نفرت و گناه

 بسم الله الرحمن الرحیم

نفرت و گناه

واژه نفرت از ماده (نفر)در قرآن کریم در سه مورد به کار رفته است.خدای سبحان در خطاب دو گروه منکر توحید و آخرت که با عصیان لجاجت به بهانه انکار مبدا و معاد در مقابل ادیان توحیدی و دستورات فطری پیامبرالهی ایستادند، وعده عذاب افزایش نفرت و غضب را در قلبشان داده است.در واقع نفرت فی نفسه به عنوان عذابی سخت و دردناک شمرده می‌شود،خداوند متعال می‌فرماید: (وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا).۱.و هنگامی که به آنان گفته شود: «برای خداوند رحمان سجده کنید. » می گویند: «رحمان چیست؟! (ما اصلا رحمان را نمی شناسیم! ) آیا برای چیزی سجده کنیم که تو به ما دستور می دهی؟! » (این سخن را می گویند) و بر نفرتشان افزوده می شود. 
در روایات نبوی و ائمه معصومین علیهم السلام از نفرت، به عنوان درد و بیماری یاد شده است،بیماری ای که مقدمه و ریشه ی کلیه فسادها و رزائل اخلاقی یعنی حسد،نفاق، ستمگری و خودپسندی خواهد بود،چنانچه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌فرماید: (دَبَّ إلَیکُم داءُ الاُمَمِ قَبلَکُم: البَغْضاءُ و الحَسدُ.).۲.بیماری اقوام پیشینبه شما سرایت کرده است: نفرت و حسادت.بر اساس روایت مذکور همانگونه که بیماری همه وجود انسان را فرا می‌گیرد و همه اعضا و جوارح را درگیر می‌کندنفرت نیز چنین خواهد بود و همه وجود انسان را درگیر خواهد کرد و انسان را به سمت هلاکت خواهد کشاند.پس همانگونه که درمان بیماری به منظور کنترل عدم گسترش عفونت به همه اعضا و جوارح انسان امری ضروری می‌باشددر مورد آفت نفرت نیزهمین گونه خواهد بود.
امام صادق علیه السلام می‌فرماید: (ثلاثةٌ مَکْسَبةٌ للبَغْضاءِ: النِّفاقُ، و الظُّلمُ، و العُجْبُ.)۳.بر اساس روایت مزبور از امام صادق علیه السلامنفرت به عنوان ریشه سه صفت رذیله اخلاقی به نام نفاق ظلم و خودپسندی خواهد بوددر حالی که هر یک از سه صفت مذکور رذائل و اخلاق و صفات ناپسند بی‌شماری را به همراه خواهد داشت.پس نفرت ارتباط مستقیم با گناه خواهد داشت ،زیرا که؛ از یک سو، گناه، منشا صفات رذیله می‌شود و از سویی دیگر،  نفرت نیز بستری برای ایجاد صفات رذائل اخلاقی در نهاد انسان خواهد بود.
در واقع نفرت و گناه ارتباطی مستقیم و توأمان با یکدیگر دارند هر چقدر انسان مرتکب گناه شود در نتیجه، نسبت به گذشته از فطرت الهی دورتر خواهد گشت و این زمینه را برای ایجاد نفرت در وجود انسان مهیا می‌کند، زیرا به طور مثال کسی که نسبت به حکم قطعی خدا مبنی برحرمت نوشیدن شراب بی‌اعتنا باشدو در طول زندگی شراب بنوشد در واقع دو اتفاق در وجود او رخ می‌دهد،اتفاق اول؛ بی‌اعتنایی نسبت به دستور خدای سبحان در وجوب ترک نوشین شراب، اتفاق دوم ؛عادت به ترک دستور خدای متعال و بی اعتنایی به واجبات و محرمات می‌باشد.در واقع از یک سو، عادت به انجام حرام موجب علاقه و محبت شدید به انجام گناه و عادت نفس به انجام حرام شده و  لذت کاذب نفس را به همرا خواد داشت و از سوی دیگر تکرار بی‌اعتنایی به دستور خدا موجب سبک دانستن و نفرت به دستور خدا می‌شودزیرا که؛ فرد دستور خدا رامخالف شدید خود برای نوشیدن شراب می‌بیند و این مقدمه‌ای برای تقابل انسان با خدای سبحان خواهد بوددر واقع نفوذ آفت نفرت در وجود انسان از مجرای دریچه گناه باشدو انسان با تکرار گناه ضمن انقلاب و اختلاف در تعلقات وجودی خود موجبات هلاکت را ایجاد خواهد کرد