اروپای پر از خشم!

10:42 - 1401/11/02

نقش اصلی سپاه در کنترل اغتشاشات، دستگیری سرشبکه‌هایی بود که انصافاً اروپایی‌ها زحمت بسیاری را برای تربیت و سازماندهی‌شان کشیده بودند.

تغییر رفتار ایران، نقشه راهی است که اتاق فکر مشترک بازیگران غربی، بر مبنای آن سعی می‌کنند مواضع خود را اتخاذ کرده و بروز دهند.

گرچه تصور غرب این است که به‌واسطه برجام به بخشی از هدفش دست یافته، اما از آنجایی که به اعتقاد طرف غربی، خطوط اصلی سیاست‌گذاری ایران را نه دیپلمات‌ها، بلکه نهاد "رهبری و سپاه پاسداران انقلاب" تعیین می‌کنند. لذا اگر غرب می‌خواهد هدفش محقق شود، باید فشار خود را علاوه بر بخش هسته‌ای، در حوزه نظامی نیز وارد کند؛ چه اینکه هنوز تهران به‌عنوان یک خطر نظامی و امنیتی در برابر نیروهای اشغالگر غربی در منطقه غرب آسیا مطرح است.

بنابراین، اساس طراحی غربی‌ها برای به زانو درآوردن ایران، تهدید یا حمله نظامی نیست؛ بلکه "تحریم و تحدید" همه‌جانبه است. لذا با اتخاذ سیاست‌هایی علیه "اقتصاد ملی و سازمان‌هایی با نقش تعیین کنندگی مانند سپاه پاسداران" به‌عنوان پاشنه آشیل، ایران را مجبور به تغییر سیاست‌هایش به نفع غرب کنند.

با روی کارآمدن دولت سیزدهم و گسترش بی‌سابقه روابط تجاری ایران، تمرکز دولت‌های غربی به رهبری آمریکا، به سمت توقف رشد کشور و بهانه‌سازی برای اعمال تحریم‌های بیشتر رفت. پس با ایجاد آشوب و اغتشاش به خصوص در دانشگاه‌ها، انتظار عقب‌نشینی دولت ایران از مواضع مقتدرانه‌اش داشتند.

ایران،

اما غلبه هوشمندانه نظام با همیاری مردم، موجب عصبانیت جناح مقابل شد، لذا پیوسته سعی می‌کرد با طرح اتهامات واهی، جریان تحریم را علیه ایران، گسترده‌تر و به روز کند. از سوی دیگر، نقش سپاه پاسداران در کنترل آشوب‌های خیابانی اخیر با دستگیری سرشبکه‌ها و حمله پیش‌دستانه به اتاق فکر جریان اغتشاش در کردستان عراق، به‌ شدت غرب را مستأصل کرد و همین بهانه‌ای برای اعمال تحریم‌ها و تروریستی اعلام کردن سپاه پاسداران از سوی پارلمان اروپا شد.[1]

در همین راستا، هانا نیومن، نماینده آلمان در اتحادیه اروپا گفت: «تا زمانی که سرکوب وحشیانه اعتراضات ادامه دارد، ما نباید مذاکره کنیم. تا زمانی‌که سپاه پاسداران در میان مردم ایران و منطقه وحشت‌افکنی می‌کند، ما باید با آن‌ها به‌عنوان سازمانی تروریستی رفتار کنیم و آن‌ها را در لیست تحریم‌ها قرار دهیم».[2]

اما چرا اصرار بر این است که علاوه بر تحریم، حتماً سپاه پاسداران را تروریستی معرفی کنند؟ توبیاس بیلستروم، وزیر خارجه سوئد می‌گوید: «این رژیم، سرسخت است. من می‌فهمم که کلمه ترور احساسات زیادی را برمی‌انگیزد، اما از نظر حقوقی، سازوکار تحریم برای سازمان‌های تروریستی در مقایسه با تحریم‌هایی که نهادها و افراد را هدف می‌گیرند، سخت‌تر است».[3]

اما دونکته مهم قابل توجه است:
اول، در جریان کنترل اغتشاشات اخیر، نیروی انتظامی نقش محوری را ایفا می‌کرده و ما شاهد حضور حداقلی سپاه در میدان بودیم. نقش اصلی سپاه در اغتشاشات، دستگیری سرشبکه‌هایی بود که انصافاً اروپایی‌ها زحمت بسیاری برای تربیت و سازماندهی‌شان کشیده بودند.

دوم، علت اصلی فوران خشم اروپا، دستگیری علیرضا اکبری، توسط اطلاعات سپاه پاسداران است. اکبری، گرچه ظاهراً تنها یک جاسوس ساده MI6 بود، اما در حقیقت سرشبکه‌ای است که اعترافاتش گره‌های مهمی را در جریان شناسایی سایر عوامل آنها در کشور و شاید منطقه باز کند.

شاهد این مدعا، عصبانیت انگلیس در فراخواندن سفیرش [4] می‌باشد و اعلام حمایت آمریکا و کشورهای اروپایی از موضع انگلستان، مؤید آن است.

پی‌نوشت:
1. تسنیم، https://b2n.ir/n87625.
2. العربیه، https://b2n.ir/d48989.
3. دویچه‌وله، https://b2n.ir/r42814.
4. ایرنا، https://b2n.ir/d76873.

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
3 + 0 =
*****