جوخه ترور در سرجوخه

جوخه ترور در سرجوخه

سریال سرجوخه در ادامه کارهای احمد معظمی با موضوع امنیتی - اطلاعاتی از شبکه سه سیما پخش شد. معظمی که پیش از سرجوخه، مجموعه‌های دیگری از جمله  خانه امن را در کارنامه خود دارد نشان داده که به این  ژانر علاقه خاصی دارد و در این زمینه دغدغه‌مند است.  شاید یکی از دلایل موفقیت این کار را بتوان در همین نکته دانست؛ چرا که معمولا آثاری که از روی علاقه و دغدغه ساخته می‌شود کارهای جذابی از آب در می‌آیند.

داستان سرجوخه سه داستان به ظاهر مستقل داشت که در نهایت به هم مرتبط  شد؛ یکی داستان کیان و دار و دسته‌اش بود که عمده فعالیتشان مربوط به شرط بندی و قمار بود. داستان دوم درباره مهندسی بود که نفوذی سرو‌یس‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی بود که در واقع او مهم بدون اینکه متوجه باشد، وسیله‌ای برای فراهم سازی عملیات تروریستی در ایران بود.

داستان سوم درباره جوانی ورزشکار از جنوب تهران به نام غلامرضا بود. غلامرضا که تازه خدمت سربازی‌اش تمام شده و دنبال کار می‌گردد، به پیشنهاد نامزدش در سایت‌های اینترنتی فرم تقاضای کار پر می‌کند و او هم به این واسطه ناخواسته گرفتار جوخه ترور موساد می‌شود که کارشان آموزش تروریست برای ترور داشمندان ایرانی است. این سه داستان به ظاهر ربطی به هم نداشتند؛ ولی در نهایت مشخص می‌شود که سرچشمه همه آن‌ها سرویس‌های جاسوسی و جوخه ترور رژیم صهیونسیتی است.

این مجموعه براساس واقعیت ساخته شده و نکات مهمی را گوشزد می‌کند و به نوعی روشنگری کرده است؛ از جمله، بحث سایت‌های شرط بندی و قمار است که امروزه به صورت سازماندهی شده گسترش پیدا کرده و عده‌ای را  به طمع مال اندوزی و درآمد بیشتر گرفتار می‌کند.

نکته دیگر این است که جویندگان کار، در کسب و کارهای اینترنتی خیلی باید مراقب باشند  تا اسیر سرویس‌های جاسوسی و گروه‌های خرابکارانه نیفتند و به راحتی به این سایت‌های کاریابی اعتماد نکنند. نکته مهم اینجاست که باید نسبت به پیشنهادات درآمدهای آن چنانی و وسوسه انگیز بدبین بود و به راحتی  وعده‌های آن‌ها را  باور نکرد. این نکته کلیدی است که متأسفانه برخی افراد ساده انگارانه با آن برخورد می‌کنند و چه بسا ناخواسته وارد جریانی شوند که دیگر قابل جبران نباشد.

نکته دیگری که در این سریال به آن اشاره شد که کاملا بر اساس واقعیت بود و مستندی هم در این باره از سیما پخش شد، قضیه به آتش کشیدن کارخانه‌ای بود که کارش ساخت ونتیلاتور بود؛ وسیله‌ای  که درایام اوج کرونا برای بیماران کرونایی بسیار حیاتی بود. جالب اینجاست در مستندی که به همین مناسبت پخش شد، افرادی که برای این کار اجیر شده بودند، با این که افراد شروری بودند، اصلا نمی‌دانستند از طرف چه کسانی اجیر شده‌اند و اذعان کردند که اگر می‌دانستند چه چیزی را قرار است به آتش بزنند این کار را انجام نمی‌دادند. این نشان می‌دهد که سرویس‌های جاسوسی موساد چگونه اراذل و اوباش را وسیله اهداف خود قرار می‌دهند  و به عنوان اینکه مشکل شخصی  با صاحب کارخانه دارند و مواردی از این قبیل، اهداف شوم خود رادر کشور پیاده می‌کنند.   

به هر حال سریال سرجوخه محتوای به روزی داشت و توانست تا حدودی در مسائل امنیتی روشنگری کند و نقش موساد را در عملیات‌های تروریستی بیش از پیش نمایان سازد. از طرفی اشراف بالای  اطلاعاتی نیروهای اطلاعاتی ایران نیز در این مجموعه به خوبی مشهود بود.