رهروان ولایت ـ يكي از بهترين زمانهاي شب و روز بين‌الطلوعين«زمان بين طلوع فجر صادق يعني وقت اذان صبح و طلوع خورشيد» است.
روايات بسياري از اهل بيت«عليهم السّلام» در مورد وي‍ژگي اين وقت، و تشويق بر عبادت، و ذكر و تسبيح در آن وارد شده، و در برخى اخبار، از اين وقت تعبير به ساعت غفلت شده، چنانكه از حضرت محمد باقر «عليه السّلام» روايت شده: ابليس رانده شده لشگرهاى خويش را، در دو وقت پراكنده ميسازد: وقت غروب آفتاب، و زمان طلوع آن، پس در اين دو ساعت، خدا را بسيار ياد كنيد، و از شرّ ابليس و لشگرش، به خدا پناه بجوييد، و در اين دو ساعت كودكان خود را به پناه خدا درآوريد، زيرا آن دو ساعت، ساعت غفلت است. و بدانكه خواب در اين دو وقت مكروه است.
از حضرت باقر«عليه السّلام» روايت شده: خواب در وقت صبح خوابى است شوم و مانع روزى است، و رنگ رخسار را زرد و دگرگون مي‌كند، و به درستى كه حق تعالى روزىها را در مابين طلوع فجر، تا طلوع آفتاب قسمت مي‌كند، بنابراين از خوابيدن در اين وقت بپرهيزيد. شيخ طوسى اين دعا را در كتاب«مصباح»نقل كرده است كه در وقت طلوع فجر صادق خوانده شود.
«اَللّهُمَّ اَنْتَ صاحِبُنا فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَفْضِلْ عَلَيْنا اَللّهُمَّ بِنِعْمَتِكَ تَتِمُّ الصّالِحاتُ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَتْمِمْها عَلَيْنا عآئِذا بِاللَّهِ مِنَ النّارِ عآئِذا بِاللَّهِ مِنَ النّارِ عآئِذا بِاللَّهِ مِنَ النّارِ
خدايا تو ياور مايى، پس بر محمّد و خاندانش درود فرست، و برما فزونى بخش، خدايا به نعمت تو كارهاى شايسته به پايان مي‌رسد، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و آنها را براى ما به پايان رسان، پناهندهام به خدا از آتش، پناهندهام به خدا از آتش».
سپس مي‌گوئى:«يا فالِقَهُ مِنْ حَيْثُ لا اَرى وَمُخْرِجَهُ مِنْ حَيْثُ اَرى صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاجْعَلْ اَوَّلَ يَوْمِنا هذا صَلاحا وَاَوْسَطَهُ فَلاحا وَآخِرَهُ نَجاحا
پناهندهام به خدا از آتش‌اى شكافنده سپيده از جايى كه نميبينم،و بيرونآورنده آن از جايى كه ميبينم، بر محمّد و خاندانش درود فرست، و قرار ده آغاز اين روز را شايستگى،و ميانهاش را رستگارى، و پايانش را كاميابى».
آنگاه ده مرتبه مى گویى :«اَللّهُمَّ اِنّى اُشْهِدُكَ اَنَّهُ ما اَصْبَحَ بى مِنْ نِعْمَةٍ اَوْ عافِيَةٍ فى دينٍ اَوْ دُنْيا فَمِنْكَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ لَكَ الْحَمْدُ وَلَكَ الشُّكْرُ بِها عَلَىَّ حَتّى تَرْضا وَبَعْدَ الرِّضا .
خدايا من تو را گواه ميگيرم كه هرچه سپيدهدمان به من مي‌رسد، از نعمت يا سلامت كامل در دين يا دنيا تنها از جانب توست، يگانهاى و براى تو شريكى نيست، تو را ستايش و بر من است سپاس بر آن، تا خشنود شوى، و بالاتر از خشنودى».
و ذكرهاى وارد بر اين وقت، غير از آنچه ذكر شد بسيار است، و بهترين آنها ذكر«سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَاللَّهُ اَكْبَرُ »«خدا پاك و منزّه است و ستايش تنها او را سزاست و خدايى جز او نيست و خدا بزرگتر از هر وصفى است».
و نيز اين دعا:«لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ يُحْيى وَيُميتُ وَيُميتُ وَيُحيى وَهُوَ حَىُّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ
معبودى جز خدا نيست، يگانه است و شريكى ندارد، فرمانروايى و ستايش از آن اوست، زنده مي‌كند، و ميميراند و ميميراند و زنده مي‌كند، و او زنده‌اى است كه نميميرد، خير تنها به دست اوست، و او بر هرچيز تواناست».
چون نداى اذان صبح را شنيدى ميگويى:
«اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاِقْبالِ نَهارِكَ وَاِدْبارِ لَيْلِكَ وَحُضُورِ صَلَواتِكَ وَاَصْواتِ دُعآئِكَ وَتسْبيحِ مَلاَّئِكَتِكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَتُوبَ عَلَىَّ اِنَّكَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحيمُ
خدايا از تو ميخواهم به آمدن روزت، و رفتن شبت، و رسيدن نمازهايت، و بانگهاى دعايت و تسبيح فرشتگانت، اينكه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى، و توبهام را بپذيرى كه تويى توبهپذير و بخشنده».[1]
----------------------------
پی‌نوشت:
[1] برگرفته از کلیات مفاتیح‌الجنان/ اعمال شب و روز