مسلماً عمده کشورهای منطقه، زیست سالم امنیتی خود را، مدیون فعالیت مشروع سپاه پاسداران در خاک خود بوده و اگر حیات سیاسی آنان با جغرافیای کامل برقرار است، نتیجه‌ی مبارزه ی بی وقفه و منسجم نیروی سپاه در آن منطقه می‌باشد.
سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران بدون شک یکی از عناصر فعال در عرصه مقابله با تروریست شناخته می‌شود. کنش‌های پدافندی سپاه پاسداران در مواجهه با تروریست‌ها، محدود به داخل کشور نبوده و می‌توان گفت عمده فعالیت این نیروی شبه‌نظامی درقبال تروریست‌ها، مربوط به خارج از مرزهای ایران می‌شود. عمده کشورهای منطقه، زیست سالم امنیتی خود را، مدیون فعالیت مشروع سپاه پاسداران در خاک خود بوده و اگر حیات سیاسی آنان با جغرافیای کامل برقرار است، نتیجه‌ی مبارزه ی بی وقفه و منسجم نیروی سپاه در آن منطقه می‌باشد.[1]
با این حال اما، این روزها خبری که نقل محافل رسانه‌ها و نیز برخی مجامع بین‌المللی شده است، مساله‌ی قرار دادن نام سپاه، در لیست تحریم‌ها، به عنوان نیروی تروریستی است. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد، که این مجامعِ به اصطلاح حقوق بشری، هیچ درک و فهمی برای مخاطب و مردم آگاه سراسر جهان قائل نبوده و با تکیه بر استبداد، این مساله را در دستور کار خود قرار دادند.[2]
دلیل این که گفته می‌شود تکیه‌ی این جریان بر استبداد است، با یک تحقیق و تفحص ساده، مشخص می‌شود، که در کارنامه‌ی سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی ایران، چیزی به جز مبارزه واقعی با تروریسم از انواع مختلف آن، درج نشده است. داعش که به اذعان تمام کارشناسان و مسئولین رسمی کشورهای مختلف، یک نیروی وحشی تروریستی شناخته می‌شد، صرفا با دست توانای سپاه پاسدارن به ورطه‌ی نابودی کشیده شد و اثری از آن آرمان جناییِ تشکیل حکومتش باقی نماند. همان داعشی که اکنون در کنار نیروهای اوکراینی در جبهه‌ی غرب و آمریکا، علیه روسیه می‌جنگد،[3] در ادبیات آمریکایی، سبقه‌ی جنایی و تروریستی‌اش به شکل مضحکی پاک شده است.
فارغ از همه‌ی این واقعیت‌ها، آنچه مایه‌ی مباهات و افتخار است، غلبه سلامت سپاه پاسداران، بر تمام سیاه نمایی‌ها و مغالطات غرب و ایادی آن است. این روزها علی‌رقم تمام تلاش‌ها و دست و پا زدن‌ها، نتوانستند نام سپاه را در لیست تحریم به عنوان تروریست قرار بدهند.
این شکل از ناکامی مجامع وابسته به آمریکا در قبال ایران اسلامی، علاوه بر این که نتیجه‌ی حقیقت روشن و سیاست سالم جمهوری اسلامی ایران است، در واقع اثر اقتدار، اعتبار و تاثیرگذاری فزاینده‌ی ایران در سطح بین‌الملل نیز محسوب می‌شود. به این معنی که وقتی با وجود تمام تلاش‌ها از سوی عنصار مفلوک ضدانقلاب در خارج از کشور، کشورهای اروپایی مانند آلمان، سوئد و فرانسه، که مهد پرورش ضدانقلاب به شمار می‌روند، علناً و رسماً از مواضع خود در قبال سپاه کوتاه می‌آیند،[4] یعنی این که جمهوری اسلامی ایران یک کشور دست و پا بسته، با برد تاثیرگذاری پایین نیست و دوران بی حسابی از این کشور به پایان رسیده است.
پی نوشت:
1. ایرنا، https://irna.ir/xj7sFS
2. صدای آمریکا، https://b2n.ir/n58598
3. باشگاه خبرنگاران جوان، https://www.yjc.ir/00Z6NK
4. فارس، http://fna.ir/1uosb7