فیلم سینمایی «چپ، راست» اثری ضد خانواده، سطحی و فاقد استانداردهای ابتدایی فیلم‌سازی است.
فیلم‌های توقیف شده همیشه کنجکاوی مخاطبین سینما را بر می‌انگیزند. در اثر این کنجکاوی فروش اولیه این‌گونه فیلم‌ها در ابتدای ورود به گیشه بالا می‌رود. فیلم «چپ، راست» بعد از توقیفی سه ساله در دی‌ماه 1401 به اکران عمومی رسید.
این فیلم به نویسندگی و کارگردانی «حامد محمدی» و تهیه‌کنندگی «منوچهر محمدی» تولید شده است و از بازیگران آن می‌توان به «رامبد جوان»، «پیمان قاسم‌خانی»، «سارا بهرامی»، «ویشکا آسایش» و «سروش صحت» اشاره کرد.
قصه فیلم «چپ، راست» درباره دو زوج از دو جناح مختلف سیاسی است که با یکدیگر رابطه خوبی ندارند، اما اعتراف یک پرستار به خطایی که هنگام تولد فرزندان این زوج‌ها مرتکب شده و باعث جابه جا شدن دو نوزاد آن‌ها با یکدیگر شده، هم‌زیستی اجباری را برایشان موجب می‌شود و به این ترتیب در ادامه شاهد بالا گرفتن اختلافات میان دو خانواده و رقابت و لجبازی بر سر به کُرسی نشاندن حرف خود و در نهایت تحول و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز آن‌ها هستیم.
قصه تکراری تعویض دو بچه به ضمیمه تضاد سیاسی که نخ‌نما و قدیمی است به روند کند فیلم که برای مخاطب خسته‌کننده می‌نماید، کمکی نکرده است.
سیر داستانی به شکلی است که هیچ یک از ابعاد قصه به پایان و انجامی که دست‌پرکن باشد نمی‌رسد. در بُعد خانوادگی مخاطب با سیر تحول این دو خانواده از شرایط بحرانی به بلوغ و رشد بعد از آن و پایانی که درخور باشد مواجه نیست.
سکانس‌ها و دیالوگ‌های مبتذل و سخیف که به عنوان کمدی در فیلم گنجانده شده در همان ابتدا مخاطب کودک و جمع‌بینی در خانواده را از فیلم گرفته است.
وقتی فیلمی بر پایه خانواده و روابط خانوادگی ساخته می‌شود ابتدا باید خانواده در آن شکل بگیرد. اما در این فیلم اساساً فیلم‌ساز عاجز از شکل دادن خانواده است. به جای شخصیت‌پردازی و شخصیت‌سازی از تیپ‌های چیپی استفاده کرده که پاشنه آشیل اصلی فیلم است.
روابط بین افراد خانواده به سطحی‌ترین و مبتذل‌ترین شکل ممکن به تصویر کشیده شده است. برای نمونه نوع رابطه خانم و آقای کشاورز بر پایه کُنش‌های جنسی است و بین آن‌ها هیچ‌گونه روابط عاطفی غیرجنسی برقرار نمی‌شود.
روابط خانواده دهقان نیز رابطه رئیس و مرئوس است و هیچ کُنش خانواده محوری در آن دیده نمی‌شود. از دختربچه‌ها نیز به عنوان رُکن اصلی ایده هیچ چیزی دیده نمی‌شود. وقتی رابطه عاطفی آن‌ها با خانواده‌هایشان دیده نمی‌شود، مخاطب ضرورت مشاجره خانواده‌ها روی بچه‌ها را درک نمی‌کند و صرف نگاه انسانی خود مخاطب به مقوله فرزند و خانواده به کمک فیلم می‌آید.
در نگاه کلی فیلم سینمایی «چپ، راست» اثری ضد خانواده، سطحی و فاقد استانداردهای ابتدایی فیلم‌سازی است.