آزادی، شعار تو خالی غرب

یکی از شعارهایی که غرب خود را مدعی تحقق بخشیدن آن در جوامع می‌داند، شعار آزادی است. ادعایی که بهترین راه برای فریفتن اذهان عمومی و استثمار و چپاول ملت‌ها است.

آزادی یکی از آرمان‌های بشر است که همواره به دنبال آن بوده و سردمداران استکبار این را به خوبی فهمیده و همیشه با استفاده از اسم پر زرق و برق آن بر افکار عمومی حکمرانی می نمودند. شعاری که همیشه اسم آن در مجامع عمومی بر سر زبان دقل‌بازان مدعی صلح و دوستی می چرخیده است، اما در عمل صد و هشتاد درجه خلاف آن را اجرا کرده و مستضعفین عالم را در زیر چکمه‌های زور و ستم خود، نگه می‌داشته‌اند .

آزادی تا جایی که تامین کننده منافع دولت‌های استکباری باشد چیز خوبی است. به عنوان مثال، آزادی در بی‌بندوباری که مردم را در ورطه توجه به امیال نفسانی انداخته و از تضییع حقوق مسلمشان غافل می‌کند همیشه مورد تایید این دولت‌ها است. همچنین آزادی در ازدواج با همجنس یا محارم و یا زندگی با حیوانات هیچ‌گاه از سوی آنها منع نمی‌شود.

آزادی بیان نیز اگر منجر به توهین و اهانت به پیامبر یک دین بزرگ آسمانی شود یا مقدسات آن را زیر سوال ببرد امری مطلوب است. در مقابل اگر همین آزادی منجر به سوال از بی کفایتی دولت‌مردان یا حتی کوچکترین توهین به آنان شود کاری بسیار قبیح و مستحق مجازات‌های سنگین است.

همچنین اگر این آزادی به تحقیق و تفحص از واقعه‌ای مانند هولوکاست بینجامد شدیدا تحت تعقیب و مجازات واقع می‌شود، اما اگر اعتراض به دولتی باشد که مطابق مقاصد استکبار جهانی پیش نمی‌رود، امری بسیار مطلوب است که همواره از آن حمایت می‌گردد.

این یک بام و دو هوایی فقط ازسوی کسانی امکان‌پذیر است که با پول و قدرت و در دست داشتن رسانه‌های جمعی بر افکار عمومی سایه افکنده و با تبلیغات خود، آنها را به هر سویی که بخواهند هدایت می‌کنند. مردم باید هوشیار باشند که گول چنین شعارهایی را نخورند و تحت تأثیر آن از هر زبانی که خارج شد قرار نگیرند.