بسیاری از علمای شیعه یکی از مصادیق کوثر را حضرت فاطمه(س) دانستهاند.
سوره کوثر که مانند سورههای ضحی و انشراح، در همه آیاتش پیامبر(ص) را خطاب قرار داده اشاره به نعمتی به نام کوثر دارد که خداوند به پیامبرش عطا کرده است.
مفسران کوثر را به خیر فراوان تفسیر کردهاند، خیری که از پیامبر خواسته شده در برابر آن، نماز بخواند و قربانی کند.
بسیاری از علمای شیعه یکی از مصادیق کوثر را حضرت فاطمه(س) دانستهاند؛ زیرا در سوره سخن از کسانی است که پیامبر را بدون نسل و ذریه میدانستند، در حالی که نسل پیامبر از دخترش فاطمه(س) ادامه پیدا کرده و همان نسل است که امامت بر عهده او نهاده شده است.
عبدالله جوادی آملی (۱۳۱۲ش)، مفسر قرآن، می گوید: ذیل سوره تأیید میکند که کوثر و خیر کثیر بودن مربوط به جریان فاطمه زهرا(سلام الله علیها) است که ذات اقدس الهی این بانو را به آن ذات عطا کرده است و از او یازده امام متولد شد که فخر جهان شدند و اینک شرق و غرب عالم را نام مبارک این یازده امام(صلوات الله علیهم اجمعین) و فرزندان اینها دارد اداره میکنند.
علامه طباطبایی مفسر بزرگ شیعی در المیزان تصریح دارد که چون غرض سوره، آسوده ساختن خاطر پیامبر(ص) تعبیر« إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ »بکار رفته که دلالت بر مالکیت پیامبر نسبت به کوثر دارد در نتیجه فرزندان فاطمه(س) ذریه و فرزندان و نسل پیامبر هستتند و این از خبرهای غیبی قرآن است چرا که خداوند بعد از درگذشت آن حضرت برکتى در نسل آن حضرت قرار داد، به طورى که در همه عالم هیچ نسلى معادل آن دیده نمى شود، آن هم با آن همه بلاها که بر سر خاندانش آوردند و گروه گروه از ایشان را درجنگ های خانمان سوز کشتند.
شأن نزول سوره کوثر
سوره کوثر درباره سخنی که عاص بن وائل، درباره پیامبر(ص) گفت، نازل شده است. او به علت آنکه عبدالله فرزند رسول خدا از دنیا رفته بود و پیامبر پسری نداشت، در جمع بزرگان قریش، از پیامبر با واژه ابتر (بینسل) یاد کرد. خداوند با این سوره، به پیامبر دلداری داد که به او خیر فراوان عطا شده است. همچنین به او بشارت داد که دشمنان او ابتر خواهند بود.