یک از عواملی که باعث تحکیم پیوند زندگی زناشویی می‌شود، فرزند است؛ به گونه‌ای که در آموزه‌های دینی آمده است که فرزند خوب داشتن، یکی از خوشبختی‌های فرد به حساب می‌آید؛ رسول اكرم(صلىاللهعليهوآله) در این باره فرمودند: «مِن سَعادَةِ المَرءِ المُسلِمِ الزَّوجَةُ الصّالِحَةُ وَ المَسكَنُ الواسِعُ وَ المَركَبُ البَهىُّ وَ الوَلَدُ الصّالِحُ؛ از خوشبختى مرد مسلمان، داشتن همسرى شايسته، خانهاى بزرگ، وسيلهاى راحت براى سوارى و فرزندى خوب است.»[1]
برخلاف عدّه‌ای که گمان می‌کنند که با آمدن فرزند به زندگی مشترک، رابطه میان زن و مرد تاحدود خیلی زیادی تحت تاثیر حضور فرزند قرار می‌گیرد و رابطه آنها به مانند قبل یک رابطه خوب و عاری از تنش نخواهد بود، اینگونه نیست، بلکه با آمدن فرزند به زندگی مشترک زن و مرد، زمینه‌ای برای یک رابطه خوب و به دور از یکنواختی برای آن دو ایجاد می‌شود؛ زیرا بعد از اینکه مدتی از ازدواج زن ومرد می‌گذرد و جذابیتهای شهوانی، رفتاری و دیداری عادی و یکنواخت شد، احساس نیاز به فرزند به ویژه برای زنان بیشتر می‌شود؛ به قول جلال آل احمد که در این باره بیان کرده: «زن و شوهر دو دیوار یک کوچه اند، که لازم است کودکی در بین آن توپ بزند.»[2]
چه بسا برخی از ما، نسبت به دستاوردهایی که از حضور فرزند در زندگی مشترک، نصیبمان می‌شود، غافل باشیم؛ دستاوردهایی همچون؛ کسب مهارتهای پدری و مادری برای مردان و زنان، کسب مهارتهای ارتباطی و رفتاری با فرزندان، کسب مهارتهای آموزش به فرزندان، کسب مهارتهای تربیتی نسبت به فرزندان، ارتقاء سطح صبر و تحمل و همچنین ارتقاء سطح مسئولیت پذیری برای طرفین در زندگی مشترک که همگی اینها، بخش کوچکی از دستاوردهایی هستند که با آمدن فرزند به زندگی مشترک، نصیب پدران و مادران می‌شود.
از طرفی تأخیر در فرزند دار شدن، طراوت فرزند را نیز کاهش می‌دهد؛ به طور طبیعی هرچه انسان جوان‌تر باشد، فرزند سالم‌تر و باهوش‌تری را به دنیا خواهد آورد؛ خدای متعال این علقه ازدواج را ایجاد کرده است، تا زن و مرد در سایه آرامش و ارتقاء خود، بتوانند بچّه‌دار شوند؛ «وَاللَّه جَعَلَ لَكُم مِن أنفُسِكُم أزواجَاً وَ جَعَلَ لَكُم مِن أزواجِكُم بَنِين وَ حَفدةً وَ رَزَقَكُم مِنَ الطَّيّباتِ أَفَبِالباطلِ يُؤمِنُون وَ بِنِعمَتِ اللَّهِ هُم يَكفِرُون؛ خدا براى شما از جنس خودتان همسرانى قرار داد و از همسرانتان براى شما فرزندان و نوههايى به وجود آورد و از پاكيزهها به شما روزى داد، آيا به باطل ايمان مىآورند و نعمت خدا را انكار مىكنند؟!»[نحل/72]
در جایی دیگر آمده است؛ «وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْئًا کَبِیرًا؛ از ترس روزی، فرزندان خود را نکشید ما آنها و شما را روزی می‌دهیم، اگر آنان را بکشید خطای بزرگی مرتکب شده‌اید.»[اسرا/31]
در این آیه، خداوند متعال به صراحت بیان می کند؛ در واقع کسی که روزی شما و فرزندانتان را می‌دهد خداست، با توجّه به صراحت این آیه و همچنین ایمان و اعتقاد به اینکه با شکل گیری خواست و اراده خداوند، فرد دیگری قادر نخواهد بود که دخالتی در تأمین معاش روزانه‌ی ما داشته باشد، همواره با دیدن نکات مثبت در زندگی به این نکته مهم نیز پی خواهیم برد که فرزندان، نعمتها و رحمتهای خداوند هستند، که خداوند خود به واسطه‌ی پاکی آنها تأمین کننده‌ی روزی آنها نیز خواهد بود.
پی‌نوشتها:
[1]. بحارالأنوار(ط-بیروت)، ج73، ص155، ح35
[2]. حل مشکلات زناشویی، نشر قطره، چاپ سوم
نظرات
دوتا بچه کافیه تو عکسم همینو اشاره میکنه.
پیروز باشید.
سلام
خدا قوت
در این موضوع شکی ندارم که به گفته امام خامنه ای یکی از وظایف ما شیعیان فرزند دار شدن است و سمعا و طاعتا.
اما برای من خیلی جالبه که روزی که صحبت از فرزند کمتر بود چه قشنگ از روایات و ادله استفاده می کردید و امروز که که بحث تولید نسل بیشتر چه زیبا تبلیغ می کنید.
ما قبول کردیم و امیدوارم که خدا چندتا از این دسته گلهای بهشتی رو هم به ما هدیه بده.
یا علی
سلام
متاسفانه همیشه در گیر و دار این افراط و تفریطها بوده‌ایم. لذا بهترین راهکار اعتدال داشتنه. البته اعتدال نیز با نگاه به گذشته و آینده ساخته می‌شود. از آنجایی که ادامه این شیب تند جمعیتی خطرات بزرگی هم برای جامعه و هم برای خانواده دارد، لازم است که با فرهنگ سازی همه جانبه، در این خصوص به اعتدال رشد جمعیتی برگردیم. البته باید به اعتدالی برسیم که مبادا روزی برسد که دم از کاهش جمعیت و شعار «فرزند کمتر زندگی بهتر» بزنیم؛ نه افراط و نه تفریط.
خدارا چه دیدی
شاید علیرضا با این اشکهایش سیلی محکمی بردهان آنهایی که پدرش را از او دور کردند بزند...