کار خیر جز با سه چیز سامان نمى پذيرد: كوچك شمردن آن، پوشاندن آن و شتاب كردن در انجام آن.
کمال نیکوکاری و کار خیر
وَ رُوِيَ: لاَ يَتِمُّ اَلْمَعْرُوفُ إِلاَّ بِثَلاَثِ خِصَالٍ تَعْجِيلِهِ وَ تَصْغِيرِهِ وَ سَتْرِهِ فَإِذَا عَجَّلْتَهُ هَنَّأْتَهُ وَ إِذَا صَغَّرْتَهُ عَظَّمْتَهُ وَ إِذَا سَتَرْتَهُ أَتْمَمْتَهُ .
الفقه المنسوب إلی الإمام الرضا علیه السلام, جلد۱, صفحه۳۷۴
«لَا يَتِمُّ الْمَعْرُوفُ إِلَّا بِثَلَاثِ خِصَالٍ»، اگر میخواهید کارتان کامل باشد، سه تا کار بکنید، یکی «تَعْجِيلِهِ»، عجله، زود بدهید؛ یکی «تَصْغِيرِهِ»، آن را هم که دادی، بزرگ نشمار، کوچک بگو قابل شما را ندارد، «تَصْغِيرِهِ»؛ آن یکی هم «سَتْرِهِ»، پنهان هم بده. (الفقه المنسوب إلى الإمام الرضا عليه السلام، ص 374) پنهان، فوری، کوچک شمردن. این کمک، کمک است، اما آن کمکی که کسی نفهمد، کمک فوری باشد، این فرق میکند. استاد قرائتی( درس هایی از قرآن ۱۳ بهمن ۱۴۰۱ )