ناراحتی از نجوا

موانع ارتباط خوب، بسیار زیاد و متنوع است و در اغلب موارد، یا عزت‌نفس فرد مقابل را کاهش می‌دهد و منجر به تحریک حالت دفاعی، مقاومت و رنجش می‌شود یا به وابستگی، گوشه‌گیری، احساس شکست و بی‌کفایتی می‌انجامد. هر مانعی احساس را مسدود می‌کند؛ یعنی ممکن است فرد در ادامه و دفعات بعدی، احساسات واقعی خود را بیان نکند و اگر مداوم از این موانع استفاده شود، می‌تواند به رابطه، آسیب دائمی بزند .

یکی از موانع ارتباط خوب، هم‌جواری بدون صمیمیت است. زمانی که ارتباط خوب متوقف ‌شود، عشق به آزردگی و خشم تبدیل می‌شود. یکی از موانعی که در هم‌جواری دوستان، زمانی که کنار یکدیگر هستند پیش می‌آید، رفتارهای دونفری و درگوشی صحبت کردن آن‌هاست. امام کاظم علیه‌السلام دراین‌باره می‌فرماید: «إِذَا كَانَ ثَلاَثَةٌ فِي بَيْتٍ فَلاَ يَتَنَاجَى اِثْنَانِ دُونَ صَاحِبِهِمَا فَإِنَّ ذَلِكَ مِمَّا يَغُمُّهُ»؛ [1] «هـرگاه سه نفر در خانه‌اى هستند، دو نفرشان جدا از رفيق خود، نجوا و صحبتِ درگوشى نكنند، چراکه اين كار، او را اندوهگين می‌سازد».

صحبت‌های در گوشی و نجوا در جمع، باعث سوءتفاهم و ناراحتی مؤمنین از یکدیگر می‌شود. خداوند تبارک‌وتعالی نیز در آیه 10 سوره‌ مجادله، مؤمنان را از این رفتار ناپسند بازداشته است: «إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا»؛ «جز این نیست که گفتگوی محرمانه [بی‌منطق و رازگویی بی‌دلیل] از [ناحیه] شیطان است تا مؤمنان را اندوهگین کند».

پی‌نوشت:
[1]. کلینی، الکافی، دارالحدیث، 1430 ق، ج ۲، ص ۶۶۰.