اگر ارزش انسان به بندگی و عبودیت است، پس دعا که در حقیقت اظهار فقر و نیاز به خداوند است حکایتگر ارزش انسانهاست.
موضوع: دعا؛ سبب جلب رحمت پروردگار
قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا
بگو: اگر دعایتان نباشد پروردگارم به شما ارجی که قاطعانه آیات خدا و پیامبرش را ننهد، پس تکذیب کردی کیفر این تکذیب برای همیشه دامنگیر شما خواهد بود. (فرقان (۷۷)
توضیح : اگر ارزش انسان به بندگی و عبودیت است، پس دعا که در حقیقت اظهار فقر و نیاز به خداوند است حکایتگر ارزش انسانهاست بنابراین مفهوم آیه ی فوق روشن می گردد که خداوند در آن فرموده است اگر دعا و اظهار نیاز شما نبود ؛هیچ اعتنایی به شما نمیشد. هم انسان را به معرفت حقیقی پروردگار و تأمل در اوصاف غفران و رحمت او دعوت میکند و هم نوعی خضوع و فروتنی نسبت به خداوند متعال است با این توضیح روشن می شود که حتی اگر برآورده شدن حاجت را در دعا لحاظ نکنیم، باز هم دعا عبادتی پرفضیلت محسوب میشود که موجب رشد و کمال انسان میگردد.
حديث: «سُئِلَ أبو جعفر : العلا: كَثرَةُ القَراءَة أفضّل أو كَثرَةُ الدُّعاءِ؟ قال: كَثرَةُ الدُّعاءِ أَفضَلُ وَ قَرَءَ هذه الآية؛
از امام باقر سؤال کردند آیا بسیار تلاوت قرآن کردن بهتر است یا بسیار دعا نمودن؟ امام در پاسخ فرمود: بسیار» دعا کردن افضل است و سپس آیه فوق را تلاوت فرمود.
بحار ج ۹۰ ، ص۲۲۹.