اختلاف شیعه و سنی در امامت

شیعه در میان مکاتب و فرق اسلامی معتبرترین مسیر به سنت رسول خدا و تفسیر قرآن را انتخاب کرده است. پس از رسول خدا بیشتر مسلمانان مسیر اشتباهی را برای فهم سنت پیامبر و قرآن برگزیدند.

در جزئيات مسائل کلامی و اعتقادی، فرقه‌ها و نظرات گوناگونی در میان مسلمانان وجود دارد. از همین رو شیعه با اهل تسنن اختلاف نظر‌هایی دارند؛ اما این اختلافات نباید مانع زندگی مسالمت‌آمیز مسلمانان در کنار یکدیگر شود.

پیامبر (صلّی الله علیه و آله) مبین آیات قرآن می باشد، همان طور که تبیین آیات الاحکام بر عهده ایشان است، تبیین آیات امامت نیز بر عهده حضرت می باشد.

هر چیزی که در قرآن نباشد به معنای مردود بودن آن نیست بلکه سنت پیامبر نیز هم تراز با قرآن می باشد و مبین جزئیات و تعیین کننده مصداق آیات الهی است.

امامت امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) در بچگی هیچ بعدی ندارد، زیرا این مقام به دست خداوند متعال است و به هر کس که بخواهد عطا می‌کند و علم و درایت لازم را به او می‌بخشد.

چرا شیعه و سنی در همه جا با هم اختلاف دارند؟

 شیعه تنها یک بعد از امامت را گرفته است در حالی که در امامت پنج مسئله مطرح است، مسئله معرفت، محبت

اهل‌سنت در پاسخ به این اشکال که خلیفه منتخب توسط مردم، نیابت از مردم دارد و نه از خدا و رسول، می‌گویند که بیعت مردم، نشانه‌ای از آن است که نصّی وجود نداشته و خدا و رسولش از انتخاب مردم راضی بوده و به همین دلیل، چنین خلیفه‌ای نایب خدا و پیامبر نیز خواهد بود. نظر شما چیست؟

یکی از دلایل اثبات ضرورت وجود امام معصوم در جامعه «قاعده لطف» است.

نظام امامت و ولايت بايد از جانب خدا قرار داده شود تا حكومت، شرعى و اطاعت از اوامرش واجب باشد.

در مكتب شيعه فلسفه بعثت پيامبران با فلسفه نصب و تعيين امام، يكى است.

در مكتب اهل تسنن، مقام امامت، يك مقام فرعى و اجتماعى است و دست جامعه اسلامى در گزينش آن، به گونه‏‌هايى باز است.