یکی از سیاست‌های کثیف برخی از سیاست‌کاران در ایام انتخاباتی این است که با شعار فریبنده آزادی، نظر برخی از مردم را به سمت خود جلب می‌کنند.
آزادی یکی از فریبنده‌ترین شعارهایی است که همواره سیاست‌بازها از ظاهر زیبای آن برای رسیدن به مقاصد شوم خود بهره جسته‌اند. بسیار دیده و شنیده‌ایم که در برهه‌ای خاص که مردم از برخی فشارهای بی‌ضابطه رنج می‌بَرَند، عده‌ای که در عمل و اعتقاد خود هیچ التزامی به آزادی ندارند، با عَلَم کردن این شعار جذاب، افکار عمومی را به سمت خود جلب می‌نمایند؛ این در حالی است که در واقع خود ایشان هیچ بویی از آزادی نبرده و جایی که آزادیِ دیگران، سببِ لطمه یا حتی کوچک‌ترین توهینی به ایشان شود، به بدترین صورت ممکن با آن برخورد می‌نمایند.
در همین دوره‌های اخیرِ ریاست جمهوری، کسانی را دیدیم که با این شعار جلو آمدند و خودشان را به عنوان سر سلسله جنبان این معنا جا زده و رقیبان خود را به عنوان دشمنان آزادی معرفی نمودند؛ اما وقتی پایشان به کرسی ریاست رسید، تا جایی که از دستشان برآمد، صدای منتقدانِ به حق خود را خفه کردند.
مردم عزیزمان، خصوصاً جوانان هوشیار کشور، باید حواسشان را جمع کنند که گولِ این حرف‌های صد من یک غاز را نخورده و تنها به کارنامه عملی اشخاص در انتخاب اصلح توجه کنند. در حالِ حاضر، مسئله اول کشور، اقتصاد، اشتغال و راه‌اندازی چرخ تولید است. باید دید کدام یک از کاندیداهای ریاست جمهوری برای این امور برنامه دارند و کدامشان واقعاً به فکر مردمند. الحمدلله در هر دوره، در کشور ما افراد صالحی که دارای این ویژگی‌ها باشند، به چشم می‌خورند و مردممان مجبور نیستند مانند آمریکا، از بین دو سرمایه‌دارِ منفعت‌طلب و سودجو، یکی را انتخاب نمایند.