وقتی گذشته زندگی پدر و مادر ها را بررسی می کنیم به نکته جالبی در مورد پایداری خانواده در آن زمان می رسیم.
در گذشته پشتوانه و حمایتگری وجود داشت به نام والدین که در زندگی زوجین نظارت داشتند و از آنجایی که والدین در انتخاب همسر برای فرزندانشان نقش اساسی داشتند، لذا خودشان را درقبال خانواده طرف مقابل مسؤول می دیدند.
از این رو هر زمان زوجین دچار اختلاف و درگیری می شدند، والدین آنان سعی می کردند که مشکل زوجین را حل کنند و اجازه نمی دادند که زوجین به راحتی از هم جدا شوند و تا جایی که امکان داشت زندگی آنان را حفظ می کردند.
در حالی که امروزه وضعیت زندگی، مانند گذشته نیست. از آنجایی که والدین در انتخاب همسر برای فرزندانشان نقش بسیار کمی دارند حتی در بعضی از مناطق والدین اصلا نقشی در این انتخاب ندارند، از این رو والدین خودشان را نسبت به زندگی فرزندان متأهلشان، مسؤول نمی دانند.
از طرفی زوجین کم تجربه نیز به دلیل اختلاف و نداشتن مهارت های ارتباطی، دچار تنش و درگیری بین خود و همسرشان می شوند و از آن طرف هم، نبود حمایتگر و پشتوانه موجب می شود که زوجین با وجود زندگی کوتاه سرانجام به نتیجه جدایی و طلاق از همدیگر برسند.
اما راه حل این مسأله این نیست که مانند گذشته والدین نقش اصلی و اساسی در انتخاب همسر برای فرزندانشان داشته باشند، بلکه والدین با وجود مستقل بودن فرزندان متأهلشان، سعی کنند زندگی فرزندانشان را حفظ کنند.
علاوه بر آن؛ زوجینی که در حال حاضر با اختلاف و تنش روبه رو هستند، نباید زندگی زناشویی را تمام شده فرض کنند، بلکه با توجه به نقاط اختلاف با همسرشان، روی نقاط مشترکشان هم دست بگذارند و آن را تقویت کنند تا با تعامل همدیگر، نقاط مشترکشان را توسعه دهند و یا با پذیرش اختلاف، با هم سازگاری داشته باشند.
نظرات