- گرچه انقلاب اسلامی توانست برنامه خسارت‌بار رژیم پهلوی در از میان بردن هویت تاریخی ایران را متوقف کرده و به جای ابتذال و بر هم ریختن مرزهای فرهنگی، استقلال فرهنگی را جایگزین کند. اما در مقابل هجمه های فرهنگی دشمن، پاسخ متناسبی داده نشده و آنها با گستاخی به اهداف فرهنگی خویش در ایران همچون حریم خانواده همچنان حمله می‌برند.
یکی از ویژگی‌های شاخص امام راحل (ره) دوراندیشی و نگرش ژرف ایشان در ملاحظه کلان و آینده‌نگری ایشان بود. امام راحل به خوبی بر آنچه که باید نقشه راه این کشور باشد واقف و در سالیان جوانی به آن فکر کرده و صاحب اندیشه‌ای بنیادین در تشخیص مشکلات و راه‌حل‌های ریشه ای برای این مشکلات بودند.
بر همین اساس ایشان در همان ایام نهضت و فراگیر شدن انقلاب مردمی ایران، یک سویه نبوده و تلاش داشتند در کنار گرفتاری‌های اقتصادی و سیاسی، انحطاط فرهنگ و از دست رفتن هویت اسلامی ایرانی مردم را به عنوان مهم‌ترین آرمان مردم در تحقق پیروزی انقلاب اسلامی مطرح نمایند.
ایشان بر خلاف تغییرات سیاسی و انقلاب‌های نوین در جهان معاصر که تنها بر کمبودهای اقتصادی تکیه شده تا انقلاب روند پرشتاب‌تری را بپیماید. در اوج هیجان مردم در مبارزه با رژیم ستمشاهی، دغدغه‌های فرهنگی خویش را ابراز و بر ماهیت دینی و فرهنگی حرکت خویش، بارها تاکید فرمودند.
چهره فرهنگی داشتن سران انقلاب و حواریون انقلاب همانند شهید، بهشتی و ... و سخنرانی‌های روشنگرانه آنها در حسینیه ارشاد، مسجد ابوذر، دانشگاه تهران و... حاکی از این است که این انقلاب دارای گوهرِ فرهنگی اجتماعی بوده است همچنین پس از به ثمر نشستن مجاهدت امام راحل (ره) با همراهی پرشکوه مردم ایران، ایشان در مسائل فرهنگی ورود مستقیم داشته به‌گونه‌ای که در اولین پیام نوروزی خویش، به لزوم انقلاب در دانشگاه‌ها و تغییر پایه‌ای در اهداف آن تأکید کرده و با پافشاری ایشان برای سامان دادن به دانشگاه، سرانجام پیام بنیان‌گذاری شورای عالی انقلاب فرهنگی صادر گشت.
در بخشی از این پیام، نگرانی عمیق ایشان آشکار شده و نشان داده می‌شود که پیشوای انقلاب در مسائل فرهنگی، خاطر ناآرامی داشته و از سامان یافتن امور فرهنگی آسوده نیستند چنانچه می‌فرمایند:
«مدتی است ضرورت انقلاب فرهنگی که امری اسلامی است و خواست ملت مسلمان میباشد، اعلام شده و تاکنون اقدام مؤثری انجام نشده است و ملت اسلامی و خصوصاً دانشجویان باایمان متعهد نگران آن هستند و نیز نگران اخلال توطئه‌گران که هم اکنون گاه گاه آثارش نمایان می‌شود و ملت مسلمان و پایبند به اسلام خوف آن دارند که خدای نخواسته فرصت از دست برود و کار مثبتی انجام نگیرد و فرهنگ همان باشد که در طول مدت سلطه رژیم فاسد کارفرمایان بی‌فرهنگ، این مرکز مهم اساسی را در خدمت استعمارگران قرار داده بودند»[1]
با سپری شدن بیش از چهار دهه از انقلاب اسلامی، فرهنگ هنوز اولویت خویش را داشته و این گذشت زمان باعث نشده است از اهمیت کار فرهنگی چیزی کاسته شود بلکه با تهاجم فرهنگی گسترده و شکل‌گیری قطب رسانه‌ای عبری، عربی و غربی در برابر فرهنگ متعالی مردم ایران، لزوم تلاش در جبهه فرهنگی و پرورش عنصر جوان در رزم فرهنگی آشکار شده است.
گرچه انقلاب دارای دستاوردهای فرهنگی بزرگی همچون زنده ساختن دین‌گرایی و معنویت خواهی، گفتمان سازی دینی، اسلامی سازی علوم انسانی، افزایش روحیه خوباوری، ارتقا جایگاه زن و... بوده است ولی در مقایسه با تاخت‌وتاز و شبیخون فرهنگی دشمن، نابرابر بوده و ما در رویارویی با دشمن فرهنگی، متاسفانه تلفات قابل‌توجه ای داشته‌ایم.
بسیاری از معضلات فرهنگی امروزی، متأثر از طراحی مراکز رسانه‌ای در غرب بوده و آنها مشخص ساخته‌اند که در تجاوز به حریم فرهنگی کشور حتی به تقدس خانواده ایرانی و معصومیت قشر کودک و نوجوان و بانوان عفیف ایرانی نیز اعتنا نکرده و برای چیرگی بر استقلال کشور حاضر هستند هر چیزی را به بازی گرفته و قربانی خویش سازند.
این نبرد بی‌امان و ناجوانمردانه و پرداختن به مقوله فرهنگ در کنار اقتصاد و سیاست، نشان از جنگ چند بُعدی بلکه تمام‌وجهی دشمن داشته و نیاز است که مراکز راهبری جنگ فرهنگی به سرعت و با هم‌افزایی و با یاری‌گرفتن از نیروی کارآمد مردمی، آرایش جنگ فرهنگی گرفته و با همه توان به این مصاف سرنوشت‌ساز پای بگذارند.
پی نوشت:
1- امام خمینی ( تاریخ ۲۳ خرداد ۵۹)
گرچه انقلاب دارای دستاوردهای فرهنگی بزرگی همچون زنده ساختن دین‌گرایی و معنویت خواهی، گفتمان سازی دینی، اسلامی سازی علوم انسانی، افزایش روحیه خوباوری و ارتقا جایگاه زن و ... بوده است ولی در مقایسه با تاخت و تاز و شبیخون فرهنگی دشمن، نابرابر بوده و ما در رویارویی با دشمن فرهنگی، متاسفانه تلفات قابل‌توجه ای داشته‌ایم.