اثرات بی توجهی به فرزند

بی توجهی به کودکان، یکی از معضلاتی است که می تواند زندگی کودک را در همان دوران کودکی، و حتی بزرگسالی تحت تأثیر قرار دهد. بی توجهی به کودکان می تواند حتی باعث شود که کودک نیز هنگام پدر شدن، همان رفتار را با کودک خود داشته باشد. شاید برای بعضی ها، بی توجهی به کودکان مسئله بسیار بزرگی نباشد، اما حقیقت چیز دیگری است. بی توجه بودن نسبت به کودکان، می تواند تأثیرات مخربی بر روی زندگی و روان آنها داشته باشد و ممکن است که حتی تا بزرگسالی نیز آنها را آزار دهد. پدیده‌ی بی توجهی به کودکان، چنان بزرگ و با اهمیت است که به عنوان یک نوع کودک آزاری شناخته می شود. کودک آزاری انواع مختلفی دارد که یکی از مخرب ترین نوع آنها، بی توجهی به کودکان و نیاز های آنها است.
 
اغلب والدینی که به کودکان خود بی توجهی می کنند، انتظار دارند که با انجام این کار، کودکان خودشان راه خود را پیدا کنند؛ کودکان نیاز های عاطفی و روانی بسیاری دارند که بیشتر آنها باید از طریق والدین تأمین شود، اما والدین با بی توجهی به کودکان خود، آن نیاز ها را برطرف نکرده و حتی به این دسته از نیاز کودکان، فکر نیز نمی کنند. در صورتی که این بی توجهی والدین به کودکان در مدت زمان طولانی ادامه پیدا کند، عوارض بسیار مخربی برای کودک دارد و بر خلاف تصور برخی والدین، کودک نه تنها چیزی را یاد نمی گیرد، بلکه از نظر روانی، آسیب های شدیدی می بیند.

بی توجهی والدین به کودکان، می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. این دلایل، ممکن است به دوران کودکی والدین و بی توجهی پدر و مادر به آنها نیز برگردد. برخی از والدین، گمان می کنند که کودکان تنها نیاز دارند که از نظر مالی و وسایل مورد نیاز تأمین شوند، در صورتی که اینگونه نیست، نیاز های عاطفی کودکان بسیار مهم تر از چیزی است که این دست از والدین تصور می کنند. کودکان، در صورتی که از نظر عاطفی به طور کامل تأمین شوند و مورد بی توجهی قرار نگیرند، از نظر عاطفی رشد خواهند کرد و می توانند شخصیت سالمی را برای خود بسازند. در غیر این صورت، ممکن است که کودکان به بیماری های روانی دچار شوند و در زندگی خود، به مشکلات بزرگی بر می خورند.

بی توجهی به کودکان، می تواند به شکل های مختلفی باعث تخریب روان کودکان شود. این که کودکان، به چه صورت به این نبود توجه، واکنش نشان می دهند به شخصیت خود کودکان نیز بستگی دارد. به بیان برخی از اثرات مخرب بی توجهی والدین به کودکان میپردازیم؛
 
۱. افسردگی 
در صورتی که کودکان، از سوی والدین خود با بی توجهی های طولانی مدت و مکرر روبرو شوند، احساس می کنند که شخصیت مثبتی نیستند و والدین آنها، علاقه ای به آنها ندارند و دوستشان ندارند. این عوامل، باعث ایجاد افسردگی شدید در کودکان می شود. افسردگی در کودکان، بسیار مخرب است و می تواند آثار جبران ناپذیری را بر جا بگذارد. در صورتی که این افسردگی در کودکان درمان نشود، ممکن است که شرایط بسیار بدتر شود. 
 

۲. پرخاشگری
در برخی از کودکان، بی توجهی والدین به آنها ممکن است باعث پرخاشگری آنها شود. در این حالت، کودکان از اینکه توجهی به آنها نمی شود، تلاش می کنند با پرخاشگری نارضایتی خود را نشان دهند. پرخاشگری، یکی از راه های جلب توجه والدین است که در کودکان ممکن است دیده شود. در صورتی که بی توجهی به کودک، ادامه پیدا کند، کودکان شخصیت پرخاشگری پیدا می کنند و در آینده، به مشکلات زیادی بر خواهند خورد.
 

۳. بی توجهی کودکان به والدین 
کودکان ممکن است، بر طبق پدیده الگو پذیری، یاد بگیرند که نباید به اعضای خانواده توجه کنند. در نتیجه آنها نیز شروع می کنند که به والدین خود و حتی سایر افرادی که می شناسند، بی توجهی کنند و خودشان را از دیگر افراد فاصله دهند. این بی توجهی، می تواند تا بزرگسالی و پدر شدن این کودکان نیز، باقی بماند. در نتیجه آنها نیز به کودکان خود بی توجهی می کنند.
 
۴. اضطراب 
برخی از کودکان، هنگامی که والدینشان به آنها بی توجهی می کنند، ممکن است که احساس نگرانی و اضطراب داشته باشند. هنگامی که والدین به کودکان خود بی توجهی می کنند، کودکان احساس تنهایی می کنند و این احساس، می تواند باعث ایجاد اضطراب در آنها شود. در صورت ادامه یافتن این احساس، کودک بسیار تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و در آینده، دچار مشکلات روانی و شخصیتی خواهد شد.
 

۵. کاهش عزت نفس 
عزت نفس، یک بازتاب از خود فرد است که به او نشان می دهد که چقدر ارزش دارد. عزت نفس در کودکان، بسیار مهم است. اگر والدین در طولانی مدت به کودکان خود بی توجهی کنند، نتیجه می تواند این باشد که کودک، خود را بی ارزش تصور کند و احساس کند که هیچ فایده ای برای خود، خانواده و جامعه اش ندارد. نبود عزت نفس، به تنهایی می تواند باعث ایجاد پرخاشگری، افسردگی و... شود.
 

۶. فاصله گرفتن از دوستان
فاصله گرفتن کودکان از دوستان و آشنایان خود، و همچنین عدم حضور در اجتماعات، از دیگر پیامد های منفی بی توجهی والدین به کودکان است. کودکان در سنی قرار دارند که نیاز است به جامعه معرفی شوند و در آن به جستجو بپردازند. پیدا کردن دوست در کودکان، تأثیر بسیار مفیدی بر شخصیت اجتماعی کودکان دارد. در صورتی که کودکان نتوانند با جامعه ارتباط برقرار کرده و دوستان جدید پیدا کنند، در بزرگسالی نیز دچار مشکلات جدی و بزرگی می شوند. اگر والدین به بی توجهی خود ادامه دهند، ممکن است که کودک از ورود به جامعه ترس پیدا کند و در مسیر زندگی، با موانع بزرگی روبرو شود.
 
بنابراین کودکان، برای اینکه بتوانند به طور سالم رشد کنند، نیاز دارند که هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و روانی تأمین شوند. هر عاملی که توسط والدین انجام می شود تا از رشد کودکان جلوگیری کند، به عنوان کودک آزاری شناخته می شود. بی توجهی به کودک، یک نوع کودک آزاری است که بر خلاف انواع دیگر، می تواند روان فرزند را تخریب کند و بسیار خطرناک است. والدین باید تلاش کنند که در هر شرایطی، به کودکان توجه کنند و نگذارند که آنها به خاطر بی توجهی، مورد آزار قرار بگیرند.