در برنامه کهکشان ما هیچکدام از پارامترهای لازم در یک مسابقه، از جمله: قدرت، تمرکز، خلاقیت و مهارت استفاده از تکنولوژی را نمی‌بینیم و به طور کلی مسابقه آنقدر ابتدائی طراحی شده است که ذهن مخاطب به سمت و سوی این مسائل سوق داده نمی شود.
معرفی: مسابقه تلویزیونی کهکشان در سه فصل به تولید شبکه پنج سیمای ملی رسیده است. فصل اول به کارگردانی "محمد رضا درخشان"، فصل دوم به کارگردانی "مجید رستگار" و فصل سوم نیز توسط "محمد صادقی‌راد" به تولید رسیده است.
اجرای سه فصل نیز به ترتیب توسط "نیما فلاح"، "سپند امیر‌سلیمانی" و "محمد مختاری" صورت گرفته است.
خلاصه: در این مسابقه میزبان با همراهی گروهی پنج نفره به دنبال انجام مأموریتی است برای کشف یک کلمه رمز، مأموریتی در دل تاریخ که به وسیله ماشین زمان انجام می پذیرد تا شرکت‌کنندگان این مسابقه با عبور از چالش‌های فیزیکی و مهارتی که پیش‌روی خود دارند به کشف این کلمه رمز کمک کنند.
شرکت کنندگان در این مسابقه سفری را در دل تاریخ آغاز می‌کنند و در دوره‌های مختلف تاریخ ارتباطات از گذشته تا آینده را پشت سر‌می‌گذارند. برای هر دوره تاریخی، اتاق‌هایی در نظر گرفته شده که یکی از شرکت‌کنندگان با ورود به آن با چالش‌هایی دست و پنجه نرم خواهد کرد.
برای غلبه بر این چالش‌ها، شرکت کنندگان نیازمند توانمندی‌هایی در زمینه همکاری گروهی، تمرکز، قدرت فیزیکی، خلاقیت، حافظه و همچنین مهارت استفاده از تکنولوژی‌های نوین ارتباطی هستند.
بررسی :
سوالاتی که در مواجهه با برنامه‌هایی نظیر کهکشان پرسیده می‌شود عموماً به یک جواب خلاصه می‌شود :" زیادی سخت می‌گیرید، هدف سرگرمی است."
اما کهکشان علاوه بر سرگرمی، پشت یک مسئله دیگر نیز پنهان شده است، استفاده از تکنولوژی. "خانم سوهانی"، سردبیر این برنامه در مصاحبه‌ای گفته: «در این مسابقه برای اولین بار مخاطبان تلویزیون می‌توانند چالش‌های درون مسابقه را از طریق تکنولوژی های واقعیت افزوده AR و واقعیت مجازی VR همزمان با پخش مسابقه از تلویزیون در منازل خود تجربه کنند. این مسابقه تلویزیونی، تجربه‌ای نو برای تعامل مخاطبان با تلویزیون را رقم می‌زند که تا‌کنون در هیچ مسابقه‌ای تجربه نشده است».
البته استفاده از نوآوری و تکنولوژی‌های جدید حرکتی قابل تحسین است و از این بابت گامی رو به جلو در رسانه‌ی ملی شاهد هستیم. اما آیا قرار است در سُرور رسیدن به تکنولوژی جدید باشیم یا تکنولوژی غربی را در خدمت ایدئولوژی اسلامی قرار دهیم و آن را به بند بکشیم؟
جدای از اینکه خود سازندگان با افتخار معترف شده‌اند که بخشی از برنامه کپی است!! به سازندگانی که همه برنامه‌شان واراداتی است نیش و کنایه زده‌اند.
اما به راستی برنامه‌ای نظیر کهکشان که علی‌الخصوص در فصل سوم و با حضور بازیگرانی که اضافه شده است و به لوسی و بی‌مزگی بیشتری رسیده، قرار است چه کارکردی برای جامعه امروز ایران داشته باشد! و در این زمان تاریخی کجای مسئله قرار دارد؟
البته این سوال مختص به این برنامه نیست و کل برنامه‌های رسانه ملی و حتی فراتر از آن باید در این مقیاس سنجیده شوند. پیکره‌ی رسانه‌ای کشور، بسیار از هم گسیخته است واصلا در راستای سیاست‌های نظام مقدس اسلامی پیش نمی‌رود.
در حالت معمول و مورد پسند، حتی برنامه‌هایی نظیر کهکشان نیز باید در پی ایجاد رشد در جامعه اسلامی باشند اما در لا به لای سیاست سرگرمی سازی مطلق به تولید می‌رسند و کارکرد خاصی برای جامعه ما نخواهند داشت بلکه خود سرگرمی سازی صرف، آسیب‌های جدی نیز وارد می‌کند.
کهکشان هیچ کدام از عنصرهای یک برنامه استاندارد تلویزیونی را ندارد و هنوز ایده‌ای خام بوده که ساخته شده است. نه اجرای درست و اندازه‌ای از مجریان دیده می‌شود و حتی بازیگرانی که اضافه شده‌اند ضربه جدی‌تری به برنامه وارد کرده‌اند.
مسئله زمان نیز که به صورت مکرر از زبان مجری بازگو و تکرار می‌شود تاثیری آن چنانی در برنامه ندارد و صرفاً دهان پر کن است. ظاهراً ایده اولیه دوستان ما را زیادی ذوق زده کرده، خودشان در لذت ایده اولیه غرق شده‌اند و به جذابیت برنامه- که از اصول اساسی برنامه سازی است- فکر نکرده‌اند، برای همین است که بعد از دو فصل و برای ادامه دادن برنامه، مجبور می‌شوند رو به بازیگر وچهره‌ها بیاورند.
نکته‌ی دیگری که در این برنامه دیده می‌شود و ظاهراً آقایان همچنان بدان پافشاری می‌کنند، پول پاشی‌های بی‌خودی است که صورت می‌گیرید. سوالات چند میلیونی و کاغذهای طلایی، آن هم در حال و هوای این روزها که کشور به لحاظ اقتصادی دچار گرفتاری است.
نکته جالب این است که رهبر حکیم انقلاب (حفظه الله تعالی) به صراحت از این نوع برنامه‌سازی انتقاد کرده‌اند. ایشان در دیدار با مسئولین صدا و سیما در سال 83 فرمودند: «شخصی تماس می‌گیرد و به‌خاطر هیچی، به او جایزه می‌دهند! یک روز من دیدم در یک برنامه‌ی تلویزیونی پنج میلیون تومان به یک نفر جایزه دادند؛ برای اینکه به چند سؤال جواب داد! این سرگرمىِ خیلی جالبی نیست. پنج میلیون تومان، تقریباً حقوق دو سه سال یک کارمند متوسط است. ممکن است بگویند این‌کار ترویج علم است ترویج علم را از یک راهِ بهتر بکنید؛ این راه ضرر دارد».