-کرونا بااینکه در بسیاری از عرصه‌های کشور مایه ورزیدگی و جهش تجربیات کارگزاران شد اما شروع کرونا در آموزش‌وپرورش نتوانست به نقطه پایان خوبی برسد و به گفته کارشناسان، آسیب‌های کرونایی تا سال‌ها گریبان دانش آموزان را رها نخواهد کرد.
کرونا و همه‌گیری آن، همان‌گونه که مجال پایش و سنجش میزان کارآزمودگی کادر درمان را فراهم ساخت، فرصتی شد تا در دیگر عرصه‌های سازمانی، خدماتی و آموزشی کشور مدیریتی متفاوت تجربه شود، این زمینه فراهم‌شده در بسیاری از مواقع همانند الکترونیک کردن خدمات دولتی به‌درستی استفاده شد و با ورزیده شدن اجباری نهادهای مرتبط، مسیر چندساله در مدت‌زمان کوتاهی پیموده شد. ولی در دستگاه آموزشی کشور نه‌تنها کارکرد مؤثری نداشت به‌جای آن باعث درنگ و سرگردانی دست‌اندرکاران آموزش شد و این تأثیر منفی تا درون خانه‌ها کشیده شده و خانواده‌ها را درگیر نمود و نگرانی آنان را برانگیخت و متأسفانه اقدامی متناسب و فوری برای کاهش این نگرانی‌ها و اطمینان دادن به والدین صورت نگرفت تا آنها دلواپس افت علمی فرزندان خویش نشوند. در حالی که مجازی شدن سیستم آموزش می‌طلبید که مسئولین و کارشناسان، دقت بیشتری نسبت به قبل و در زمانی که کلاس‌ها به صورت حضوری برگزار می‌شد داشته باشند ولی متأسفانه در یک اقدام عاجل و شتاب‌زده همه امور به نرم‌افزار شاد سپرده شد و تدارکی برای نواقص ذاتی فضای مجازی صورت نگرفت و کاستی‌های مشهود آن از طریق اقدامات جبرانی برطرف نشد و اولویت و حساسیت علم، آموزش و فرهنگ آنچان که باید پاس داشته نشد.
نکته اساسی تبعات این آسیب است که نه‌تنها امروز بلکه سالیان درازی خود را نشان خواهد داد، آسیب‌هایی همانند گسست پیوند ژرف با فضایی به نام «مدرسه» که سال‌ها عنوان می‌شد که خانه دوم هر دانش‌آموزی است، کم‌رنگ شدن نقش کسی به نام «معلم» که تأثیر مستقیم در تکوین شخصیت فکری کودک داشت و از میان رفتن یک روش تعلیمی بسیار کاربردی به نام آموزش «چهره به چهره». به نظر می‌رسد آموزش‌وپرورش می‌توانست با برنامه‌ریزی‌های جانبی، هنجارشکنی‌ها و عوارض آموزش مجازی را به حداقل برساند و در کنار تمرکز بر نرم‌افزارهایی همانند «شاد» امکان حضور فیزیکی دانش‌آموزان را به گونه کنترل‌شده و حداقلی در مدارس فراهم کند تا رویه ثابت آموزشی فراموش نشده و وقفه‌ای این‌چنینی در آن پیدا نشود.