كار انبيا، صرف آدرس دادن است، برعكس امام، كه هدايت او، دست خلق گرفتن و به حق رساندن است.
علمای شیعه معتقدند بین «نبوت» و «امامت» فرق است، امامت مقامی بالاتر از نبوت است. «نبى» به کسی گفته می‌شود که بدون واسطه از جانب خداوند متعال خبر می‌دهد. اما در معناى امام، دو جهت نهفته است:
1. امام يعنى مقتدا و پيشوا در افعال و اقوال؛
2. امام يعنى كسى كه عهدهدار امور سياسى و اجتماعى امت است.
در معناى اول، نبى با امام، مشترك است؛ زيرا هر نبيى مقتداست و پذيرفتن قول و فعل او، لازم است؛ اما در معناى دوم، اختلاف دارند؛ زيرا صرف نبی بودن به معنای تشکیل حکومت نیست، بلکه ممكن است مصلحت اقتضا کند كه پيامبرى مبعوث گردد و فقط مامور به ابلاغ مصالح خلق باشد؛ نه بيشتر. چنان‌كه گفتهاند: كار انبيا، صرف آدرس دادن است، برعكس امام، كه هدايت او، دست خلق گرفتن و به حق رساندن است؛ زيرا امام با امرى ملكوتى كه در اختيار دارد، هدايت مىكند.
_____________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/94925