مدت امامت امام عسکری(ع) شش سال (از ۲۵۴ تا ۲۶۰ق) بود.
امام حسن عسکری پس از شهادت پدر بزرگوارشان در سال ۲۵۴ هجری به امامت رسیدند.
دوران امامت امام حسن عسکری
سال هاى امامت امام عسكرى عليه السلام (۲۵۴-۲۶۰ق) كه در ميان امامان كوتاه ترين دوره يعنى شش سال بود، با حكومت سه تن از عبّاسيان، معاصر گرديد: معتز (۲۵۲-۲۵۵ق)، مهتدى (۲۵۵- ۲۵۶ق) و معتمد (۲۵۶-۲۷۹ق) كه تمام اين سال ها و تقريباً همه عمر امام در سامرّا سپرى شد.
ايشان در سنّ يك سالگى به همراه پدرش به اين شهر انتقال داده شد و احتمالاً تا زمان شهادت از اين شهر بيرون نرفت و از اين نظر همواره تحت نظارت شديد حكومت قرار داشت، به طورى كه بنا به نقلى، هفته اى دو بار مى بايست حضور خود در شهر را به دار الحكومه اطّلاع دهد.
با وجود چنين شرايط سختى، در اين مدّت كوتاه، امام عليه السلام چند بار روانه زندان گرديد و در اين زندان ها كه در زمان حكومت معتز و مهتدى رخ دادند - نيز جاسوسان حكومتى در پى يافتن نكته اى از امام و يا ارتباط ايشان با شيعيان بودند تا اسباب گرفتارى بيشترى را براى ايشان فراهم سازند. حتّى معتز يك بار به حاجب خود دستور داد كه امام عليه السلام را به سمت كوفه برده و در بين راه از بين ببرد؛ امّا بركنارى او از خلافت و قتلش به دست امراى خود، مانع تحقّق اين توطئه شد.
آن حضرت در سال ۲۶۰ هجری به وسیله زهری که به دستور معتمد عباسی به ایشان خورانده شد به شهادت رسیدند.
منبع: حدیث نت