نشسته بود گوشه اتاق، سرش را انداخته بود پایین و داشت با انگشتان پایش بازی می کرد. داد زد «دختره شلخته! هیچ معلوم هست که داری چه کار می کنی؟ این پنجمین جورابی بود که این ماه برایت خریده بودم. من نمی دانم این کمدِ تو، شکم در آورده که هرچی تویش می گذاری می بلعد؟ یک نگاه به دوربرت بکن. این اتاق پارو می خواهد نه جارو. شتر با بارش گم می شود. خوب که بگردی، یک دوجین جک و جانور و حیوان خانگی از گوشه و کنار اتاق پیدا می کنی. این ظرف میوه را می بینی؟ شرط می بندم که الان یک هفته است که روی میزت مانده. دختر خجالت بکش! تا کی می خواهی بریزی و بپاشی؟ من دیگر از دست تو خسته شده ام، دیگر نمی دانم چه کار باید بکنم...»
همه می دانیم که با «شلخته» خواندن کودکی که اتاقش را زیرورو کرده است، وسایل او جمع نمی شود و این «برچسب» نظم و ترتیب را به او نمی آموزد؛ بلکه تنها ممکن است کودک تصویری نادرست از خود پیدا کند و این رفتار موقت به رفتاری ثابت و دائمی تبدیل شود.
متاسفانه بسیاری از والدین به جای این که دنبال تاثیرگذاری بر کودکشان باشند، تنها می خواهند او را کنترل کنند؛ از این رو او را محدود می کنند، به او دستور می دهند و یا تهدید و تنبیه اش می کنند.
اِعمال این روش های کنترل کننده، عملا تاثیر مثبت بر کودک نمی گذارد. کودکی که به انجام کاری مجبور شده است، در واقع تاثیر نگرفته است؛ فقط رفتار خود را در آن لحظه برای فرار از تهدید تغییر داده است.
برای تاثیرگذاری عمیق و مداوم بر زندگی فرزند باید از هرگونه توسل به زور برای کنترل او خودداری و به جای آن از روش های مفید و متفاوت بهره گرفت تا رفته رفته انگیزه ها و تمایلات کودک را تحت تاثیر قرار داد. این روش ها چه هستند؟ این سوال بسیاری از والدین است.
نظرات