بی‌حجابی تبعات منفی بسیاری را برای شخص بی‌حجاب و دیگران به دنبال دارد. از جمله این تبعات، طلاق و به دنبال آن افسردگی و افسارگسیختگی است.
خداوند متعال دین را فرو فرستاد تا انسان با تمسک به دستورات آن، راه نجات را در پیش گیرد. فهم چگونگی تأثیر برخی از این دستورات بر سعادت انسان بسیار دشوار است. این دستورات را به اصطلاح عقل گریز می‌نامند. در برخی دیگر از قوانین شرعی گرچه عقل انسان نمی‌تواند، تمامی علل وضع قانون را بیابد، اما برخی از فواید اجرای آن را درک می‌کند. قانون شرعی حجاب از این نوع قوانین است.
آیت‌الله جوادی آملی حفظه‌الله با اشاره به اهمیت حجاب و عفاف، به تأثیر آن در جلوگیری از بلای خانمان سوز طلاق و نتایج آن، اشاره می‌کنند: «اگر ما از روز اول اين عفاف و حجاب را حفظ می‌کرديم، گرفتار اين دو داء عضال (بیماری سخت) و مصيبت بزرگ نمی‌شديم. طلاق، بخش وسيعی منشأش همين است؛ اين يکی ديگری را می‌بيند و به او دل می‌دهد و از همسرش دل می‌کند، اين فاصله حاصل می‌شود.
اگر ـخدای ناکرده‌ـ طلاق در جايی رخنه کرد، ممکن است در بعضی از موارد بی‌آسيب باشد، اما غالباً احدی‌السيّئتين (یکی از دو بدی) در آن هست؛ يا گرفتار افسردگی گوشه منزل می‌شود يا ـخدای ناکرده‌ـ گرفتار افسارگسيختگی حاشيه خيابان، درنتیجه احدی‌السيّئتين هست. انسان می‌شنود يک خانواده منحل شده است؛ اما نمی‌داند انحلال خانواده يعنی چه؟ اگر در خانه بنشيند عمری افسرده است، [اگر] برود حاشيه خيابان عمری افسارگسيخته است. اين دو خطر هست که منشأ همه اينها بی‌حجابی است».[1]
پی‌نوشت:
[1]. مدرسه فقاهت، درس تفسیر آیت‌الله جوادی آملی، تاریخ 23/2/92: yun.ir/xepdfd.