حجم خبر است و مغزهایی که دروغ را بخاطر کثرت و شدت و تکرار، باور کرده اند.
ضد انقلاب، با وضعیت فقر در سواد رسانه ای و گستردگی تبادل اطلاعات وعدم رژیم اطلاعاتی_خبری و...در ایران، فقط باید مسائل را به صورت کاریکاتوری، غیر واقعی و همراه با تکنیک های رسانه ای منتشر کند تا بقیه مراحل، خودش ساخته شود. دیگر زمانی که شایعه گسترده شود، خبر واقعی نامگذاری میشود و اگر کلیت نظام ، فاسد ناکارامد و کشور ایران جهنم عنوان شود ، این جهنم ذهنی اپوزیسیون تبدیل به جهنم واقعی برای مردمی که حقیقتا تحت تاثیر القائات رسانه هستند تبدیل میشود.